Αλέξια: Η φωνή της εφηβείας μας επιστρέφει στην ωριμότητά μας

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Με καριέρα 30 χρόνων, 45 άλμπουμ και μεγάλης αγάπης και αποδοχής από το κοινό, η Αλέξια Βασιλείου ή απλά Αλέξια, όπως τη γνωρίσαμε τις δεκατίες ’80 και ’90, δεν χρειάζεται συστάσεις. Υπήρξε μια από τις πιο επιτυχημένες και δημοφιλείς τραγουδίστριες της ποπ μουσικής που δεν δίστασε να πειραματιστεί, να δοκιμαστεί σε διαφορετικά είδη μουσικής, να εξελιχθεί και να επιστρέψει για λίγο στην Ελλάδα, πιο ώριμη από ποτέ.
Από το 2009 η Αλέξια ζει και δημιουργεί στο Λος Άντζελες. Πριν μερικές ημέρες βρέθηκε και πάλι στην Αθήνα και μίλησε στο in.gr, με αφορμή τη συναυλία-ρετροσπεκτίβα που επρόκειτο να πραγματοποιήσει στο Ηρώδειο και η οποία ακυρώθηκε για τεχνικούς λόγους.

«Αλέξια Βασιλείου» ή «Αλέξια». Πόσο διαφέρει η μια από την άλλη;
«Η μία περιέχει την άλλη και vice – versa. Η μία πλευρά δημιουργήθηκε μέσα από την εξέλιξη της άλλης».

Τη δεκαετία του ’80 υπήρξατε μια από τις πιο δημοφιλείς, επιτυχημένες και αγαπητές τραγουδίστριες της ελληνικής pop. Τι συντέλεσε σε αυτήν τη «στροφή» στο ρεπερτόριο σας αλλά και στην απουσία σας από τη μουσική σκηνή στις αρχές του 2000;
«Σπούδασα μουσική στην Βοστώνη στο Berklee College of Music, για πέντε χρόνια, μετά μετακόμισα στη Νέα Υόρκη για άλλα δύο χρόνια. Έπειτα ήταν η δεύτερη συμμετοχή μου στην Eurovision και η αρχή της καριέρας μου στην Ελλάδα.
»Είμαι πρωτίστως μουσικός, άρα η μουσική και η αγάπη μου για αυτή, συντέλεσε στην τροπή που πήρε η πορεία μου, όσον αφορά στις αποφάσεις μου και τις επιλογές μου. Αυτό καθορίζει την πορεία μου. Ακούω συνεχώς εδώ και χρόνια τη λέξη «στροφή», η δική μου η ερμηνεία για αυτό που περιγράφετε και το αποκαλείτε «στροφή», είναι εξέλιξη, εξελικτική πορεία.
»Όσο για την απουσία που λέτε, αγαπώ να ταξιδεύω, να μαθαίνω συνέχεια καινούργιες πληροφορίες, να γνωρίζω μουσικούς από όλα τα μέρη της γης και να συνδημιουργώ ή να συμπράττω. Απουσίαζα από την Ελλάδα διότι διψούσα να ζήσω άλλου είδους καθημερινότητα, κάπου αλλού, όπου δεν έπρεπε να είναι η γνωστή. Από αυτούς τους καινούργιους τρόπους εμπνέομαι, εξελίσσομαι, χαίρομαι.
»Μετά τη συνεργασία μου με τον Chick Corea στο στούντιο του στο Λος Άντζελες, αγάπησα το Λος Άντζελες και ήξερα ότι ήθελα να ζήσω εκεί. Ταξιδεύω και μελετώ συνέχεια αλλά κυρίως φροντίζω να είμαι ευτυχισμένη με το να εκπληρώνω κάθε μέρα επιθυμίες μου και να συναναστρέφομαι με ανθρώπους οι οποίοι με εμπνέουν και τους οποίους θαυμάζω. Είτε αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στην Ελλάδα, είτε στην Αμερική».

Η Αλέξια Βασιλείου του σήμερα μετανιώνει ή απαξιώνει επαγγελματικές επιλογές ή τραγούδια του παρελθόντος;
«Καθόλου και ποτέ. Αγαπώ τους παλιούς μου δίσκους, ειδικά τον πρώτο μου δίσκο με τίτλο «Αλέξια», διότι όπου βρίσκομαι στη γη, συναντώ πάντα, τουλάχιστον δυο άτομα που μου εκφράζουν συγκινημένοι ότι είμαι η φωνή της παιδικής τους ηλικίας, ήμουν πάντα μαζί τους και είμαι μέρος των πιο τρυφερών τους αναμνήσεων. Αυτό με συγκινεί αφάνταστα. Κάθε φορά! Νιώθω ευγνωμοσύνη στο σύμπαν που κανόνισε να συμβεί αυτό».

