Jan Van De Engel όπως… λαϊκοδημοτικό πανηγύρι

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Ο μουσικός Γιάννης Αγγελόπουλος, Γιάν για τους φίλους ή Jan Van de Engel, από τη λάθος μετάφραση του Γιάννης Αγγελόπουλος στα Ολλανδικά -όνομα που χρησιμοποιούσε στα φοιτητικά του χρόνια στο Ρότερνταμ, σαν αστείο- αγαπά το λαϊκοδημοτικό πανηγύρι, επηρεάζεται από τον ήχο του και τον μεταφέρει στο σήμερα, ξαφνιάζοντας ευχάριστα το κοινό. «Το πρώτο πάλκο, πατάρι, stage που είδα τη μαγεία της μουσικής να με καθηλώνει, ήταν φτιαγμένο από τάβλες, σκαλωσιές και δοκάρια οικοδομής». Την προηγούμενη χρονιά κυκλοφόρησε το πρότζεκτ ΓΙΑΝ ΒΑΝ σε βινύλιο και κασέτα, γιατί όπως εξηγεί στο in.gr «τα τραγούδια που ηχογραφήσαμε δεν ακούγονται το ίδιο στην ψηφιακή τους μορφή σε σχέση με το πώς ακούγονται σε αυτά τα δύο υπέροχα format. Επίσης κασέτα είναι το κατεξοχήν λαϊκοδημοτικό format». Ο τζαζ ντράμερ που έφερε το δημοτικό και πανηγυριώτικο ήχο -στην πιο εκσυγχρονισμένη μορφή του διατηρώντας τις ισορροπίες- στα εναλλακτικά, αθηναϊκά stages, έρχεται και στη σκηνή του Gazarte στις 6/11, ενώ ήδη κάνει σχέδια για την επόμενη δισκογραφική του δουλειά.

Jan Van De Engel: Σίγουρα ένα… ψαρωτικό –επιτρέψτε μου- ψευδώνυμο, πίσω από το οποίο «κρύβεται» ο τζαζ ντράμερ, Γιάννης Αγγελόπουλος. Και αν το πάμε και λίγο πιο μακριά, ένας μουσικός που πειραματίζεται με τη λαϊκή παράδοση και τη δημοτική μουσική. Πώς συστήνεστε εσείς ο ίδιος;
«Γιάννης, Γιάν για τους φίλους. Δεν ξέρω αν κρύβομαι και σίγουρα πρόθεση μου δεν είναι να εντυπωσιάζω. Ξέρω πως έψαχνα έναν τρόπο να διαφοροποιήσω την ιδιότητα του τεχνίτη (ντράμερ) από αυτήν του μουσικού που αποφασίζει να επικοινωνήσει τη δουλειά του, τη μουσική του. Είναι απίστευτο πόσοι μουσικοί γράφουν και αφήνουν τις ιδέες σε συρτάρια και σκληρούς δίσκους… Άλλο θέμα αυτό.
»Όταν λοιπόν ήταν ο καιρός να κάνω το πρώτο μου άλμπουμ, θυμήθηκα το Jan Van de Engel, την λάθος μετάφραση του Γιάννης Αγγελόπουλος στα Ολλανδικά, όνομα που χρησιμοποιούσα στα φοιτητικά μου χρόνια στο Ρότερνταμ, σαν αστείο».

Ποια γοητεία σας ασκεί το παραδοσιακό, λαϊκό πανηγύρι, με τα κλαρίνα και τα νταούλια και πόσο παρεξηγημένο είναι κατά τη γνώμη σας;
«Λαϊκοδημοτικό πανηγύρι είναι μάλλον ο όρος που είναι πιο κοντά σε αυτό που εγώ αγαπώ, το ξεκαθαρίζω γιατί το πανηγύρι για τους ακαδημαϊκούς δεν είναι η μουσική μας παράδοση και μάλλον έχουν δίκιο, άσχετα με το αν το λαϊκοδημοτικό πανηγύρι πλέον είναι μια κάποια παράδοση. Όσον αφορά εμένα, το πρώτο πάλκο, πατάρι, stage που είδα τη μαγεία της μουσικής να με καθηλώνει, ήταν φτιαγμένο από τάβλες, σκαλωσιές και δοκάρια (λατάκια) οικοδομής.
»Ζώντας στην Ελλάδα και παίζοντας σαν μουσικός ξένα κυρίως ιδιώματα στον κόσμο των κλαρίνων ήμουν και είμαι τουρίστας, όμως πάντα μου άρεσαν και άφηναν μια πιο βαθιά συγκίνηση μέσα μου. Αυτή ακριβώς είναι η γοητεία που φέρει σε μένα ο κόσμος του πανηγυριού, αυτή η ανατριχίλα όταν ακούω Τάχα δεν ήμουν νιός και εγω ή τη Διαμάντω ή το Λιούλιο κι ας μην έχω μεγάλη σχέση με αυτά τα ακούσματα.
»Δεν ξέρω αν είναι παρεξηγημένο το πανηγύρι, έχω πολλούς φίλους που αγαπούν αυτήν τη μουσική, τη σπουδάζουν και τη σέβονται. Έχω ακούσει απόψεις που θεωρούν κατώτερη κάποια μουσική σε σχέση με κάποια άλλη, δεν τις συμμερίζομαι. Νομίζω η μουσική πρέπει να διαχωρίζεται σε ουσιαστική και αδιάφορη. Αυτός ο διαχωρισμός είναι προσωπική υπόθεση του ακροατή».

