Βίκυ Καρατζόγλου: Θαυμάζω τον Μπάμπη Στόκα που δεν έχει καλλιτεχνικά στεγανά

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Η εποχή που ανακάλυψε ότι ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το τραγούδι συνέπεσε με την περίοδο ακμής των Πυξ Λαξ, τότε που μεσουρανούσαν στο καλλιτεχνικό στερέωμα.

Οι «Ήρωες» και το «Όνειρο» έμοιαζαν με το πρώτο σκίρτημα της ενήλικης ζωής, οπότε συντελείται η στροφή από το αβέβαιο στο αποφασιστικό. Για την τραγουδίστρια Βίκυ Καρατζόγλου ο ήχος απέκτησε ιδιαίτερο νόημα μέσα από τη γνωριμία της με τον Δημήτρη Βραχνό. Σταθμός στη διαδρομή της και η μουσικοθεατρική παράσταση «Ήρωες», όπως και το «Όνειρο», τραγούδι σε στίχους Νίκου Μωραΐτη και μουσική Γρηγόρη Πετράκου, που σημείωσε μεγάλη επιτυχία.

«Είναι τύχη πραγματική να έχεις ένα τέτοιο τραγούδι στον πρώτο προσωπικό σου δίσκο, ένα τραγούδι που ήξερα από την αρχή ότι θα αγαπηθεί, γιατί είχε μέσα του μόνο αλήθεια» δηλώνει η Βίκυ Καρατζόγλου στο in.gr λίγο προτού κυκλοφορήσει το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ.

Ξεχωρίζει τη συνεργασία με τον Χρήστο Θηβαίο και τον Μπάμπη Στόκα. «Με έναν παράξενο τρόπο οι μουσικές και η ερμηνεία του Μπάμπη με έκαναν να χαμογελώ. Ίσως και γι’ αυτό η μουσική μας συνάντηση ήταν αναπόφευκτη» αναφέρει μια ανάσα από το ξεκίνημα της καλοκαιρινής της περιοδείας με τον Μπάμπη Στόκα. Πρώτος σταθμός η Τεχνόπολη, στις 30 Ιουνίου.

Το τραγούδι πριν από το 2012…πώς θα περιγράφατε τη διαδρομή εκείνον τον καιρό, γυρνώντας πέντε χρόνια πίσω;
Το 2012 ήταν μια σημαντική χρόνια για μένα, για πρώτη φορά άκουσα στο ραδιόφωνο ένα δικό μου τραγούδι την, «Περηφάνια». Μια στιγμή που θυμούνται πιστεύω όλοι οι τραγουδιστές αλλά και οι δημιουργοί για πάντα. Δεν είχα ακόμη δίσκο, το όνειρο τότε μόλις ξεκινούσε, είχα απλά την ανάγκη να τραγουδήσω δικά μου τραγούδια και να με ακούσει ο κόσμος. Τελικά αυτό έγινε όταν ήρθε ο πρώτος προσωπικός δίσκος, μερικά χρόνια μετά, το 2016 από τη feelgood με τίτλο «Τα όνειρα μου αληθινά».

Το 2012 έχει συνδεθεί με την ίδρυση της μπάντας σας που ταξίδεψε σε μουσικές σκηνές της Αθήνας. Πώς συντελέστηκε το βήμα και τι σήμαινε σε μια δύσκολη συγκυρία για το ελληνικό τραγούδι;
Ήταν η περίοδος που βρισκόμουν στους «Ήρωες», οι εμπειρίες που ζούσα ήταν τόσο έντονες που μέχρι τότε δεν είχα μπει στη διαδικασία να κάνω κάτι δικό μου μουσικά. Όμως οι «Ήρωες» με ωρίμασαν και έφτασε η στιγμή που έπρεπε να κάνω το επόμενο βημα. Είμαι τραγουδίστρια βλέπεις όχι ηθοποιός. Ήμουν τυχερή που είχα δίπλα μου φίλους μουσικούς που με στήριξαν και με βοήθησαν σε αυτό. Δεν πιστεύω πως το βήμα έχει σχέση με την μουσική κατάσταση στην Ελλάδα. Είναι ένα βήμα καθαρά προσωπικό, ένα ρίσκο, μια απόφαση που παίρνεις στη ζωή στο να βγεις εκεί έξω μόνο σου , σαν το παιδί που ενηλικιώνεται και φεύγει από το σπίτι των γονιών του. Κάτι που για να το κάνεις χρειάζεται μεγάλη δύναμη, που πηγάζει συνήθως από μέσα μας και από την ανάγκη να είμαστε ο εαυτός μας.