Έχετε νιώσει εγκλωβισμένη, ότι το παλαιότερο ρεπερτόριό σας έχει αποτελέσει τροχοπέδη στη μετέπειτα καλλιτεχνική σας πορεία και στην αποδοχή σας από το ελληνικό κοινό, τον Τύπο, τους συναδέλφους κλπ.; Νιώθετε ότι θα πρέπει να προσπαθήσετε ακόμα περισσότερο, συγκριτικά με άλλους, για να πείσετε ή για να σας αποδεχθούν;
«Άλλαζα ρεπερτόριο συνέχεια για τους λόγους που σας εξήγησα πιο πάνω, οπότε δεν επέτρεψα ποτέ να εγκλωβιστώ. Ακολουθούσα πάντα τους ήχους από μουσικές που ένιωθα. Έτσι γεννήθηκαν «Τα Κλασικά» μου με την Ρένα Βλαχοπούλου και όλοι οι θεματικοί δίσκοι μου που κυκλοφόρησαν. Εάν άκουγα τις εταιρείες δίσκων ή τους διάφορους που αυτοχρίζονταν παραγωγοί, τότε το πιθανότερο θα ήταν να συνέβαινε αυτό που αναφέρατε. Οι περισσότεροι μου συνάδελφοι με υποστηρίζουν πάντα με αγάπη και αλληλεγγύη. Αισθάνομαι αγάπη από όλους».

Συνειδητές οι επιλογές σας κατά το παρελθόν ή κατευθυνόμενες, κατά κάποιο τρόπο, από παραγωγούς και εταιρείες;
«Αρχικά κατευθυνόμενες αλλά πολύ γρήγορα -χάρη στη δύναμη και τη σιγουριά που μου έδιδε και που μου δίνει η μουσική, οι σπουδές μου και η συναναστροφή μου με σπουδαίους μουσικούς παγκοσμίου φήμης αλλά και άσημους αλλά παρόλα αυτά ταλαντούχους- κατάλαβα ότι μπορούσα και μόνη μου να αποφασίζω για τις επιλογές και για την πορεία μου και αυτό έκανα. Από τότε με τη σχέση μου με την BMG, με διευθυντή τον αγαπημένο Μίλτο Καρατζά. Από νωρίς».

Το 1994 βρεθήκατε «In a jazz mood» με τον Chick Corea, το 1995, ανοίξατε τη συναυλία για τον εορτασμό των 70 χρόνων του Μίκη Θεοδωράκη στο Καλλιμάρμαρο, τραγουδώντας το «Αστέρι μου-Φεγγάρι μου», ενώ μετά ακολούθησε συνεργασία με το μεγάλο συνθέτη και ντουέτο μαζί του. Αρχές 2000 φαίνεται ότι αλλάζει η ζωή σας και απομακρύνεστε κάπως από τα «φώτα». Γεγονός που μόνο καλό έκανε για την Αλέξια ως άνθρωπο, η δική μας διαπίστωση. Απούσα από τη σκηνή αλλά παρούσα στη δική σας ζωή…
«Το θέσατε τέλεια και σας ευχαριστώ για αυτό. Θυμάμαι ότι όταν ερωτήθηκα παλιά γιατί είμαι απούσα από τα ελληνικά μουσικά δρώμενα, απάντησα ότι μπορεί να είμαι (ήμουν) απούσα από εδώ αλλά τουλάχιστον ήμουν και είμαι παρούσα στη δική μου ζωή! Σας ευχαριστώ.
»Ήταν ευτυχία για μένα και πλούτος να βρεθώ και να συμπράξω με τους σπουδαίους αυτούς καλλιτέχνες, τον Chick Corea, τον Μίκη Θεοδωράκη. Το 1994 ταξίδευσα στο Λος Άντζελες για να ηχογραφήσω μέρος του δίσκου μου «In a Jazz mood» χάρη στον τότε διευθυντή της BMG Μίλτο Καρατζά.
»Η ηχογράφηση ήταν με δύο από τους σημαντικότερους μουσικούς του 20ου-21ου αιώνα, τον πιανίστα και συνθέτη της jazz μουσικής, Chick Corea και τον μπασίστα John Patitucci, στο τότε στούντιο του Chick, The Mad Hatter. Το τραγούδι ήταν το Spain, το οποίο έμαθα πολύ αργότερα ότι είμαι η μοναδική γυναίκα μέχρι σήμερα που το τραγούδησε συνοδευόμενη από τον συνθέτη Chick Corea, οι άλλοι δύο που το τραγούδησαν είναι ο Al Jarreau και ο Bobby McFerrin.
»Με τον Μίκη Θεοδωράκη κάναμε ένα ντουέτο Μέσα στις Θαλασσινές σπηλιές, σε μουσική του Μίκη και ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, ήταν μια ιδέα δική μου και είναι βασισμένο στον αυτοσχεδιασμό, κάτι που κάνω τα τελευταία 10 χρόνια. Έχω κυκλοφορήσει 12 δίσκους στο iTunes με αυτοσχεδιασμό. Είναι μία από τις μουσικές γλώσσες και τους τρόπους έκφρασης που προτιμώ».