Πώς υποδέχτηκε το κοινό αυτόν τον πειραματισμό στο πρότζεκτ ΓΙΑΝ ΒΑΝ και ποιες οι αντιδράσεις όσων σας ακούν για πρώτη φορά;
«Με μια λέξη, θετικά. Αυτό που έχω ακούσει κατ’ επανάληψη είναι αυτό που νιώθω και εγώ στα live μας πως η μουσική μας αγγίζει μια πιο βαθιά χορδή. Σαν μπάντα πάντως μετράμε μόλις ένα χρόνο οπότε μένει να δούμε τι θα γενούμε!».

Το θεωρείτε εύκολο να το διακωμωδήσουν οι ακροατές ή να το αντιμετωπίσουν ως παρωδία;
«Δεν ξέρω, έχουμε τραγούδια που κάποιος μπορεί να τα πάρει σαν χαβαλέ με προσωπική του ευθύνη ή λόγο βιωμάτων ή αντίληψης. Έχουμε όμως και την Μαύρη Τσάντα σε στίχους Ευθύμη Φιλίππου που δεν σου αφήνει τέτοια περιθώρια… όχι πως δεν γίνεται!».

Νιώθετε πως βάζετε ένα λιθαράκι στο να συστήσετε παραδοσιακά ακούσματα σε ένα κοινό που δεν θα επέλεγε ποτέ να ακούσει δημοτική μουσική;
«Όχι, νιώθω πως φτιάχνουμε μουσική με τα υλικά που φέρνει ο καθένας από εμάς στο ΓΙΑΝ ΒΑΝ. Όλοι μας έχουμε τις αναφορές και τις εμμονές μας. Νομίζω η μουσική μας μπορεί να αφορά πέρα από εμάς και τους φίλους μας, περισσότερο κόσμο. Μένει να φανεί».

Υπάρχουν αρνητικά σχόλια από μουσικούς της δημοτικής μας μουσικής, σας έχουν κατηγορήσει για αλλοίωση αυτών των ακουσμάτων ενδεχομένως;
«Δεν έχω ακούσει κάτι. Σε όλα τα είδη μουσικής υπάρχουν οι ανοιχτόμυαλοι και οι άλλοι. Κάνουμε με μεράκι ό,τι κάνουμε και αυτό είναι που θέλω να μείνει. Όλα τα αλλά είναι θεωρία, «στην πράξη κολλάει το σίδερο» και όχι στην βράση ή κάπως έτσι!».

Το πρότζεκτ ΓΙΑΝ ΒΑΝ έχει κυκλοφορήσει σε βινύλιο και σε κασέτα. Λέξη άγνωστη για τις νεότερες γενιές, η δεύτερη. Γιατί σε κασέτα;
«Το βινύλιο και η κασέτα έχουν το χάρισμα να επεμβαίνουν στη μουσική. Τα τραγούδια που ηχογραφήσαμε δεν ακούγονται το ίδιο στην ψηφιακή τους μορφή σε σχέση με το πώς ακούγονται σε αυτά τα δύο υπέροχα format. Επίσης κασέτα είναι το κατεξοχήν λαϊκοδημοτικό format, δεν μπορούσα να το παραβλέψω αυτό.

Σας ικανοποιούν οι μουσικοί πειραματισμοί και οι διασκευές παλαιών λαϊκών και ρεμπέτικων, που γίνονται ευρέως από πολλούς συναδέλφους σας;
«Και εμείς το κάνουμε αυτό. Η πρόθεση μετράει και αυτό που βγαίνει τελικά είναι πόσο έχεις αγαπήσει το τραγούδι που διασκευάζεις και γιατί το κάνεις. Γιατί, τι σου λέει εσένα (εμένα) και αποφάσισες να καταπιαστείς μαζί του; Αν έχω λοιπόν σοβαρό λόγο και με αφορά το τραγούδι θα βγει αυτή μου η ανάγκη στην διασκευή, αλλιώς θα είναι κολπάκι (publicity stunt)».

Έχετε συνεργαστεί με τον Φοίβο Δεληβοριά στο δημοτικό τραγούδι Δεν είδα ήλιο σήμερα. Θα μπορούσε αυτό να είναι προάγγελος μιας πιο ολοκληρωμένης δουλειάς και συνεργασίας, επί σκηνής, μαζί του;
Σίγουρα, ο Φοίβος είναι fan της μπάντας και εμείς δικοί του. Μου αρέσει η στάση του και η μουσική του. Ο Κωστής που παίζει πλήκτρα, ο Yoel: μπάσο, ο Γιάννης: κιθάρα και ο Αλέξης που τραγουδά έχουν συνεργαστεί και συνεργάζονται μαζί του. Θα είναι ωραίο να παίξουμε όλοι μαζί και live, μακάρι!».

Τι περιλαμβάνει το καινούριο EP που ετοιμάζετε και τι θα παίξετε στο live σας στο Gazarte στις 6 Νοεμβρίου;
«Έχουμε μαζέψει αρκετές διασκευές και έλεγα να τις κάναμε ένα EP, από την άλλη μου φαίνεται και λίγο πολυτέλεια στις μέρες μας. Μάλλον θα βγούνε σε ψηφιακή και θα κάνουμε σε κάνα χρόνο ένα άλμπουμ με καινούρια μουσική».

info
Gazarte Roof Stage
Τιμή εισιτηρίου: Γενική είσοδος 4€
Ώρα έναρξης: 21.30
Οι πόρτες ανοίγουν: 20.30

entertainment.in.gr