Συγκλονιστική η ερμηνεία της Δέσποινας Μπεμπεδέλη ως Μικρασιάτισσας Φιλιώς Χαϊδεμένου

Λένε πως όταν μία παράσταση σε κάνει να λησμονήσεις τη φυσική σου παρουσία για όσο διαρκεί (δηλαδή, ασυναίσθητα κρατάς τον βήχα ή το φτέρνισμά σου), τότε έχει πετύχει τον στόχο της. Κι αν μάλιστα σε αναγκάσει να τη ρουφήξεις με μιαν ανάσα -επειδή φοβάσαι ότι στην επόμενη θα πέσει η αυλαία- τότε αξιώθηκες την πολυτέλεια να δεις τη μαγεία της τέχνης να ξεδιπλώνεται στα μάτια σου. Γιατί οι ηθοποιοί στη σκηνή έχουν τέτοιο εκτόπισμα, που φεύγει απ΄τα χωροταξικά όρια του πεδίου δράσης τους, διαχέεται στην αίθουσα, αγκαλιάζει το κοινό και εξαντλεί το οξυγόνο του. Είναι σαν τρύπα στον χρόνο, που διαρκεί όσο μια ανάσα, τόσο βαθιά και τόσο ζωογόνα, όσο και μια γερή, γεμάτη πρέζα σπουδαίου πολιτισμού μπερδεμένη με βαριά ιστορία. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η Φιλιώ Χαϊδεμένου στο «Βεάκη». Μια ενδοφλέβια υψηλής τέχνης, που μπαίνει μέσα σου απ΄ το πρώτο λεπτό, σε κυριεύει σ΄ όλη τη διάρκεια της παράστασης και σ΄ αφήνει με στέρηση στο τελείωμα.

Θα μπορούσες να βλέπεις ώρες αυτή τη μεγάλη κυρία του θεάτρου, τη Δέσποινα Μπεμπεδέλη, να γίνεται στη σκηνή μια άλλη μεγάλη, εμβληματική μορφή της ζωής. Η Μικρασιάτισσα Φιλιώ Χαϊδεμένου-Σιδερή. Η γιαγιά-Φιλιώ, που όσοι είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν, πριν κλείσει για πάντα τα μάτια της στα 107 της χρόνια, ένιωσαν ευλογημένοι. Επειδή ήταν εκείνη, η τελευταία εναπομείνασα «φλύαρη» και αεικίνητη ταξιδιώτισσα. Ήταν γενναία μαχήτρια η γιαγιά Φιλιώ και θαρρείς ο θεός, η νομοτέλεια –κάτι μαγικό- επιβράβευε τον αγώνα της… «Μ΄ εμένα πάντα κάτι γινότανε κι όλα άλλαζαν την τελευταία στιγμή» έγραψε σ΄ εκείνο το βιβλίο-ποταμό υπό τον τίτλο «Διαθήκη της Ιωνίας». Γιατί μ΄ αυτό το «κάτι που γινότανε την τελευταία στιγμή», πέρασε ξυστά από τη φωτιά, τη σφαγή, τον βιασμό… Με πόνους ψυχής και σώματος κουβάλησε το βαρύ κομμάτι της μικρασιατικής καταστροφής, το ΄22, από την πατρίδα της, τα Βουρλά, και το «περιόδευσε» από τη Σαλονίκη στην Αθήνα κι έπειτα στην Κοζάνη και μετά ξανά στην Αθήνα, και το κατέγραψε αφήνοντας πίσω της τις μνήμες της, πολύτιμη παρακαταθήκη για τις γενιές που έρχονται.

