Το Call of Duty: Black Ops II δεν είναι αυτό που περιμέναμε (είναι καλύτερο)
Μάλλον δεν υπάρχουν και πολλοί gamer που δεν ξέρουν τι να περιμένουν από ένα παιχνίδι της σειράς Call of Duty: μια κινηματογραφική εμπειρία χολιγουντιανού τύπου, με τον παίκτη στη θέση του πρωταγωνιστή, γραμμική αλλά καταιγιστική δράση, πολλά video και εκατοντάδες αντιπάλους που κάνουν τους κινούμενους στόχους.
Spotlight
-
Αντιδράσεις για τη δήλωση Βασίλη Κασσελάκη για τις ψήφους των Σπαρτιατών – Τι απαντά
-
Κρατούμενοι έσκαψαν τούνελ σε φυλακή για να αποδράσουν αλλά έπεσαν σε αστυνομικούς
-
Νεκρός βρέθηκε ο πρώην σύντροφος της πριγκίπισσας Βεατρίκης σε ξενοδοχείο στο Μαϊάμι
-
Πέντε συμβουλές που θα ενισχύσουν την έμφυτη νοημοσύνη του σκύλου σας
Μάλλον δεν υπάρχουν και πολλοί gamer που δεν ξέρουν τι να περιμένουν από ένα παιχνίδι της σειράς Call of Duty: μια κινηματογραφική εμπειρία χολιγουντιανού τύπου, με τον παίκτη στη θέση του πρωταγωνιστή, γραμμική αλλά καταιγιστική δράση, πολλά video και εκατοντάδες αντιπάλους που κάνουν τους κινούμενους στόχους.
Τίποτα κακό σε όλα αυτά – τις πρώτες φορές, γιατί εμάς τουλάχιστον άρχισαν να μας κουράζουν: Τέσσερα «παραδοσιακά» CoD 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, τρία Modern Warfare και ένα Black Ops, είναι όπως και να το κάνουμε πολλά. Για να πούμε και του στραβού το δίκιο βέβαια, ποτέ δεν μας απογοήτευσαν: μπορεί η συνταγή να ήταν λίγο πολύ ίδια, ήταν όμως πάντα καλά εκτελεσμένη, διασκεδαστική, χωρίς μεγάλες εκπλήξεις αλλά φρεσκαρισμένη όσο χρειάζεται -η αλλαγή σε Modern Warfare έδωσε επίσης άλλο αέρα στη σειρά. Και ότι και να λέμε εμείς, τα (πάρα πολλά) εκατομμύρια των πωλήσεων δείχνουν ότι οι fan δεν μοιάζουν καθόλου κουρασμένοι.
Από το Black Ops II δεν περιμέναμε λοιπόν νέες ιδέες, όμως η Τreyarch είχε διαφορετική γνώμη και το δείχνει εξαρχής. Το σενάριο εξελίσσεται παράλληλα σε δύο χρονικές περιόδους: στα 80s ακολουθώντας τα βήματα του γνωστού μας από το πρώτο παιχνίδι Alex Mason και στο 2025 όπου αναλαμβάνει δράση ο γιός του David (κατά μάνα, κατά κύρη). Οι δύο ιστορίες συνδέονται με τη δράση του supervillain Raul Menendez o οποίος –φυσικά – έχει προηγούμενα με τις ΗΠΑ και θέλει να πάρει το αίμα του πίσω.
Αν και είναι εύκολα ορατή όλη η κλισέ αμερικανική παραφιλολογία περί τρομοκρατίας, το στόρι έχει ορισμένα twist: η υπενθύμιση ας πούμε, του παρεμβατισμού των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σε περιπτώσεις που μάλλον θα ήθελαν να ξεχάσουν, όπως ο εμφύλιος στην Ανγκόλα ή η υποστήριξη των μουτζαχεντίν του Αφγανιστάν εναντίων των Σοβιετικών, δεν είναι κάτι που περιμέναμε σε ένα CoD. Όπως δεν περιμέναμε ο βασικός αντίπαλος να μοιάζει ναι μεν κακός αλλά κατά κάποιο τρόπο δικαιολογημένος για την αιματοβαμένη πορεία του, σχεδόν ανθρώπινος και κατά διαστήματα ίσως και συμπαθής.
