«Τροβατόρε» στο Ηρώδειο από την ΕΛΣ

Η δεύτερη μεγάλη καλοκαιρινή παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, είναι η δημοφιλέστατη όπερα Τροβατόρε, μία από τις σημαντικότερες του Τζουζέπε Βέρντι, σε μουσική διεύθυνση Μίλτου Λογιάδη, σκηνοθεσία Στέφανο Πόντα, με ένα εξαιρετικό καστ πρωταγωνιστών.

Πρόκειται για το αρχετυπικό μελόδραμα του Ρομαντισμού, στο οποίο τα συναισθήματα εκφράζονται μέσα από μουσική μελωδική και ορμητική, άριες και ντουέτα γεμάτα πάθος, όπως επίσης διάσημα χορωδιακά, που δίκαια έχουν χαρίσει στην όπερα αυτή την αθανασία.

Στον Τροβατόρε, όλα διαδραματίζονται ανάμεσα στη φωτιά και στο φεγγαρόφωτο, ανάμεσα στη φλόγα του πάθους που καίει στα σωθικά και των τεσσάρων βασικών χαρακτήρων και στο ψυχρό φως του φεγγαριού, που φωτίζει ακραίες καταστάσεις. Η υπόθεση, γεμάτη απρόσμενες ανατροπές, μιλάει για δύο αδέλφια, τα οποία δεν γνωρίζουν τη συγγένειά τους και εμφανίζονται ερωτευμένα με την ίδια γυναίκα. Πρόσωπο κλειδί είναι μία Τσιγγάνα, που έριξε στη φωτιά ένα παιδί προκειμένου να εκδικηθεί για τον άδικο θάνατο της μητέρας της: από λάθος ήταν το δικό της.

Ο Τροβατόρε πρωτοπαρουσιάστηκε το 1853 στη Ρώμη, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Οι επευφημίες ήταν τόσο έντονες, ώστε να επαναληφθεί ολόκληρη η τελική σκηνή του έργου. Πολύ σύντομα ο Τροβατόρε έγινε η δημοφιλέστερη όπερα του Τζουζέππε Βέρντι παγκοσμίως. Το 1862 o συνθέτης ανέφερε: «είτε ταξιδέψεις στην Ινδία, είτε στην Κεντρική Αφρική θα ακούσεις τον Τροβατόρε». Η δημοτικότητα του έργου παραμένει αμείωτη έως σήμερα. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το έργο του Βέρντι προτιμά επίσης ο κινηματογράφος, είτε επιλέγει τη διακωμώδησή του από τους Αδερφούς Μαρξ στο Μια βραδιά στην όπερα του 1935, είτε την αξιοποίηση του πληθωρικού, κατ’ εξοχήν μελοδραματικού συναισθήματός του από τον Λουκίνο Βισκόντι στο Σένσο (1954) ή από τον Μπερνάντο Μπερτολούτσι στο Φεγγάρι (1979).

Η εντυπωσιακή παραγωγή σε σκηνοθεσία, σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς του Στέφανο Πόντα πρωτοπαρουσιάστηκε στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2012, σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Ο Στέφανο Πόντα, ένας από τους πιο επιτυχημένους Ιταλούς σκηνοθέτες όπερας της νέας γενιάς με αναγνωρίσιμο ιδίωμα, υπογράφει ένα θέαμα «ούτε σύγχρονο, ούτε συμβατικό αλλά «αρχαίο»» και σημειώνει: «Ο Βέρντι διέθετε την ικανότητα να συνοψίσει τη δαιδαλώδη και αναληθοφανή πλοκή του Τροβατόρε και να την εξυψώσει σε κάτι θεϊκό, μέσω μιας μουσικής που ήταν ταυτόχρονα δυνατή και ανεξάρτητη. Δεν είναι το λιμπρέτο ή ο λόγος, αλλά η μουσική και η δραματουργία του συνθέτη, οι οποίες κατορθώνουν να προσδώσουν η μία στην άλλη εκείνη την απόλυτη καθολικότητα, που βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία προς την αιώνια ποιότητα ενός χώρου όπως το Ηρώδειο, ενός περιβάλλοντος εξαγνισμένου και καθαγιασμένου από τους αιώνες. Μπροστά σε όλο αυτό, πώς να φτιάξει κανείς ένα σκηνικό; Αντίθετα, ο προτεινόμενος σκηνικός χώρος οφείλει να σεβαστεί το μνημείο και να είναι φυσικός, αρχαϊκός και αρχετυπικός, να μην φιλοξενεί την τραγωδία του χθες ή του σήμερα, μιας γυναίκας ή ενός τροβαδούρου, αλλά την τραγωδία όλης της ανθρωπότητας δίχως πριν ή μετά».

