Ακόμα και οι καμηλοπαρδάλεις υποφέρουν από κρίσεις αϋπνίας

Η αλλαγή περιβάλλοντος και η απώλεια συντρόφων και συγγενών μπορεί να προκαλέσει άγχος και επεισόδια αϋπνίας στις καμηλοπαρδάλεις, αναφέρει ένας βιολόγος που μελέτησε τα πανύψηλα ζώα σε ζωολογικούς κήπους της Γερμανίας.

Ακόμα και σε άγρια κατάσταση, οι καμηλοπαρδάλεις κοιμούνται συνήθως μόνο τέσσερις ώρες την ημέρα, και μάλιστα ανά διαλείμματα, αφού πρέπει μονίμως να επαγρυπνούν για τα λιοντάρια της σαβάνας.

Συχνά μάλιστα οι καμηλοπαρδάλεις λαγοκοιμούνται όρθιες, και σπάνια νιώθουν αρκετά ασφαλείς για να ξαπλώσουν στην χαρακτηριστική τους στάση, κουλουριάζοντας τα πόδια και λυγίζοντας το κεφάλι προς τα πίσω για να μην κρέμεται.

Διαβάστε επίσης:

• Πώς μπορείτε να εκτιμήσετε την ηλικία μιας καμηλοπάρδαλης
• Σε έξι διαφορετικά είδη φαίνεται ότι χωρίζονται οι καμηλοπαρδάλεις
• Εντυπωσιακή ανάκαμψη για τις καμηλοπαρδάλεις της Δυτικής Αφρικής

«Αν μια καμηλοπάρδαλη πιεστεί, ο ύπνος της ελαττώνεται πολύ» αναφέρει στo Deutsche Welle ο βιολόγος Φλόριαν Σικς, ο οποίος μελέτησε 17 καμηλοπαρδάλεις στη Γερμανία στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής.

Χρησιμοποιώντας υπέρυθρες κάμερες τοποθετημένες στα κλουβιά (οι καμηλοπαρδάλεις δεν θα έπεφταν για ύπνο ενώ ο ερευνητής ήταν παρών) ο Σικς διαπίστωσε ότι τα ζώα έχαναν τον ύπνο τους αν είχαν στρεσαριστεί.

Οι στρεσογόνοι παράγοντες που προκαλούν αυτές τις κρίσεις αϋπνίας είναι η μεταφορά σε νέο ζωολογικό κήπο ή ο θάνατος ενός συντρόφου.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν η Τζάκελιν, μια καμηλοπάρδαλη στο ζωολογικό κήπο της Φρανκφούρτης. Όταν πέθανε ο σύντροφός της, με τον οποίο έζησε για 15 χρόνια, η Τζάκελιν «δεν κοιμήθηκε ούτε ένα δευτερόλεπτο για τρεις ολόκληρες εβδομάδες».

Ο Σικς επισημαίνει πάντως ότι οι νεαρές καμηλοπαρδάλεις αντιδρούν διαφορετικά στο στρες που προκαλεί η πείνα. Μια μικρή καμηλοπάρδαλη που πέθανε στη Φρανκφούρτη επειδή δεν μπόρεσε να θηλάσει αμέσως μετά τη γέννησή της είχε παρουσιάσει ακραία υπνηλία πριν τελικά καταλήξει.

Και η παρατήρηση ότι η πείνα προκαλεί υπνηλία στα νεογέννητα βοήθησε τους υπεύθυνους του ζωολογικού κήπου να σώσουν ένα άλλο μικρό που παρουσίασε το ίδιο σύμπτωμα.

Σε κάθε περίπτωση, επισημαίνει ο Σικς, «η διάρκεια του ύπνου αποτελεί μια πολύ αξιόπιστη παράμετρο για τη μέτρηση του άγχους στα ζώα».

Το ίδιο εξάλλου, ισχύει και στον άνθρωπο.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