Ο κινηματογράφος… σέρνει τον χορό

Μαντώ Σιώμου

Αγαπημένες χορευτικές ταινίες που εδώ και χρόνια κατέχουν, δικαίως, εξέχουσα θέση στην καρδιά μας. Αν μπορείτε αντισταθείτε στον ρυθμό τους.

Singin’in the rain (1952)

Πρωταγωνιστικό ζευγάρι του βωβού κινηματογράφου καλείται να περάσει με επιτυχία στον ομιλούντα. Πρώτος και καλύτερος ο μεγάλος σταρ Ντον Λόκγουντ ( Τζιν Κέλι, ), ο οποίος μετατρέπει την τελευταία του βουβή ταινία σε ομιλούσα με μεγάλη επιτυχία εν αντιθέσει με τη συμπρωταγωνίστριά του Λίνα Λαμόντ (Τζιν Χάγκεν ), η οποία έχει απαίσια φωνή και χρειάζεται ντουμπλάρισμα. Αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει η καλλίφωνη Κάθι Σέλντεν, την οποία ερμήνευσε στο πλευρό του Τζιν Κέλι η 19χρονη τότε Ντέμπι Ρέινολντς. Η Κάθι, και στο σινεμά, και στη σκηνή, ανατρέπει τη συναισθηματική ισορροπία των πρωταγωνιστών, κοινώς κάνει τη Λίνα να καταλάβει ότι δεν είναι ερωτευμένη με τον Ντον, και τον Ντον να καταλάβει ότι είναι ερωτευμένος με την Κάθι.

Το «Τραγουδώντας στη βροχή» των Στάνλεϊ Ντόνεν, Τζιν Κέλι με τους Τζιν Κέλι, Ντόναλντ Ο’ Κόνορ, Ντέμπι Ρέινολντς, Τζιν Χάγκεν, αποτελεί μια σπουδή πάνω στην αλλαγή που φέρνει η τεχνολογία στη ζωή. Κι αυτή η προβληματική ξετυλίγεται μέσα από μια υπέροχη ιστορία, που υμνεί τη χαρά, την παιδικότητα που έχει χιούμορ, αυτοσαρκασμό κι έναν δυνατό μύθο. Που έχει επίσης χαριτωμένες εκτός σκηνής ιστορίες, όπως ότι ο Τζιν Κέλι βρεχόταν την ώρα που τραγουδούσε το «Singin’ in the rain» όχι μόνο με νερό αλλά και με γάλα, για να γράφει καλύτερα η βροχή στην κάμερα.

Το τραγούδι «Singin’ in the Rain» έγινε διάσημο από τα χείλη του Τζιν Κέλι κι από αυτή την ταινία, ωστόσο αποτέλεσε βασική σύνθεση για την ταινία «Χόλιγουντ Ρεβί» (1929).

Saturday night fever (1977)

Ο Τόνι Μανέρο είναι γνωστός για τις χορευτικές του φιγούρες στα κλαμπς του Μπρούκλιν. Η ζωή του περιστρέφεται γύρω από το χορό. Τα πράγματα δεν πάνε το ίδιο καλά και στο σπίτι του όπου τσακώνεται συνεχώς με τους γονείς του καθώς η σύγκριση με τον μεγαλύτερο αδελφό του είναι μάλλον αναπόφευκτη. Ωστόσο όλα αλλάζουν όταν γνωρίζει τυχαία τη Στέφανι και αρχίζει να προπονείται μαζί της για ένα διαγωνισμό χορού.

Tαινία-ορόσημο μίας ολόκληρης γενιάς, που σήμανε την έναρξη για το ντίσκο φαινόμενο της δεκαετίας του ’70, με αξέχαστες χορευτικές φιγούρες του Τζον Τραβόλτα και διαχρονικά κομμάτια των Bee Gees, όπως το «Staying Alive», «If I Can’t Have You», και «How Deep Is Your Love».

Η ταινία «Πυρετός το Σαββατόβραδο» του Τζον Μπάνταμ, με τους Τζον Τραβόλτα, Κάρεν Λι Γκόρντνει, και Μπάρι Μίλερ, έκανε γνωστό τον Τραβόλτα στο ευρύ κοινό και έστρωσε το δρόμο για το εξίσου γνωστό «Grease» (1978), το οποίο είχε μεγαλύτερη επιτυχία αλλά δεν ήταν το ίδιο καλό.