Ο Τροβατόρε είναι μια κατ’ εξοχήν «όπερα τραγουδιστών», καθώς απαιτεί κορυφαίους ερμηνευτές στους βασικούς ρόλους. Στην παραγωγή της ΕΛΣ συμμετέχουν μερικοί από τους κορυφαίους ερμηνευτές παγκοσμίως, όπως οι Βάλτερ Φρακκάρο, Τσέλια Κοστέα, Γελένα Μανίστινα, Δημήτρης Πλατανιάς, Δημήτρης Τηλιακός, Τάσος Αποστόλου.

Ο Τροβατόρε με μια ματιά
Το έργο / Όπερα σε τέσσερα μέρη, ο Τροβαδούρος βασίζεται σε ποιητικό κείμενο του Σαλβαντόρε Καμμαράνο με προσθήκες του Λεόνε Εμανουέλε Μπαρντάρε, αντλεί δε από το ομώνυμο θεατρικό έργο του Αντόνιο Γκαρθία Γκουτιέρρεθ. Μεγαλύτερη σημασία από τις λεπτομέρειες της υπόθεσης έχουν τα έντονα συναισθήματα που αναπτύσσονται ανάμεσα στην τσιγγάνα Ατσουτσένα, τον Μανρίκο, δηλαδή τον τροβαδούρο του τίτλου, ο οποίος πιστεύει ότι είναι γιος της, την αγαπημένη του Λεονόρα και τον κόμη Ντι Λούνα ερωτικό αντίζηλο αλλά και αδελφό του Μανρίκο· τη συγγένεια αυτή γνωρίζει μόνο η Ατσουτσένα, η οποία την αποκαλύπτει στο τέλος του έργου. Βασικός μοχλός της δράσης είναι το συναίσθημα εκδίκησης της τσιγγάνας για τον άδικο θάνατο της μάνας της, γεγονός που προηγείται της πλοκής της όπερας.

Τζουζέππε Βέρντι – Τροβατόρε
21, 23, 25, 27 Ιουλίου 2017 στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού
Ώρα έναρξης: 21.00

Μουσική διεύθυνση: Μίλτος Λογιάδης
Σκηνοθεσία-σκηνικά-κοστούμια-φωτισμοί: Στέφανο Πόντα
Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Μανρίκο: Βάλτερ Φρακάρο
Λεονόρα: Τσέλια Κοστέα
Ατσουτσένα: Γιελένα Μανίστινα
Κόμης ντι Λούνα: Δημήτρης Πλατανιάς (21, 23/7) – Δημήτρης Τηλιακός (25, 27/7)
Φεράντο: Τάσος Αποστόλου
Ινές: Μυρτώ Μποκολίνη
Ρουίθ: Παναγιώτης Πρίφτης
Γέρος Τσιγγάνος: Νίκος Συρόπουλος
Αγγελιαφόρος: Βασίλης Κωτσικογιάννης

Με την Ορχήστρα και τη Χορωδία της ΕΛΣ

Στην ιταλική γλώσσα, με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους

Τιμές εισιτηρίων €25, €45, €55, €60, 85, €100
Παιδικό, φοιτητικό €15

Προπώληση:
> Εκδοτήρια του Φεστιβάλ Αθηνών (Πανεπιστημίου 39, Αθήνα – 2103272000 / Δευτέρα – Παρασκευή 09.00-17.00, Σάββατο 09.00-15.00)
> Ταμεία της ΕΛΣ στο Θέατρο Ολύμπια (Ακαδημίας 59, Αθήνα – 2103662100 / Τρίτη – Κυριακή 09.00-21.00, Δευτέρα 09.00-16.00)
> Ταμεία της ΕΛΣ στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (Συγγρού 364, Καλλιθέα – 2130885700 / Καθημερινά 09.00-21.00)
> online στα www.nationalopera.gr & www.greekfestival.gr
> Ομαδικά εισιτήρια: 2130885742

entertainment.in.gr