Στ.Γασπαράτος: Λάθη τραγικά, οι άνθρωποι δεν είχαν σχέση με τον πολιτισμό

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Έχει βρεθεί στον Γυάλινο Κόσμο δίπλα στον Δημήτρη Καταλειφό, αλλά και στη Λαμπεντούζα πλάι στον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Ανήκει στους καλλιτέχνες που βρίσκουν το καύσιμο να συνεχίσουν παρά τα κωλύματα της ύφεσης. Αρνείται να παραδοθεί σε φθαρμένες ιδεολογίες, η απόφασή του όμως να «μοιράσει» το έργο του ανάμεσα σε Ελλάδα και εξωτερικό θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως μια διαφορετική «πολιτική θέση».

«Ένας καλλιτέχνης για να έχει διάρκεια πρέπει να έχει την ανάγκη να μάθει. Και αυτό σημαίνει να βρεθεί έξω από την ζώνη ασφαλείας του», δηλώνει στo in.gr ο Σταύρος Γασπαράτος ο οποίος έχει αναλάβει τη μουσική επένδυση ταινιών, θεατρικών και μουσικών παραστάσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Για τη θεατρική σκηνή, από τις παραστάσεις που έχει επιμεληθεί μουσικά παρουσιάζονται αυτήν την περίοδο οι Άμλετ του Γιάννη Κακλέα, Λαμπεντούζα του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, Από τη σιωπή ως την Άνοιξη της Λίλλυς Μελεμέ και Πίθηκος του Άκι Βλουτή.

Εκτός συνόρων, στη Γερμανία γράφει μουσική για τον χορογράφο – χορευτή Blenard Ajizaz, για την παράσταση με τίτλο Fleeting Feathers. Θα παρουσιαστεί τον Νοέμβριο στο φεστιβάλ της Καρλσρούης και τον Μάρτιο στο Βερολίνο στο πολιτιστικό κέντρο Radialsystem.

Έχει δημιουργήσει το εγχείρημα expanded piano (συναυλία/ εγκατάσταση) το οποίο έχει βρεθεί και στον πολιτιστικό χώρο EMPAC της Νέας Υόρκης, ενώ έχει περιοδεύσει σε Γερμανία, Ελλαδα και Κύπρο.

Για πρώτη φορά το 2015 ο συνθέτης δούλεψε με τον χορογράφο Ζόνα Μπόκαερ για το έργο Triple Echo, στο οποίο υπήρχε ζωντανή μουσική και μια περίπλοκη ηχητική εγκατάσταση. Το συγκεκριμένο έργο πρωταγωνίστησε στην πρεμιέρα του Onassis Cultural Center New York.

Ο Μπόκαερ κάλεσε αργότερα τον Στάυρο Γασπαράτο να συμμετάσχει στην νέα του μεγάλη παραγωγή με τίτλο Rules of the Game, συμπαραγωγή της Όπερας του Ντάλας και του BAM (Booklyn Academy of Mousic). Στο Rules of the Game υπογράφει τη μουσική ο τελευταίος για το ένα από τα τρία μέρη της χορογραφίας, όπου το κεντρικό μέρος υπογράφει ο Φαρέλ Γουίλιαμς.

Ο μουσικός ολοκληρώνει, ακόμη, μια μικρού μήκους ταινία του Μανώλη Μαυρή.

«Τα τελευταία χρόνια προσπαθώ να μοιράσω την ενέργειά μου ανάμεσα στα συνεργατικά και προσωπικά εγχειρήματα», δηλώνει o κ. Γασπαράτος.

Σχολιάζοντας την επικαιρότητα, μιλά για τα σύννεφα πάνω από τον πολιτισμό, αλλά και για την έλλειψη παιδείας που φράζει το δρόμο της προώθησης της τέχνης.

«Μέχρι την τελευταία αλλαγή του υπουργείου Πολιτισμού δεν νομίζω ότι είχαν υπάρξει χειρότερα υπουργεία Πολιτισμού. Έχω μεγάλη ελπίδα με την κ. Κονιόρδου, μέχρι όμως την τοποθέτησή της η Ελλάδα δεν είχε δει χειρότερο υπ. Πολιτισμού. Τα λάθη που έγιναν ήταν τραγικά και οι άνθρωποι δεν είχαν σχέση με τον πολιτισμό. Δεν έχει να κάνει με τις αλλαγές των προσώπων, αλλά με τη συνολική υπεροψία που έβγαζε το υπουργείο. Με τις μικρότερες θέσεις που πλαισίωναν το υπουργείο έμενα με το στόμα ανοιχτό. Δεν θέλω όμως να μηδενίζω τα πάντα», επισημαίνει μιλώντας για υποτιθέμενες διαφορές.

«Το κομμάτι αριστερά – δεξιά έχει καταντήσει αστείο. Αυτά τα στερεότυπα τα διέλυσε η κυβέρνηση μια για πάντα. Μπορούμε να αλλάξουμε το λεξιλόγιό μας. Ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να λειτουργώ τα τελευταία χρόνια είναι με ένα τρόπο μια πολιτική θέση», αναφέρει και εξηγεί τα δύο εκπαιδευτικά προγράμματα που έχει ξεκινήσει με την εναλλακτική σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με αφορμή την εγκατάστασή του exapanded piano.

Το ένα πρόγραμμα αφορά σε εναλλακτικά εργαστήρια σε δύο μουσικά Γυμνάσια της Αθήνας , όπου οι μαθητές διδάσκονται τις τεχνικές τις οποίες ο μουσικός χρησιμοποίησε στο exapanded piano. Έχει, ακόμη, προγραμματίσει ένα δεύτερο εργαστήριο με θέμα την τέχνη και την τεχνολογία, για τη δημιουργία του οποίου θα επιλεγούν συγκεκριμένα βιογραφικά από ενήλικες.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