Η Εύη Σούλη και η Κατερίνα Φώτη μιλούν στο in.gr για το «Dalga/Κύμα»

Μια απόπειρα σωματικής έρευνας πάνω στο λαϊκό ιδίωμα επιχειρεί η χορογράφος Εύη Σούλη με την παράσταση «Dalga/Κύμα» που παρουσιάζεται στις 4,5 και 18 Μαρτίου στο Χαλκιάς Παλλάς στο Μεταξουργείο.

Η έκφραση, η εξωτερίκευση ενός συναισθήματος που έρχεται σφοδρό σαν κύμα να ταράξει τον εσωτερικό μας κόσμο. Ένας χορός που αναμετράται με την προσωπική μας ιστορία, τη συλλογική μας μνήμη, το θάνατο, τον έρωτα. Ένας μοναχικός χορός με υπόγειο συντακτικό που άλλοτε με λαγνεία και άλλοτε δωρικά και λιτά προσπαθεί να υπερβεί τη στιγμή. Ένας χορός στοχαστικός, αξιακός, ένας χορός δήλωση.

Η Εύη Σούλη, υπεύθυνη για τη σύλληψη και τη χορογραφία και η Κατερίνα Φώτη που ερμηνεύει το έργο βρήκαν λίγο χρόνο και προσπάθησαν να μας εισάγουν στον μαγικό τους –χορευτικό- κόσμο.

Tι περιλαμβάνει «το λαϊκό μας ιδίωμα» που η παράστασή σας αποπειράται να σωματοποιήσει;
Εύη: Η έρευνα που έκανε η ομάδα μέσα από ταινίες , μουσικές , διαβάσματα μας οδήγησε στη παραγωγή κινητικού υλικού με γνώμονα τη λαϊκότητα . Ένα ταξίδι όπου το σώμα καταγράφει τη δική του ιστορική πορεία .Άλλοτε σαν ζεΪμπέκος και κουτσαβάκι της δεκαετίας του 20 και άλλοτε σαν φιγουρατζής νεοέλληνας .Ένα συνονθύλευμα ιστορικής μνήμης και προσωπικής εμπλοκής σ αυτό που ονομάζεται νταλκάς.

Κατερίνα: Είναι όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την κοινωνία μας, είναι όλη η ιστορική μας μνήμη, είναι το συλλογικό υποσυνείδητο ,είναι όλα όσα κουβαλάμε, είτε προσωπικά , είτε συλλογικά και συνθέτουν τα κοινωνικά μας χαρακτηριστικά και τον τρόπο με τον οποίο βιώνουμε τον νταλκά μας. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα διλήμματα και τα στοιχήματά μας, όντας κομμάτι αυτού του τόπου.

Από τον Παύλο Παυλίδη πριν 2 χρόνια, τώρα στο Χαλκιάς Παλλάς. Πως προέκυψε η ιδέα αυτού ιδιαίτερου του site specific;
Εύη: Από το ονειρικό, ουτοπικό «Βeyond collapse» που αναζητούσαμε κάτι το ιδανικό τώρα ψάχνουμε να βρούμε τη ποιητική του πραγματικού, του ρεαλιστικού . Ένας από τους κύριους στόχους της ομάδας είναι ο σύγχρονος χορός να έρθει σε ανοιχτό διάλογο με τη πόλη και τους ανθρώπους της έτσι λοιπόν ο νταλκάς δεν μπορούσε παρά να παρουσιαστεί σε ένα χώρο με ισχυρή ταυτότητα στο αθηναϊκό μωσαϊκό . Το Χαλκιάς Παλλάς είναι ένας ιστορικός χώρος του Πετρολούκα Χαλκιά όπου όλα αυτά τα χρόνια έχει συμβάλει στη λαϊκή διασκέδαση . Με την επίσκεψη μας σε ορισμένα γλέντια γοητευτήκαμε από όλο αυτό που συμβαίνει εκεί και θελήσαμε να στήσουμε κ εμείς το δικό μας «γλέντι».

