Ντέμης Ρούσσος: Δεν είμαι μπιζνεσάκιας

Απόσπασμα της συνέντευξης:

« Στο εξωτερικό δε βρίζουν τους πολιτικούς εμάς βρίζουν, τους Έλληνες. Ο έλληνας έχει δύο άσχημα πράγματα, την απληστία και τη τσιγκουνιά. Δε θέλει να πληρώνει και είναι άπληστος.
Για μένα η πρώτη σωστή λύση είναι να κάνουνε σωστή διαπραγμάτευση του χρέους, γιατί είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει ακόμα χρόνος να γίνει, το δεύτερο και το πιο σημαντικό είναι να σταματήσει ο έλληνας να είναι άπληστος και τσιγκούνης και το τρίτο η εκκλησία να πληρώσει φόρους..».

«…Από ό, τι ξέρω, ένα από τα καλύτερα σημεία της Βουλιαγμένης , ανήκει στην εκκλησία. Γιατί η εκκλησία δεν πληρώνει φόρο…; Θέλω να ξέρετε ότι είμαι πολύ φανατικός χριστιανός και πολύ ορθόδοξος.
Μπιζνεσάκιας δεν είμαι! Να το καταλάβουν…
Αυτό βέβαια δε με σταματάει από το να έχω σεβασμό και να παίρνω μηνύματα από όλες τις θρησκείες…»..

«Ένα από αυτά που έχασα τη δεκαετία του ‘70 και του ‘80 είναι η σχέση με τα παιδιά μου. Αν κάνεις τέτοια επιτυχία σε τόσα μέρη της γης και είσαι τόσο απασχολημένος έχεις πάντα την τάση να μην ασχολείσαι όσο πρέπει με τα παιδιά σου. Η κόρη μου και εγώ έχουμε καρμική σχέση, η οποία είναι πιο έντονη από αυτή που έχω με το γιο μου. Η κόρη μου ήταν πολύ επαναστάτρια, έμπλεξε και με τα ναρκωτικά. Εγώ τα λέω καθαρά. Την άρπαξα, την έφερα εδώ στην Ελλάδα και την έδωσα στη γιαγιά της . Αυτά δεν βαστήξανε καιρό και σήμερα είναι μια χαρά στην υγεία της..».

«Αν είχα ξανά την ευκαιρία να μεγαλώσω τα παιδιά μου από τη μία λέω ότι θα το διόρθωνα, από την άλλη μεριά, όμως, επειδή είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να αναλύω, λέω ίσως καλύτερα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία να σκεφτώ και να επανορθώσω ορισμένα πράγματα.
Αυτός είναι ο λόγος της ζωής, να μαθαίνεις. Δεν υπάρχει, μεγαλύτερο σχολείο από τη ζωή…».

Για τους λόγους που επί 37 χρόνια δεν έδινε συναυλίες στην Ελλάδα.
(Η πρώτη συναυλία που έκανε μετά το ‘73 ήταν το 2010 στο Ηρώδειο )
«Η Ελλάδα είναι νότια χώρα και όπως σε όλες τις νότιες χώρες, οι λαοί είναι ζηλιάρηδες και κουτσομπόληδες. Επειδή είναι μικρή χώρα υπάρχει ένα σινάφι στο χώρο της μουσικής… Θες δε θες εμείς ήμασταν οι πρώτοι που βγήκαμε εκτός συνόρων. Εγώ, η Νάνα και ο Vangelis, είμαστε οι τρεις που δισκογραφικά επηρεάσαμε πραγματικά στα βάθη των χωρών. Αν πας σε ένα χωριό στη Γερμανία και ρωτήσεις αν γνωρίζουν τη Νάνα, θα σου πουν ναι. Αν τους ρωτήσεις αν γνωρίζουν το Μίκη Θεοδωράκη , θα σου πουν όχι.
Αυτό δεν είναι λάθος ή κακό. Έτσι είναι τα πράγματα. Επειδή λοιπόν κάναμε αυτό που κάναμε, είναι νορμάλ μια ορισμένη κάστα καλλιτεχνών που έχουν επιρροή στα μίντια να μας είδαν με κακό μάτι…».