Αυτή τη θεόρατη μικροκαμωμένη γριούλα με το τεράστιο ειδικό βάρος ζωής μόνο μια μεγάλη ηθοποιός θα μπορούσε να μεταφέρει στη σκηνή. Με τη στιβαρότητα της βαριάς θεατρικής παιδείας, με τη σοφία που αποστάζει η καθημερινή ζύμωση του θεατρικού ηθοποιού με το ετερόκλητο κοινό του στη σάλα, αλλά πάνω απ΄ όλα με τον σεβασμό στην τέχνη, που όταν πρέπει να αποτυπώσει ιστορία, οφείλει να το κάνει μακριά από παραμορφωτικούς φακούς και υπερβολές, η Δέσποινα Μπεμπεδέλη πιάνει τρυφερά από το χέρι τον θεατή και τον μετατρέπει σε συνταξιδιώτη στη μακρά διαδρομή ζόφου, θρήνου, πόνου, αγωνίας, αλλά και στόχων, και σωτηρίας και λύτρωσης. Κι ένα περίεργο πράγμα… Η γλυκύτητα της γιαγιάς Φιλιώς της ζωής θαρρείς και γιγαντεύει στη γιαγιά της σκηνής του Βεάκη. Ίσως επειδή αυτή η… βουτιά που αναγκάστηκε να κάνει η Μπεμπεδέλη στην ευαίσθητη ψυχή και το αστραφτερό μυαλό της Χαϊδεμένου, όχι μόνο πέτυχε, αλλά ήταν τελικά και πολύ βαθιά.

Σε μια ζυγιασμένη ήπια παράσταση του σκηνοθέτη Βασίλη Ευταξόπουλου, με μια μοναδικά ισορροπημένη ερμηνεία -παρέα με πανάξιους συνοδοιπόρους τούς Ζαχαρία Καρούλη (βαθιά υπόκλιση στην υπέροχη μουσική του κατάρτιση και την επένδυση στα πρωτότυπα τραγούδια, που ερμηνεύει επί σκηνής), Μαίρη Σαουσοπούλου, Δημήτρη Καραβιώτη, Εμμανουέλα Χαραλάμπους-Ένγκελ και Γιώργο Φλωράτο- η κυρία Μπεμπεδέλη παραδίδει μαθήματα ήθους και σεβασμού στην ιστορία, στην τέχνη, στο κοινό… Σε μια παράσταση, που κάθε βράδυ χειροκροτείται από όρθιους θεατές.

Αν υπήρχε τρόπος, αυτή την παράσταση θα έπρεπε να παρακολουθήσουν όλοι οι Έλληνες όπου γης. Οι μισοί θα βρουν συγκινητικά ερείσματα στις ρίζες τους κι οι άλλοι μισοί θα «φρεσκάρουν» την ψυχή τους. Γιατί εντέλει ο ελληνισμός δεν είναι χαρακτηριστικό του τόπου. Της ψυχής και της σκέψης είναι. Κι αν θέλει, θαύματα κάνει. Να θέλει μόνο…

«Είμαι πολύ τυχερή που για όσο κρατήσει αυτό το όνειρο θα λέω: ΦΙΛΙΩ ΜΕ ΛΕΝΕ…» υπογράφει στο πρόγραμμα της παράστασης η Δέσποινα Μπεμπεδέλη, αλλά δεν γνωρίζει πόσο τυχερό, στην πραγματικότητα, είναι το κοινό της.

Λόγω μεγάλης επιτυχίας οι παραστάσεις παρατείνονται μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου.
Μετά η παράσταση θα ταξιδέψει στην Κύπρο για προγραμματισμένες παραστάσεις και θα επιστρέψει στην Αθήνα στις 15 Μαρτίου και πάλι στο θέατρο Βεάκη για 3 ακόμα εβδομάδες.

Συντελεστές
Σκηνικά – Κοστούμια: Άγγελος Αγγελή
Παίζουν οι: Δέσποινα Μπεμπεδέλη, Ζαχαρίας Καρούνης, Μαίρη Σαουσοπούλου, Δημήτρης Kαραβιώτης, Εμμανουέλα Χαραλάμπους – Ένγκελ, Γιώργος Φλωράτος
Μουσική – Καλλιτεχνική επιμέλεια: Ζαχαρίας Καρούνης
Μουσική Διδασκαλία: Χαρά Κεφαλά
Πρωτότυπα τραγούδια: Στίχοι: Χρίστος Γ. Παπαδόπουλος, Μουσική: Ζαχαρίας Καρούνης
Σαντούρι: Πάνος Βέργος, Κρουστά: Μανούσος Κλαπάκης

Πληροφορίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ

entertainment.in.gr