InnerWish: Θέλει κάτι δυνατό η χώρα και πρέπει να ξεκινήσει από τους πολίτες

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

H ιστορία των InnerWish ξεκίνησε το 1995, στην Αθήνα και στα 20 χρόνια της ύπαρξής τους, κατάφεραν όχι μόνο να είναι μία από τις σημαντικότερες metal μπάντες της Ελλάδας, αλλά επίσης να καθιερωθούν και ως μία αξιοσέβαστη μπάντα στην Ευρωπαϊκή melodic metal σκηνή.
Έχοντας στις αποσκευές του το πέμπτο -και πιο ολοκληρωμένο- άλμπουμ τους, έπειτα από έξι ολόκληρα χρόνια, οι InnerWish έρχονται στη σκηνή του Piraeus 117 Academy (5/11) και μιλούν στο in.gr.

Ισχύει ότι θεωρείτε το νέο, πέμπτο σας άλμπουμ, InnerWish, το πιο ολοκληρωμένο και αντιπροσωπευτικό της εικοσάχρονης πορείας σας; Tι το διαφοροποιεί από προηγούμενες δουλειές σας;
«Εμείς σίγουρα το θεωρούμε, αλλά από ότι φαίνεται –και αυτό είναι πολύ καλό– το ίδιο πιστεύει και η συντριπτική πλειοψηφία τόσο των οπαδών, όσο και των κριτικών! Ο βασικότερος ίσως παράγοντας για αυτή τη διαφοροποίηση, ας πούμε, του InnerWish, από τις προηγούμενες δουλειές μας, είναι ότι αυτή τη φορά η δουλειά ήταν πιο ομαδική από κάθε άλλη φορά. Περισσότερες «φωνές» κατά τη σύνθεση, συνδυασμός περισσότερων και διαφορετικών επιρροών, αλλά και μία ενέργεια που πήγαζε από το πόσο καλά νιώθουμε με αυτό το lineup, κάτι που τελικά βγήκε και στο δίσκο».

Το 2010 και το 2011 ήταν χρονιές αποχωρήσεων για το συγκρότημα, αφού δυο βασικά σας μέλη άφησαν τους InnerWish. Τέθηκε θέμα διάλυσης του συγκροτήματος την περίοδο εκείνη;
«Όχι. Τώρα αν κάποιος μέσα του το φοβήθηκε, δεν το ξέρω, αλλά ποτέ δεν τέθηκε επί τάπητος τέτοιο θέμα. Δεν είναι εύκολο να κάνεις κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα όταν νιώθεις ότι έχεις ακόμα να δώσεις. Και οι δυσκολίες βέβαια είναι μέσα στο πρόγραμμα, όπως και σε κάθε τομέα της ζωής μας άλλωστε. Αλλά η μπάντα, η μουσική, είναι το μεράκι μας, το αγχωλυτικό μας, η «αποτοξίνωσή» μας από την καθημερινότητα που ζούμε όλοι μας. Όσο είναι έτσι για όλους μας, δε φοβάμαι κάτι».

Κερδίσατε το στοίχημα λοιπόν με τις δυο νέες αφίξεις στην παρέα, είναι μια νέα εποχή αυτή για την μπάντα;
«Ναι. Και είναι και η καλύτερη! Πραγματικά θέλουμε να μείνουμε όπως είμαστε, με αυτήν τη σύνθεση, για όσα χρόνια μπορούμε και αντέξουμε ως συγκρότημα. Νιώθουμε πιο σίγουροι, πιο δυνατοί και η χημεία που υπάρχει μεταξύ μας είναι αυτή που μας εκφράζει περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Και αυτό οδήγησε άλλωστε και στο νέο μας δίσκο. Έχουμε πολλή όρεξη για δημιουργία».

Τα μεγάλα χρονικά διαστήματα ανάμεσα στις κυκλοφορίες των άλμπουμ σας, λειτουργούν αρνητικά κατά τη γνώμη σας στην προβολή σας εντός ή εκτός Ελλάδας;
«Θεωρώ πως ναι. Γενικά ένα διάστημα δυο ή τριών χρόνων, είναι ίσως το καλύτερο μεταξύ δίσκων. Βέβαια, το «σπορ» δεν είναι απλό και θέλει πάρα πολύ χρόνο και η καθημερινότητα όλων μας στο συγκρότημα, με τις δουλειές αλλά και τις οικογένειές μας, είναι ένας παράγοντας που θα φέρει κάποια καθυστέρηση. Απλά αυτήν τη φορά ήταν πολλά μαζεμένα και κάναμε έξι χρόνια για νέο δίσκο. Δεν νομίζω ότι και ο επόμενος θα βγει το 2020. Ελπίζω δηλαδή (γέλια)! Πάντως το παράδοξο είναι ότι παρόλο που κάναμε έξι χρόνια να βγάλουμε νέο δίσκο, ο νέος πάει καλύτερα από οποιονδήποτε προηγούμενο και μάλιστα κατά πολύ»!