Η εναλλαγή των αποστολών μεταξύ Ψυχρού Πολέμου και 2025, προσθέτουν μια ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση στο gameplay –από τη μια Καλάσνικωφ και από την άλλη drone, ρομπότ και στολές που σε κάνουν αόρατο. Η ελευθερία κινήσεων στο χώρο είναι λίγο πιο χαλαρή από άλλες φορές (αλλά και πάλι περιορισμένη), ενώ τα shooting mechanics είναι διασκεδαστικά όπως πάντα.
Για να ταράξει περισσότερο τα νερά, η Treyarch πρόσθεσε στο βασικό campaign τις Strike Force Mission. Εκεί καλείστε να ηγηθείτε μιας ομάδας Black Ops σε στυλ Real Time Strategy, τοποθετώντας και δίνοντας εντολές στους άντρες σας, ενώ έχετε τη δυνατότητα και να αναλάβετε το ρόλο οποιοδήποτε από αυτούς αν βαριέστε να κάνετε τον στρατηγό που απλώς δίνει οδηγίες. Οι αποστολές δεν βρίσκονται εκεί απλώς για πλάκα: το αν θα είναι επιτυχημένες ή όχι επηρεάζει το τέλος του παιχνιδιού, όπως και οι αποφάσεις και οι ενέργειές σας σε άλλα σημεία του παιχνιδιού – αυτό και αν είναι έκπληξη!
Παρά τις καλές προθέσεις και τους ενδιαφέροντες πειραματισμούς, τα μικροπροβλήματα δεν λείπουν. Το AI στις Strike Force αποστολές, ας πούμε, απέχει από την τελειότητα. Σε κάποιο σημείο οι φίλοι NPC «κόλλησαν» με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συνεχίσουμε. Το άλογό μας (!) σε μια άλλη περίπτωση… μουλάρωσε και δεν μπορούσαμε καν να κατεβούμε –γιατί το σημείο που κατεβαίνεις από το άλογο είναι παρακάτω… Εντάξει, τίποτα πάντως που δεν διορθώνεται με ένα reload.
Για το multiplayer δεν έχουμε να παρατηρήσουμε πολλά –είναι διασκεδαστικό και πολυεπίπεδο ως συνήθως και θα περάσετε καταπληκτικά πυροβολώντας αδιακρίτως φίλους και αγνώστους από όλο τον κόσμο. Υπάρχουν και μερικά νέα modes –όπως και στα Zombies, που ξαναγυρίζουν μετά την επιτυχία τους στο CoD: World at War και το πρώτο Black Ops, με δική τους ξεχωριστή θέση στο κεντρικό μενού.
Τα voice over στα εξαιρετικά καλοφτιαγμένα βιντεάκια που προηγούνται των αποστολών θα ήταν για Όσκαρ –δεν είναι, απλώς γιατί δεν υπάρχει τέτοια κατηγορία. Υπεράνω κριτικής και τα πλούσια ηχητικά εφέ όπως και η μουσική στην οποία έβαλε το χεράκι του ο Trent Reznor των Nine Inch Nails. Η μηχανή των γραφικών έχει αρχίσει να δείχνει τα χρονάκια που κουβαλάει στην πλάτη της σε ορισμένα σημεία, αλλά παραμένει από ικανοποιητική ως πάρα πολύ καλή σε κάποια άλλα.
Γενικά, δεν μπορούμε παρά να δώσουμε συγχαρητήρια στην Treyarch για τις καινοτομίες και τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε. Ίσως θα θέλαμε περισσότερα αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι – αχάριστοι και ανικανοποίητοι. Το Black Ops II προσφέρει πολλά σε όποιον το αγοράσει και ανοίγει παράθυρα για το μέλλον που αν ακολουθήσει η σειρά θα κερδίσει εκ νέου τον ενθουσιασμό μας.
Θανάσης Τολούδης
Ακολουθήστε το @techingr στο Twitter
{{{related}}}
In.gr Τεχνολογία
Πολεμώντας στην… αυλή του
Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι ο «λάθος» αντίπαλος playoffs. Και η Μπαρτσελόνα χθες βράδυ ήδη κατάλαβε το «γιατί»
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442