Ο Κώστας Βουτσάς μιλά για την παράσταση που πρωταγωνιστεί με θέμα το Bullying

Συνέντευξη: Πάνος Βασιλάκης

Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το φαινόμενο «Bullying» και να ανεβάσετε αυτή την παράσταση;

Επειδή το θέμα «Bullying» ο εκφοβισμός στα σχολεία είναι μεγάλη μάστιγα και είμαστε μέσα στα πρώτα 10 κράτη που το φαινόμενo αυτό «ανθίζει», αποφασίσαμε, χωρίς να δείχνουμε, να κουνάμε το δάχτυλό μας, να κάνουμε ένα έργο, ένα παραμύθι με μία αλληγορία, με ένα συμβολισμό.

Μιλήστε μας για την υπόθεση της παιδικής παράσταση «Ένας στρογγυλοκέφαλος στη χώρα των μυτεροκέφαλων»

Είναι μια γυναίκα που γεννάει ένα γιο, ένα στρογγυλοκέφαλο παιδί, στη χώρα των μυτεροκέφαλων, και το παιδί αυτό το θεωρούνε μίασμα και ιδιαίτερα μερικά παιδιά το βασανίζουνε. Αποφασίζει ο Βασιλιάς (που τονυποδύομαι εγώ) να στείλουνε τα τρία παιδιά που εφαρμόζουν το bullying αλλά και το στρογγυλοκέφαλο παιδί σε ένα δάσος, όπου εκεί μέσα κυκλοφορούν βιβλιόδεντρα, βραχάνρωποι, αράχνες (που συμβολίζουν το Internet), με σκοπό να τους δείξουν ότι αυτό που κάνουν δεν είναι σωστό.

Πως έγινε η συνεργασία σας με τη Αλίκη Κατσαβού και τη Θεατρομάθεια;

Με την Αλίκη Κατσαβού παίζαμε μαζί στο έργο «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα». Εγώ, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης και άλλοι ηθοποιοί. Εκεί γνωριστήκαμε και είδαμε ότι ταιριάζουμε. Κάναμε και ένα θίασο μαζί πέρυσι για πιο μεγάλα παιδιά, το θεατρικό έργο «Ο τρελός υπηρέτης του Λυσία».

Τι θέλετε να περάσετε στο κοινό με αυτή την παράσταση;

Αυτό που θέλουμε να πετύχουμε με αυτή την παράσταση είναι ότι ακόμα και εάν ένα παιδί από «βασανιστής» γίνει «καλό παιδί», αυτό θα μας ήταν αρκετό.

Τα κείμενα του έργου είναι της Αλίκης Κατσαβού και δικά σας. Ποιος είχε την ιδέα να παρουσιαστεί αυτή η παράσταση;

Η ιδέα ήταν της Αλίκης Κατσαβού, εγώ απλώς βάζω κάποιες προσθήκες, κάποιες θεατρικές, κωμικές πινελιές.

Εσείς σκηνοθετείτε το έργο… Πως είναι να σκηνοθετείς και να παίζεις σε ένα έργο;

Ναι εγώ έκανα την σκηνοθεσία. Έχω πάρει έξι παιδιά από το θίασο της Μιμής Ντενίση, που είναι πολύ καλά παιδιά και πολύ καλοί ηθοποιοί. Τρεις κοπέλες και τρία αγόρια.

Κατά την διάρκεια της καριέρας μου -γιατί είμαι 35 χρόνια θεατρικός επιχειρηματίας- έχω σκηνοθετήσει αρκετές φορές έργα, χωρίς να κάνω υποδείξεις στους ηθοποιούς πώς να παίζουν, γιατί ένας ρόλος παίζεται με χίλιους δυο τρόπους. Δεν είμαι αυτό που λένε «Δάσκαλος», να μάθουν τα παιδιά πώς να παίζουν. Εγώ απλώς τους καθοδηγώ και τους λέω γενικότητες πάνω στη δουλειά αυτή. Σε αυτή τη δουλειά δεν υπάρχει «Εγώ» υπάρχει «Εμείς», όλοι το ίδιο πράγμα είμαστε, είτε είσαι πρώτο όνομα είτε είσαι τελευταίο, συμμετέχεις το ίδιο και στην αποτυχία και στην επιτυχία.

Σε ποιους απευθύνεται το έργο;

Το έργο απευθύνεται σε παιδιά, γονείς και σε καθηγητές. Πολλά σχολεία έχουν ήδη δηλώσει το ενδιαφέρον τους να δουν την παράσταση. Εγώ να σας πω, έκτος ότι παίζω στο έργο, μετά το τέλος της παράστασης κάθομαι και βγάζω φωτογραφίες με τα παιδιά και δίνω αυτόγραφα. Δηλαδή κάνω και άλλη μια παράσταση… (γέλια). Επίσης έχουμε αποφασίσει να πηγαίνουμε κάθε Τρίτη και Τετάρτη σε άλλες πόλεις. Ακόμα συζητάμε και δεν μπορώ να σας πω κάτι περισσότερο.

Ποιο είναι το μυστικό σας που έχετε αυτή την ζωντάνια στα 83 σας χρόνια;

Δεν παίζει ρόλο η ηλικία αλλά η διάθεση. Είμαι 83 χρονών αλλά νιώθω 40, 50. Δεν μπορώ να κάθομαι. Άμα κάθομαι ακούω τον εαυτό μου, μου μιλάει η πίεση… (γέλια). Τώρα κάνω πρόβα σε αυτό το έργο, κάνω όμως πρόβα και στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος» για την παράσταση «Σμύρνη μου αγαπημένη» με την Μιμή Ντενίση.

Έχετε επικοινωνήσει με το Υπουργείο Παιδείας, να προωθήσετε την παράσταση στα σχολεία;

Όχι και αυτό λόγω της γραφειοκρατίας. Η γραφειοκρατία μαστίζει την Ελλάδα! Θα μπορούσαμε να είχαμε 100 ταινίες ξένες τον χρόνο και δεν έχουμε καμία. Γενικά λοιπόν δεν το επιδιώκω γιατί θέλει χρόνο και πολύ τρέξιμο για να γίνει κάτι, αν θα γίνει…