Κατερίνα: Αυτό που κυρίαρχα μας ενδιαφέρει ως ομάδα, είναι η δημιουργία ενός κινητικού κώδικα που προκύπτει από την όσμωση με τον κόσμο που δεν είναι εξ’ ορισμού το κοινό που παρακολουθεί σύγχρονο χορό, κι αυτό γιατί επιθυμούμε να ανοίξουμε την Τέχνη μας και να την τοποθετήσουμε έξω από τη συμβατική της παρουσίαση. Ως εκ τούτου, η συνεργασία με ανθρώπους που παραδοσιακά ανήκουν σε άλλα κομμάτια του πολιτισμού μας και με ΄χωρους που αντιπροσωπεύουν το κοινωνικό υποκείμενο εντελώς διαφορετικά από τα θέατρα, είναι δύο άξονες από τους οποίους αντλούμε στοιχεία για την έρευνά μας και την εξέλιξή μας μέσα στην κοινωνία που τροφοδοτεί την ίδια την έμπνευσή μας.

Πως επιβιώνει στο σύγχρονο αθηναϊκό τοπίο κάποιος που ασχολείται επαγγελματικά με τον χορό;
Εύη: Οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες είναι γνωστές τα τελευταία χρόνια αυτό έχει περάσει και στη δική μας Τέχνη . Ο χορευτικός κλάδος αντιμετωπίζει τα γνωστά προβλήματα όπως το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό.Δουλεύουμε πολλές ώρες τρέχοντας από σχολή σε σχολή . Ένας επαγγελματίας του χώρου όπου έχει σπουδάσει από μικρό παιδί πολύ σκληρά παίρνει ένα πτυχίο από τις ανώτερες σχολές που δεν έχει κανένα αντίκρισμα , δουλεύει ανασφάλιστος πολλές φορές και είναι βέβαιος ότι δεν θα πάρει ποτέ σύνταξη . Οι χορευτές κάνουν καθημερινά πολύωρες πρόβες , διδάσκουν , χορογραφούν είναι σε κάθε πόστο . Ο αγώνας λοιπόν είναι μεγάλος για να καταφέρουμε να ζούμε από αυτό που αγαπάμε και να υπηρετούμε τη Τέχνη του χορού με αξιοπρέπεια.

Κατερίνα: Οι συνθήκες του επαγγέλματός μας είναι εξαιρετικά δυσχερείς, καθότι ο μέσος εργαζόμενος στο χώρο του χορού μένει συχνά απλήρωτος, κάνει πρόβες μέχρι τα μεσάνυχτα, διδάσκει σε δύο, τρεις ή περισσότερες σχολές για να διασφαλίσει έναν αξιοπρεπή μισθό και οι παραγωγές έχουν μειωθεί εξαιρετικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα που αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό σαν παραπαίδι, που δεν αντιλαμβάνεται ότι η πρόβα είναι εργασία και πρέπει ο εργαζόμενος αντίστοιχα να αμείβεται και να ασφαλίζεται, που δεν αντιλαμβάνεται ότι ο δάσκαλος χορού συμβάλλει στην καλλιέργεια των παιδιών και στην προαγωγή του πνέυματός τους και δεν είναι γκουβερνάντα. Ωστόσο, το ελπιδοφόρο είναι ότι ακόμα και σε αυτό το τοπίο, οι χορευτές είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στη δουλειά τους, με αποτέλεσμα η καλλιτεχνική δραστηριότητα να είναι αξιόλογη, διαρκής και οι ομάδες χορού μας να διαπρέπουν σε φεστιβάλ του εξωτερικού, παρότι δέσμευσαν όλο τον προσωπικό τους χρόνο για να φέρουν σε πέρας τις παραγωγές και η κούραση αυτή δεν αποζημιώνεται ποτέ και οι δάσκαλοι αντίστοιχα , σε μεγάλο βαθμό, παλεύουν να μεταδώσουν όλη τη γνώση τους στις επόμενες γενιές.

Τα σχέδιά σας για το μέλλον;
Εύη: Στόχος μας είναι ο νταλκάς να ταξιδέψει να βρει το δρόμο του και να συνομιλήσει με το κοινό . Μετά από αυτό θα μπούμε ξανά στο στούντιο για να ξεκινήσει η έρευνα για την επόμενη παραγωγή.
Κατερίνα: Ηδη υπάρχει brainstorming για επόμενη παραγωγή, αλλά ακόμα είναι σε πολύ αρχικό στάδιο, μας ενδιαφέρει ομως σίγουρα η παράσταση » dalga» να μπορέσει να παρουσιαστεί ξανά εγχωρίως ή στο εξωτερικό, ώστε ο κύκλος να κλείσει με όσο το δυνατόν περισσότερη επικοινωνία με όσο το δυνατόν πιο ετερόκλητους θεατές.

Νατάσα Μαστοράκου

in.gr