Flashdance (1983)

Η Άλεξ Οουενς είναι μια νεαρή εργάτρια που δουλεύει τα πρωινά σαν οξυγονοκολλήτρια σ’ ένα εργοστάσιο και τα βράδια χορεύει σ’ ένα νυχτερινό μπαρ. Παράλληλα όμως φιλοδοξεί να γίνει χορεύτρια κλασικού μπαλέτου. Ο Νικ το αφεντικό της εντυπωσιάζεται από τις χορευτικές τις ικανότητες και θα την ωθήσει να μπει σε μια σχολή χορού, πράγμα που δημιουργεί ένταση στις σχέσεις τους. Τελικά όμως θα πεισθεί και θα αρχίσει επίπονες προσπάθειες για να δώσει εξετάσεις και να κάνει το όνειρο της πραγματικότητα.

H ταινία «Flashdance» του Άντριαν Λιν, με πρωταγωνιστές τους Τζένιφερ Μπιλς και Μάικλ Νούρι, είναι βασισμένη στη ζωή της χορεύτριας Maureen Marder, που μεταμορφώνεται υπέροχα σ’ ένα λαμπερό μιούζικαλ.

Τα τραγούδια της ταινίας έγιναν ύμνοι την δεκαετία του ’80, όπως τα βραβευμένα με Όσκαρ «What a feeling» και «Maniac», ενώ η ταινία επηρέασε αρκετούς καλλιτέχνες και ένας μεγάλος αριθμός από βίντεοκλίπ έχει αντιγράψει τα κομμάτια της, όπως η Τζέρι Χάλιγουελ και η Τζένιφερ Λόπεζ.

Στην ιστορία έχει μείνει αξέχαστο και το καταπληκτικό πλάνο της ηθοποιού Μπιλς, όταν βρέχεται στον πρώτο χορό της.

Footloose (1984)

Ο έφηβος Ρεν ΜακΚόρμακ μεγάλωσε στη μεγάλη πόλη της Βοστόνης, αλλά όταν η μητέρα του πεθαίνει από λευχαιμία μετακομίζει σε μια κωμόπολη για να ζήσει με τη θεία και τον θείο του. Έχουν περάσει τρία χρόνια από την τραγωδία που χτύπησε τη μικρή πόλη, όταν έφηβοι έπιναν, χόρευαν και οδηγούσαν με αποτέλεσμα να προκληθεί ατύχημα στο οποίο ένα από τα θύματα ήταν και ο γιος του Αιδεσιμότατου.Οι αρχές της πόλης απαγόρευσαν το ποτό και το χορό σε δημόσια θέα. Ο Ρεν αρχίζει να ερωτεύεται την επαναστάτρια κόρη του Αιδεσιμότατου και προσπαθεί να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται η πόλη, χορεύοντας στον ελεύθερο χρόνο του.

Η πετυχημένη ταινία «Footloose» του Χέρμπερτ Ρος, με τους Κέβιν Μπέικον,
συνδυάζει τη μουσική και το χορό με ένα κοινωνικό φαινόμενο που απασχόλησε αρκετές αμερικάνικες πολιτείες τη δεκαετία του `80. Σε μια εποχή όπου το rock & roll και οι νέες τάσεις των νέων προβλημάτιζε τις οικογένειες και τους προκαλούσε φόβο, καθώς πίστευαν ότι η μόδα και οι τάσεις της εποχής θα παρέσερναν τα παιδιά τους στο σεξ και τα ναρκωτικά.

Μια από της πιο ευχάριστες χορευτικές ταινίες, υποψήφια για δύο Όσκαρ.

Dirty Dancing (1987)

Η νεαρή Φράνσις Χάουζμαν ξεκινά τις θερινές διακοπές με την αδελφή και τους συντηρητικούς γονείς της στη κατασκήνωση που πηγαίνουν κάθε χρόνο. Ένα ακόμα βαρετό καλοκαίρι προβλέπεται για τη Φράνσις μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Τζόνι, τον δάσκαλο χορού της κατασκήνωσης.
Αρκετά μεγαλύτερός της και περιζήτητος από τις γυναίκες θα κεντρίσει το ενδιαφέρον της και θα αναστατώσει τη μυαλό της. Όταν ένα πρόβλημα υγείας αναγκάσει την παρτενέρ του να αποσυρθεί από το διαγωνισμό χορού που έχει διοργανωθεί, η Φράνσις θα καταφέρει να πάρει τη θέση της.
Τα μαθήματα χορού που έκανε κρυφά από όλους δε θα ανατρέψουν μόνο τις προβλέψεις των παριστάμενων εκείνη τη νύχτα αλλά και την ίδια της τη ζωή…

«Κανένας δεν βάζει τη Μπέιμπι στην γωνία» (Nobody puts Baby in a corner), μια ατάκα σήμα κατατεθέν του ηθοποιού Πάτρικ Σουέιζι, που δεν θα ξεχαστεί ποτέ, ενώ το τραγούδι «(I’ve Ηad) Τhe time of my life» των Bill Medley και Jennifer Warnes μας έρχεται πάντα στο μυαλό όταν ακούμε τον τίτλο «Dirty dancing».