Είστε μια ελληνική μπάντα με έντονη παρουσία και στο εξωτερικό. Ποια χώρα σας έχει υποδεχτεί πιο θερμά, μέχρι σήμερα και πόσο διαφέρει το κοινό του εξωτερικού από το ελληνικό;
«Οι χώρες της κεντρικής Ευρώπης είναι πιο «θερμές» ας πούμε με το είδος της μουσικής που παίζουμε. Οπότε θα έλεγα χώρες όπως η Γερμανία και η Ολλανδία. Έτσι βλέπουμε και από τις πωλήσεις και του νέου δίσκου για παράδειγμα.
Η διαφορά του κοινού στο εξωτερικό, κάτι το οποίο μπορεί άλλωστε να διαπιστώσει και ο καθένας μας πηγαίνοντας για παράδειγμα σε κάποιο καλοκαιρινό festival σε Βέλγιο, Γερμανία, Ολλανδία ή όπου μπορεί, είναι ότι έξω, πάνε περισσότερο για να διασκεδάσουν στις συναυλίες και πραγματικά να περάσουν καλά! Εμείς είμαστε από τη μία πιο θερμοί, από την άλλη είμαστε και πιο γκρινιάρηδες, όπως και να το κάνουμε. Και στο λέει ένας γκρινιάρης (γέλια)! Η μουσική, οι συναυλίες, τα φεστιβάλ, είναι γιορτή. Και θα δεις για παράδειγμα και μπάντες που δε σου αρέσουν τόσο, μαζί με άλλες που γουστάρεις. Ε εντάξει. Απόλαυσε την εμπειρία και τη στιγμή απλά».

Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός πως έχουν δημιουργηθεί εγχώριες μπάντες που έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από το ελληνικό κοινό και συγχρόνως κάνουν αξιόλογη πορεία στο εξωτερικό. Σε καιρό κρίσης…
«Ίσως η κρίση να λειτουργεί ευεργετικά ως ένα βαθμό για τη metal μουσική της χώρας μας. Και να το εξηγήσω για να μην παρεξηγηθώ. Εννοείται πως έχει κάνει πολλά πράγματα πιο δύσκολα, όπως την οικονομική επένδυση – γιατί κακά τα ψέματα, το «σπορ» θέλει αρκετά λεφτά – για παράδειγμα ή ακόμα και ως ένα βαθμό την ενασχόληση με τη μουσική. Αν κάποιος δεν έχει να ζήσει, θα κάνει δίσκο;
Όμως αν αντέχεις, δύσκολα μεν, με νύχια και με δόντια, αλλά αντέχεις (ένα μεγάλο ποσοστό δηλαδή, αν όχι το μεγαλύτερο), τότε η μουσική λειτουργεί ακόμη περισσότερο σαν το μέσο έκφρασης των συναισθημάτων σου, ειδικά σε τέτοιες περιόδους όπως αυτής που ζούμε στη χώρα μας. Οπότε αν συνδυάσεις όλη τη συσωρευμένη ενέργεια -που έχει ο καθένας μας μέσα του- τα συναισθήματα, τις σκέψεις, μαζί με το πραγματικά εξαιρετικό ταλέντο που υπάρχει στην Ελλάδα σε αυτήν τη μουσική, τότε τα αποτελέσματα εκπλήσσουν, όπως και γίνεται.
Μιλάμε για μία σκηνή που, όντως, εν μέσω κρίσης ανεβαίνει και βλέπεις συνέχεια εξαιρετικές κυκλοφορίες και μάλιστα σε πολλά και διαφορετικά είδη metal μουσικής. Λίγο νοοτροπία να αλλάζαμε σε κάποια θέματα και να υπήρχε και η πραγματική στήριξη τόσο μεταξύ μας, όσο και από το Κράτος (προκαλούν απλά γέλιο οι συγκρίσεις με χώρες όπως η Σουηδία ή η Φινλανδία για παράδειγμα στο θέμα «Κράτος – μουσική»), θα ήταν ακόμα καλύτερα τα πράγματα. Αλλά οι παθογένειες της κοινωνίας ισχύουν και σε κάθε μικρή υπο-κοινωνία… έτσι δεν πάει συνήθως;»