Jazz, world, αυτοσχεδιαστική, κινηματογραφική μουσική, σύνθεση, το τριπλό πρότζεκτ Re-bE, διεθνείς διακρίσεις και σπουδαίες συνεργασίες. Σημαντική «στροφή» πορείας, πιο συνειδητοποιημένη. Άκρως δημιουργικά χρόνια…
«Χαρά, πληρότητα, βαθιά ικανοποίηση, ηρεμία, γαλήνη, δημιουργικότητα, έμπνευση, συνδημιουργία με σπάνιας ποιότητας μουσικούς… Σας ευχαριστώ!
»Εκτός από τη συνεργασία μου με τον Stevie Wonder και πολλούς άλλους, πρόσφατα συνεργάστηκα μαζί με τον εξαιρετικό συνθέτη μουσικής κινηματογράφου, τον Θεσσαλονικιό Κώστα Χρηστίδη, που ζει και εργάζεται στο Λος Άντζελες και τραγούδησα ένα τραγούδι που έγραψε για την ταινία Poker Face σε μουσική δική του και στίχους της φίλης καλλιτέχνιδας Ελένης Καφετζή με την δική μου συμβολή. Το τραγούδι είναι το Jeux d’ Amour και ανέβηκε στο Νο 1 των charts μέσα σε μία νύχτα!
»Πριν από δυο μήνες επιλέγηκε μία από τις μουσικές μου, από το δίσκο μου Re-bE, σαν μέρος του soundtrack του ντοκιμαντέρ του φίλου μου Cory Tomascoff από την Βοστώνη «On Guardian Mountain». Αυτό το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται την εικοσαετή έρευνα του Historic preservation αρχιτέκτονα Kenneth Barricklo στο Woodstock της Νέας Υόρκης, για τον τρόπο με τον οποίο χτίστηκε ο Παρθενώνας.
»Τον προηγούμενο Μάιο στο Λος Άντζελες τραγούδησα μαζί με τον καταπληκτικό μαέστρο Carlo Ponti, το γιο της Σοφίας Λόρεν και την ορχήστρα του, τους Los Angeles Virtuosi Orchestra σε μία μαγική συναυλία με μουσική από κινηματογράφο. Η συναυλία μας ήταν sold out και την απόλαυσα πολύ».

Τι σας οδήγησε στο Λος Άντζελες; Θα επιστρέφατε και πάλι στην Ελλάδα ή στην Κύπρο; Έχουμε την εντύπωση ότι η καρδιά σας βρίσκετε πάντοτε στην Αμμόχωστο…
«Το 2009 μετακόμισα στο Λος Άντζελες που είναι μία από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις στον κόσμο. Εκεί απόλαυσα και απολαμβάνω συνεργασίες και υπέροχες φιλίες με ορισμένους από τους πιο ταλαντούχους και χαρισματικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες της γης. Στο Λος Άντζελες βρήκα τα περισσότερα από αυτά που έψαχνα, τα οποία άλλαξαν την ζωή μου προς το καλύτερο. Αυτές οι τρεις χώρες διέπουν τη ζωή μου: η Κύπρος, η Ελλάδα, η Αμερική. Δεν ξέρω εάν θα ξαναζήσω στην Ελλάδα μας. Με καλούν τόσα υπέροχα μέρη με τόσες καινούργιες πληροφορίες που εμπνέουν!
»Τα τελευταία χρόνια με εμπνέει το κίνημα του guerilla gardening και το permaculture, δηλαδή παίρνουμε την ευθύνη εμείς οι ίδιοι για ό,τι χρειάζεται να ομορφύνει, έστω και εάν δεν είναι δικό μας. Για παράδειγμα, βλέπουμε επί χρόνια ή επί μήνες έναν κήπο ή ένα κομμάτι γης, σε δημόσιο χώρο, εντελώς αφημένο, αφρόντιστο, για τον οποίο δεν ενδιαφέρεται κανείς. Αυτό που κάνουν οι guerilla gardeners, φυτεύουν ό,τι θεωρούν πως χρειάζεται, με δική τους ευθύνη και δικά τους έξοδα και σε λίγους μήνες, το μέρος εκείνο ομορφαίνει… Επίσης, το άλλο κίνημα που ευελπιστώ να ενστερνιστώ και να ακολουθήσω είναι το κίνημα των Raw Vegans. Δεν τρώω κρέας εδώ και 4 χρόνια από σεβασμό προς τα ζώα. Δερμάτινα απέφευγα επί χρόνια να φοράω για τον ίδιο λόγο. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι ακόμα ένα θέμα που αγαπώ και που και με ενδιαφέρει και με αφορά».