Μια διαχρονική ταινία σε σκηνοθεσία Εμίλ Αρντολίνο, με πρωταγωνιστές τους Πάτρικ Σουέιζι και Τζένιφερ Γκρέι, εμπνευσμένη από τη παιδική ζωή της σεναριογράφου και παραγωγού Ελεανόρ Μπεργκστάιν. Η ταινία τιμήθηκε με πολλά βραβεία. Μεταξύ άλλων ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας, αντρικής και γυναικείας ερμηνείας ενώ κέρδισε τη κατηγορία καλύτερου τραγουδιού. Στην ίδια κατηγορία κέρδισε αντίστοιχα και το Όσκαρ.

Ένα μουσικό κομμάτι που σίγουρα, όλοι έχουμε τραγουδήσει ή ακόμη και χορέψει, παρασυρόμενοι από την ταινία και αξίζει να το θυμηθούμε:

Dance with me (1998)

Ο Ραφαέλ μετά το θάνατο της μητέρας του έρχεται στο Χιούστον να γνωρίσει τον πατέρα του John για πρώτη φορά. Η δυσκολία είναι ότι ο John δεν γνωρίζει ότι είναι πατέρας του Ραφαέλ. Ο John διευθύνει μια σχολή χορού στην οποία όλοι προετοιμάζονται πυρετωδώς για το ανοιχτό Διεθνές Πρωτάθλημα Χορού στο Λας Βέγκας. Σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι ο Ραφαέλ είναι εξαιρετικός χορευτής και η Ruby είναι η μεγάλη ελπίδα της σχολής για νίκη στο πρωτάθλημα.

Στην ταινία «Χόρεψε Μαζί μου» σε σκηνοθεσία Randa Haines, πρωταγωνιστούν η Βανέσα Γουίλιαμς, ο πορτορικανός τραγουδιστής Chayanne, ο Κρις Κριστόφερσον, και η Τζόαν Πλοουράιτ.

Πρόκειται για μια ευχάριστη ταινία με όμορφη μουσική και σκηνές χορού που ξεχωρίζουν, όπως ο διαγωνισμός στο Λας Βέγκας και ο ομαδικός χορός της Κούβας στο νυχτερινό μαγαζί που πηγαίνει ο Ραφαέλ. Ανήκει στις ταινίες χορού που δεν περνάν απαρατήρητες.

Chicago (2002)

Η ταινία επικεντρώνεται γύρω από τις ιστορίες της Βίλμα Κέλυ και της Ρόξυ Χαρτ, που είχαν καταδικαστεί με τη θανατική ποινή για φόνο, στο Σικάγο της δεκαετίας του 1920. Η Ρόξυ είναι μια νοικοκυρά, που ονειρεύεται να κάνει εντυπωσιακή καριέρα στο χορό και το τραγούδι, και να ακολουθήσει τα χρυσά βήματα της καριέρας της μεγάλης ντίβας του βαριετέ, της Βίλμα Κέλυ.
Η Ρόξυ κατηγορείται για τη δολοφονία του φίλου της όταν ανακάλυψε πως δεν σκόπευε να την κάνει σταρ ενώ η Βίλμα για τη δολοφονία του συζύγου της και της αδελφής της όταν τους έπιασε μαζί στο κρεβάτι… και οι δύο παλεύουν για τη δόξα που θα τις κρατήσει μακριά από τη θηλιά.

Η ταινία «Σικάγο» σε σκηνοθεσία Ρομπ Μάρσαλ, με τους Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς, Ρενέ Ζελβέγκερ, Ρίτσαρντ Γκιρ, Κουίν Λατίφα, Τζον Σ. Ρέιλλυ και Λούσι Λιου, κέρδισε έξι βραβεία Όσκαρ και τρεις Χρυσές Σφαίρες, και ήταν μάλιστα η πρώτη ταινία μιούζικαλ που κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.

Το υπερ-πετυχημένο μιούζικαλ μας μεταφέρει στην ταραχώδη και γεμάτη μυστήριο δεκαετία του 1920, όπου η απληστία, το έγκλημα, η ματαιοδοξία αλλά και η μαγεία της τζαζ.. «and all that Jazz», όπως λέει και το τραγούδι έναρξης του «Σικάγο» του 1979, καθοδηγούν τις ζωές των ανθρώπων της σόου μπίζνες.

Επίσης μέσα στις καλύτερες ταινίες με χορό, συγκαταλέγονται και οι ταινίες «Save the last dance», «Billy Eliot» και «Blakc Swan», ενώ αξίζει να σημειωθεί και η ταινία «Moulin Rouge», για ένα από τα πιο ωραία τανγκό στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η ταινία κορυφώνεται με τη συγκλονιστική σκηνή του τανγκό με το τραγούδι «El Tango De Roxanne»:

entertainment.in.gr