Τι σας οδήγησε στη χρήση του χαρακτηρισμού «σταθμός» με τον οποίο περιγράφετε τη συνεργασία με τον Δημήτρη Βραχνό;
Ο Δημήτρης ήταν ένας άνθρωπος που με αγκάλιασε και πίστεψε σε μένα και την Αντιγόνη τότε. Έφτιαξε για εμάς ένα πρόγραμμα με ένα ιδιαίτερο concept . Ήταν η πρώτη φορά που σε μια μουσική σκηνή εγώ και μια άγνωστη ως τότε κοπέλα γεμίσαμε το Σταυρό του Νότου για τέσσερις Κυριακές. Τότε άρχισα να καταλαβαίνω πως το «όνειρο» που μοιραζόμουν τότε με την Αντιγόνη μπορούσε να γίνει αληθινό. Ο Δημήτρης μάς έκανε να δούμε τη σημασία του σωστού στησίματος μιας μουσικής παράστασης, να καταλάβουμε πως φτιάχνεται μια σωστή ροή και να μας μεταλαμπαδεύσει ένα κομμάτι από τις πολλές μουσικές του γνώσεις. Στη συνέχεια ήταν πάντα εκεί, όπως και άλλοι αγαπημένοι μου πια άνθρωποι του ραδιοφώνου για να στηρίξουν τα μουσικά μου βήματα.

Όταν η συζήτηση φτάνει στον Χρήστο Θηβαίο, ποιες σκέψεις φτάνουν στο μυαλό;
Ο Χρήστος Θηβαίος είναι ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω για τις μουσικές του επιλογές και τις ερμηνευτικές του ικανότητες. Είναι υπέροχο όταν μετά τη συνεργασία αυτή συνειδητοποίησα πως είναι πολλά παραπάνω, είναι ένας δοτικός άνθρωπος, ευαίσθητος, υπέροχος συνομιλητής, ζεστός και προσιτός. Η επαφή μαζί του μου έμαθε πως οι μεγάλοι καλλιτέχνες είναι απλοί και ανθρώπινοι και πως όσο πιο μεγάλος είσαι τόσο λιγότερο το «φωνάζεις».

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ζήσατε το δικό σας όνειρο μέσα από το τραγούδι «όνειρο». Ποιες αναμνήσεις ανασύρει το συγκεκριμένο κομμάτι και τι σημαίνει για μια καλλιτέχνιδα έτοιμη να κυκλοφορήσει το πρώτο προσωπικό της άλμπουμ;
Όταν πρωτοάκουσα τη μουσική του Γρήγορη Πετράκου, ένιωσα πως έρχεται κάπου από τα παλιά. Ίσως επειδή με τον Γρήγορη έχουμε κοινά ακούσματα, ήταν αναπόφευκτο να το αγαπήσω. Στην πορεία ήρθαν οι στίχοι του Νίκου Μωραΐτη που ήταν λες και πραγματικά άκουσε τις ψυχές μας και συντονίστηκε απόλυτα με αυτές. Είναι τύχη πραγματική να έχεις ένα τέτοιο τραγούδι στον πρώτο προσωπικό σου δίσκο, ένα τραγούδι που ήξερα από την αρχή ότι θα αγαπηθεί, γιατί είχε μέσα του μόνο αλήθεια.

Φτάνοντας στα πιο πρόσφατα μουσικά σας βήματα, πώς γεννήθηκε και εξελίχθηκε η συνεργασία με τον Μπάμπη Στόκα;
Με τον Μπάμπη γνωριστήκαμε σε μια συναυλία του κοινού μας φίλου Κώστα Λιβαδά, πριν από τρία χρόνια, όπου συμμετείχαμε και οι δυο. Από την πρώτη στιγμή μου μίλησε με πολύ όμορφα λόγια και η συνέχεια έδειξε πως αυτά τα λόγια τα εννοούσε. Η εποχή που ανακάλυψα ότι θέλω να γίνω επαγγελματίας τραγουδίστρια ήταν η ίδια εποχή που οι Πυξ Λαξ μεσουρανούσαν στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Με έναν παράξενο τρόπο οι μουσικές και η ερμηνεία του Μπάμπη από τότε με άγγιζαν και με έκαναν να χαμογελώ. Ίσως και γι αυτό η μουσική μας συνάντηση ήταν αναπόφευκτη, τη συζητούσαμε τρία χρόνια, τελικά ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και η συνεργασίας μας «μ’αγγιζεις και χαμογελάς» ήρθε αβίαστα και σε καλλιτεχνικό επίπεδο.

Οι ερμηνείες του Μπάμπη Στόκα είχαν, από τις πρώτες σας επαφές με τη δουλειά του, μια ιδιαίτερη σημασία για σας. Ποιο γνώρισμα του χαρακτήρα του διακρίνετε;
Στον Μπάμπη θαυμάζω την ειλικρίνεια του, την καθαρή του σκέψη και στάση απέναντι στη μουσική και το γεγονός ότι δεν έχει καλλιτεχνικά στεγανά. Εκτιμά ταυτόχρονα την ροκ σκηνή που τον γέννησε χωρίς να καταπιέζει την ανάγκη του να εκφραστεί μέσω του λαϊκού τραγουδιού και οι μέχρι τώρα συνεργασίες του το αποδεικνύουν περίτρανα.

Ποια τα συναισθήματα λίγο προτού εμφανιστείτε στη σκηνή της Τεχνόπολης;
Άγχος, χαρά και ανυπομονησία . Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για μας να ξεκινάμε την καλοκαιρινή μας περιοδεία από έναν τόσο ωραίο συναυλιακό χώρο της Αθήνας, και να τραγουδήσεις σε μια σκηνή που έχουν περάσει μεγάλα ονόματα όχι μόνο της ελληνικής αλλά και της παγκόσμιας μουσικής

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