Ο πλανήτης γενικότερα και η Ελλάδα ειδικότερα βρίσκονται σε μια μεγάλη κρίση: οικονομική, ανθρωπιστική, προσφυγική. Καθημερινά φαινόμενα οι ακραίες πράξεις μίσους, η εξαθλίωση, χωρίς να υπάρχει κάποια λύση στον ορίζοντα. Ποιο είναι το σχόλιο σας και οι σκέψεις σας για τη σημερινή πραγματικότητα;
«Πραγματικά αυτά που συμβαίνουν μου προκαλούν λύπη και με προβληματίζουν. Πρώτα από όλα τι σημαίνουν όλα αυτά; Εμάς ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος μας ώστε να βοηθήσουμε να εξαλειφθούν;
»Η δική μου η σκέψη είναι η εξής: να σταματήσει ο κόσμος να βλέπει τηλεόραση με όλα τα κατευθυνόμενα «νέα» και «ενημέρωση» για συγκρούσεις παντού και για αμέτρητα αρνητικά συμβάντα. Να μην ακούει ούτε ραδιόφωνα, αλλά να περπατά στην φύση, όποτε θέλει να ηρεμήσει, να στέκεται κάτω από υπέροχα δέντρα, να φυτεύει δέντρα, να γεμίσει την καρδιά του από αγάπη, να σκέφτεται με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθάει τους συνανθρώπους του και με ποιους τρόπους μπορεί να επαναπροσεγγίσει την ύπαρξή του με γνώμονα την χαρά κα την απλότητα των πραγμάτων. Έτσι με αυτή την διαδικασία, θα οδηγηθεί σε λύσεις για θέματα ζωτικής σημασίας στη ζωή του και στην κοινότητα του. Δεν γίνεται να επιτρέπουμε σε 30 άτομα να ελέγχουν και να κατευθύνουν τον νου μας και την καθημερινότητα μας. Να μην το επιτρέπουμε, να σκεφθούμε εμείς υπέροχες και λειτουργικές λύσεις».

Μιλήστε μας για το The Alexia Vassiliou International Music Foundation, ποιο το έργο του και ο σκοπός του;
«Εκεί έχω ιδρύσει το δικό μου ίδρυμα: The Alexia Vassiliou International Music Foundation το οποίο φέρνει την Μουσική Ακρόαση στα σχολεία και στις κοινότητες. Έχω επίσης την δική μου Μέθοδο Μουσικής Ακρόασης, το Re-bE το οποίο σημαίνει ότι επανερχόμαστε στην αυθεντική μας κατάσταση, που είναι αυτή της χαράς, δια της Μουσικής Ακρόασης, της έκφρασης και του Αυτοσχεδιασμού. Το Re-bE θα μπει σε νηπιαγωγεία, σε σχολεία, σε γυμνάσια-λύκεια και στις κοινότητες, αρχίζοντας από την Κύπρο, το Λος Άντζελες μέσα στο 2016 και συνεχίζοντας στην Ελλάδα, στις Σκανδιναβικές χώρες, στην Γαλλία κ.α., μέσα στο 2017».

Ποια είναι τα επόμενα δημιουργικά σας σχέδια;
«Κι άλλες συναυλίες σε ολόκληρη την Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και σε άλλες χώρες. Την παραγωγή του καινούργιου μου δίσκου με τίτλο: The Tree, εργαστήρια της Μεθόδου μου Re-bE σε πολλές χώρες, συναυλίες και καινούργιο δίσκο με φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς και χαρά και χρόνο με τους φίλους μου και τους ανθρώπους που αγαπώ. Δημιουργώντας όμορφες μουσικές και επιτρέποντας και επιδιώκοντας την έμπνευση».

entertainment.in.gr