Το Μήνυμα της Διεθνούς Ημέρας Χορού 2016 (29/4) έγραψε ο Λέμι Πονιφάζιο

Eπιμέλεια: Μαρία Παπουτσή

Η Διεθνής Ημέρα Χορού -29η Απριλίου- καθιερώθηκε από τη Διεθνή Επιτροπή Χορού το 1982 προς τιμήν του Jean-Georges Noverre (1727 – 1810), δημιουργού του σύγχρονου μπαλέτου. Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στο χορό με στόχο να γιορτάσει την καθολικότητα αυτής της τέχνης, να υπερβεί κάθε πολιτικό, πολιτισμικό και εθνικό εμπόδιο και να φέρει κοντά τους ανθρώπους μέσα από την κοινή τους γλώσσα – το χορό.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (ΔΙΘ) προσκαλεί κάθε χρόνο έναν καταξιωμένο χορογράφο ή χορευτή να γράψει το Διεθνές Μήνυμα, το οποίο μεταφράζεται σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες και δημοσιοποιείται μέσα από τα Εθνικά Κέντρα του ΔΙΘ.

Ο Πολυνήσιος χαρισματικός χορογράφος Λέμι Πονιφάζιο (Lemi Ponifasio) επιλέγθηκε φέτος από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου να γράψει το Μήνυμα της Διεθνούς Ημέρας Χορού.

Το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, στο πλαίσιο των εορτασμών, προωθεί εθνικές και διεθνείς χορευτικές δραστηριότητες. Τελετές απονομής χορευτικών βραβείων, φιλανθρωπικές χορευτικές παραστάσεις, χορευτικές ημερίδες, συμπόσια, συναντήσεις χορογράφων και χορευτών, συζητήσεις και ποικίλες άλλες διοργανώσεις διανθίζουν κάθε χρόνο τον παγκόσμιο χάρτη.

Το Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Χορού 2016 από τον Lemi Ponifasio:

KARAKIA (προσευχή)

Άγγιξε τον κόσμο
την πηγή της θείας μας ύπαρξης
φωτίζοντας
τα πρόσωπα των προγόνων
για να δούμε τα παιδιά μας

πλεγμένοι πάνω δίπλα κάτω
ενωμένοι όλοι μέσα
από τη σάρκα και τα κόκαλα μας
και τη μνήμη

η Γη γυρίζει
άνθρωποι σε μαζικές μεταναστεύσεις
χελώνες μαζεύονται σε μια σιωπηλή προετοιμασία
η καρδιά είναι πληγωμένη

φτιάξτε χορό
μια κίνηση της αγάπης
μια κίνηση της δικαιοσύνης
το φως της αλήθειας

Απόδοση για το Ε.Κ.Δ.Ι.Θ. από την Αναστασία Κουμίδου

O Λέμι Πονιφάζιο, Πολυνησιακής καταγωγής από τα νησιά Σαμόα, είναι χορογράφος, σκηνοθέτης, σχεδιαστής και καλλιτέχνης. Το 1995 ίδρυσε το MAU, στο Ώκλαντ, στη Νέα Ζηλανδία, ως μια δράση που έχει ως στόχο τη μεταμόρφωση των κοινοτήτων και των καλλιτεχνών, μέσα από τη συνεργασία μαζί τους σε διεθνές επίπεδο. Στη Σαμοανή γλώσσα το MAU σημαίνει η διακήρυξη της αλήθειας.

Με τα ξεχωριστά του χαρακτηριστικά και με τη μοναδική του γενεαλογία, το ριζοσπαστικό έργο του Πονιφάζιο αψηφά τους συμβατικούς ορισμούς. Στο καλλιτεχνικό του σύμπαν κατευθύνει τον σύγχρονο άνθρωπο προς άλλες διαστάσεις συνειδήσεως, μέσα από τους αργούς ρυθμούς της αυστηρής αισθητικής του – μια παλέτα από μαύρες, ανεστραμμένες ονειρικές εικόνεςˑ μέσα από το τελετουργικό, θυσιασθέν σώμα, σε έναν ενδόμυχο χώρο ήχου, φωτός και σκότους. Eρμηνεύει και παρουσιάζει το έργο του σε διεθνείς διοργανώσεις, όπως το Φεστιβάλ της Αβινιόν, το BAM της Νέας Υόρκης, το Ruhrtriennale, το Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, το Théâtre de la Ville στο Παρίσι, το Ίδρυμα Ωνάση στην Αθήνα, το Southbank του Λονδίνου, το Φεστιβάλ Ολλανδίας, το Φεστιβάλ Luminato, το Φεστιβάλ Βιέννης, το Berliner Festspiele, Santiago a Mil Chile, την Κουαντριενάλε Πράγας και την Μπιενάλε Βενετίας.

Τα πιο πρόσφατα έργα του Πονιφάζιο περιλαμβάνουν τα Lagimoana (2015) για την 56η Έκθεση Εικαστικών Τεχνών στην Μπιενάλε Βενετίας, Apocalypsis (2015), όπερα του R. Murray Schafer στο Φεστιβάλ Luminato, Toronto; I AM: Mapuche (2015) and MAU Mapuche (2016), με τους ιθαγενείς της Χιλής και I AM (2014) για την 100ή επέτειο WW1 που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Φεστιβάλ της Αβινιόν και έπειτα στο Διεθνές Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, στο Ruhrtriennale, στη Γερμανία και στο Φεστιβάλ Τεχνών Ώκλαντ στη Νέα Ζηλανδία. Άλλες δημιουργίες του είναι The Crimson House (2014), το οποίο εξερευνά τη φύση της εξουσίας και ενός κόσμου ο οποίος τα έχει δει όλα και δεν ξεχνά τίποτα πια, Stones In Her Mouth (2013), μια παράσταση με γυναίκες Μαορί, που λειτουργούν ως πομποί αναμετάδοσης μια ζωτικής δύναμης μέσα από αρχαίους ύμνους, η όπερα Προμηθέας (2012) του Carl Orff στο Ruhrtriennale, Le Savali, Βερολίνο (2011) μια παράσταση που έχει ως θέμα την αυτοκρατορική πόλη του Βερολίνου με τις δικές της κοινότητες μεταναστών και τις οικογένειές τους, οι οποίες αναζητούν ένα χώρο όπου θα μπορούν να ανήκουν, ενώ αντιμετωπίζουν την απειλή της εκδίωξης, Birds With Skymirrors (2010) που πραγματεύεται το γεγονός ότι τα νησιά του Ειρηνικού αφανίζονται, νησιά που είναι οι πατρίδες των περισσότερων από τους χορευτές του και που καταστρέφονται από την κλιματολογική αλλαγή και Tempest: Without A Body (2008), που έχει ως θέμα την εξουσία και τον τρόμο και την άνομη χρήση της κρατικής εξουσίας μετά την 11η Σεπτεμβρίου.

Μετάφραση στα ελληνικά: Αγγέλα Χριστοφίδου

entertainment.in.gr