Έχετε ανοίξει συναυλίες συγκροτημάτων όπως των Judas Priest, Helloween κ.ά. Ποιοι σας έχουν αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις και ποιοι τις χειρότερες;
«Τώρα μου βάζεις δύσκολα. Γιατί δε θα ήθελα να ονοματίσω συγκροτήματα, έστω και αν υπάρχει τουλάχιστον ένα, μεγάλο, για το οποίο μου έχουν πει τα χειρότερα τα υπόλοιπα παιδιά (γιατί δεν ήμουνα στο συγκρότημα όταν έπαιξαν μαζί). Περισσότερο για το management τους βέβαια, αλλά και πάλι. Το καλό είναι ότι ευτυχώς αποτελεί εξαίρεση αυτό το παράδειγμα, μιας και στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι αναμνήσεις είναι αυτές που σε γεμίζουν χαμόγελα, αλλά και περηφάνια πολλές φορές. Και προσπαθούμε και ελπίζουμε και για ακόμα περισσότερες τέτοιες στη συνέχεια».

Ποια είναι η σχέση των InnerWish με την πολιτική, τη θρησκεία και τις ουσίες;
«Δεν υπάρχει κάποια «κοινή γραμμή» σε θέματα πολιτικής και θρησκείας. Έξι άτομα είμαστε άλλωστε, έξι διαφορετικοί χαρακτήρες.
Το σίγουρο είναι πως κανένας μας δεν είναι οπαδός ακραίων πεποιθήσεων είτε στην πολιτική, είτε στη θρησκεία. Εννοείται ασχολούμαστε με την πολιτική και πώς μπορούμε να μην το κάνουμε άλλωστε, ειδικά στην κατάσταση που είμαστε ως χώρα. Όχι βέβαια ότι αλλάζει και κάτι με όλους αυτούς που μας κυβερνάνε, καθώς βλέπουμε πως όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν σε κάποια θέματα και γίνονται και χειρότερα σε πολλά άλλα. Πάρε τον ένα, χτύπα τον άλλο είναι η κατάσταση. Θέλει κάτι δυνατό η χώρα, το οποίο φυσικά πρέπει να ξεκινήσει και από εμάς τους ίδιους, τους πολίτες, γιατί ακόμα και τώρα εμείς τρωγόμαστε μεταξύ μας και βλέπουμε πάντα την καμπούρα του γείτονα και όχι τη δική μας. We stand united or fall, όπως λέμε και σε ένα κομμάτι μας.
Τώρα για τις ουσίες, εκεί είμαστε όλοι κατά. Αν εξαιρέσεις την μπίρα, το ουίσκι και το τσιγάρο -κάποιοι από εμάς που όλο λέμε ότι το κόβουμε βέβαια (γέλια)- μακριά και αγαπημένοι με τις υπόλοιπες. Έχουμε τη μουσική σαν ουσία και μας υπερκαλύπτει. Δε χωράνε άλλες».

Το Σάββατο 5 Νοεμβρίου θα δώσετε μια μεγάλη συναυλία στο Piraeus 117 Academy. Τι θα παίξετε στο live αυτό και τι έπεται στη συνέχεια για εσάς;
«Θα παίξουμε πολλά τραγούδια, από όλους τους δίσκους μας. Υπολογίζουμε ένα δίωρο σετ, οπότε υπάρχει χώρος για να καλύψουμε όλα τα γούστα πιστεύω. Περιμένουμε πως και πως αυτήν τη συναυλία! Πραγματικά!
Θα έχουμε και δύο σπουδαίες μπάντες μαζί μας. Τους SUNBURST που είναι νέο συγκρότημα και έβγαλε και αυτό δίσκο που «σκοτώνει» από την ίδια δισκογραφική που είμαστε και εμείς, αλλά και τους MARAUDER με μεγάλη ιστορία στις πλάτες τους και επίσης πάρα πολύ καλό νέο δίσκο μέσα στο 2016! Το σίγουρο είναι ότι θα περάσουμε καλά και όποιος έρθει θα μπορεί να απολαύσει τέσσερις ώρες καλής μουσικής με 10 ευρώ εισιτήριο! Όσο για τη συνέχεια, έχουμε ήδη κάποιες κλεισμένες συναυλίες για το Μάρτιο σε Γερμανία, Ολλανδία και Ελβετία και συνεχίζουμε! Ευχαριστούμε πολύ για τη στήριξη και ελπίζουμε να σας δούμε στις 5 Νοεμβρίου στο Piraeus 117 Academy»!

Info
Τιμές εισιτηρίων
Προπώληση: 10€
Tαμείο: 12€

Σημεία Προπώλησης:
Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς), τηλ.210 3608366
Metal Era, Εμμανουήλ Μπενάκη 22, τηλ. 210 3304133
Online Sales ή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο:
www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr

entertainment.in.gr