Ορέστης Σοφοκλέους: «Πρέπει να ξεκολλήσουμε λίγο από την ποιότητα»

Ο Ορέστη Σοφοκλέους μιλά στο in.gr για την εμπειρία του στο Λονδίνο, για τις ταινίες στις οποίες θα πρωταγωνιστούσε, ενώ αναφέρεται και στην Κύπρο, που όπως λέει την έχουν «καταστρέψει οι πολιτικοί της».

Πόσα χρόνια είσαι στο Λονδίνο; Πιστεύεις ότι η Ελλάδα «διώχνει» τους νέους ηθοποιούς;
Στο Λονδίνο είμαι από το 2011. Δεν πιστεύω ότι η Ελλάδα διώχνει τους νέους ηθοποιούς. Εγώ απλώς ήθελα να δοκιμάσω κάτι νέο. Στην Ελλάδα είμαστε λίγο απομονωμένοι. Θα μπορούσαμε να έχουμε μεγάλη εξαγωγή κουλτούρας.

Ποια η γνώμη της οικογένειάς σου για την απόφασή σου να γίνεις ηθοποιός; Σε στηρίζει;
Αρχικά ήταν σκεπτικοί. Η μητέρα μου με βοήθησε, όμως, να περάσω στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μαζί με το θείο μου, μου συμπαραστάθηκε στα δύσκολα

Θα πρωταγωνιστούσες σε ταινίες όπως είναι η «Μικρά Αγγλία» και ο «Κυνόδοντας»;
Επειδή εκτιμώ τον Παντελή Βούλγαρη και έχω διαγνώσει καλά στοιχεία στη δουλειά του, φυσικά και θα ήθελα να παίξω στην ταινία. Ο Κυνόδοντας, από την άλλη, είναι μια πολύ ιδιαίτερη ταινία, οπότε και εκεί θα ήθελα να παίξω.

Με ποιους ηθοποιούς ή σκηνοθέτες θα ήθελες να συνεργαστείς μελλοντικά;
Δεν μου αρέσει να περιορίζω τον εαυτό μου. Από τον κάθε άνθρωπο αποκομίζεις πράγματα. Όλα είναι εμπειρία.

Ποια η γνώμη σου για τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη;
Ο Παπακαλιάτης έχει ταυτότητα ως καλλιτέχνης.

Ποιες ταινίες θα χαρακτήριζες ποιοτικές;
Ο «Κυνόδοντας» είναι μια ποιοτική ταινία, όπως και η «Πολίτικη Κουζίνα». Ποιοτική μπορεί να είναι και μια πιο τηλεοπτική ταινία. Πρόκειται για μια άλλη πλευρά του επαγγέλματος. Πρέπει να ξεκολλήσουμε λίγο από την ποιότητα. Στο εξωτερικό κανένας δεν θα ασχοληθεί με την ποιότητα της ρομαντικής κομεντί. Θα κοιτάξει τι box office έχει. Πρέπει να υπάρχει ισορροπία και ποικιλία απόψεων

Πιστεύεις, δηλαδή, ότι πρέπει να ξεκολλήσουμε λίγο από την ποιότητα…
Η ποιότητα είναι υπερτιμημένη. Δεν μου αρέσει ο σνομπισμός. Σε κάθε είδος υπάρχει χώρος για ανέλιξη.

Τι θα έλεγες ότι σου προσέφερε το Λονδίνο;
Με έχει κάνει καλύτερο ηθοποιό. Αναμετρήθηκα με τις δυνάμεις μου. To Λονδίνο μου έχει δώσει μια άλλη οπτική στη σκηνοθεσία και στην υποκριτική, μια ποιότητα που έλειπε από την Ελλάδα

Ένιωσες ποτέ ότι βρίσκεσαι σε αδιέξοδο;
Το εξωτερικό έχει άλλους χρόνους. Υπήρχαν και μέρες που ένιωθα ότι μπορεί να μην είχα κάνει το σωστό βήμα. Το Λονδίνο μου έδωσε με έναν έμμεσο τρόπο, όμως, το «Committed», που παίχτηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας.

Ποιο είναι το βασικό νόημα του «Committed»;
Η Στελάνα Κληρής, η σκηνοθέτις, προσπάθησε να αποτυπώσει την πραγματικότητα των ζευγαριών στην Κύπρο. Παρουσίασε δύο ήρωες που είχαν φτάσει σε αδιέξοδο. Δεν είναι πολιτική η ταινία, αλλά προσωπική, ανθρώπινη. Έχει να κάνει με την αναζήτηση που έχουμε ως άνθρωποι. Και αυτή η αναζήτηση φιλτράρεται μέσα από τη σχέση των δύο ατόμων στην ταινία.

Μίλησέ μας για το ρόλο σου στην ταινία…
Στην ταινία υποδύομαι τον Γιώργο, έναν καθημερινό Κύπριο που φεύγει στο εξωτερικό. Κάτι τον απασχολεί, αλλά δεν ξέρει τι είναι. Προσπαθεί να καταλάβει γιατί έφτασε σε τέλμα. Για μενα είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.

Ποια τα συναισθήματά σου για την ταινία;
Η ταινία έγινε πολύ γρήγορα, μέσα σε δυόμισι εβδομάδες. Είχαμε να κάνουμε κάτι δύσκολο. Σε ένα αυτοκίνητο, με τη θερμοκρασία να φτάνει στους 45 βαθμούς, έπρεπε να οδηγούμε και ταυτόχρονα να παίζουμε τις σκηνές μας. Είχαμε, παράλληλα, το φως που μας κυνηγούσε, γιατί η ταινία έχει εξωτερικά πλάνα. Υπήρχαν διάφοροι περιορισμοί, αλλά για μενα ήταν ένα ταξίδι αυτογνωσίας.

Τι ξεχωρίζεις στην ταινία;
Το καλλιτεχνικό της μέρος είναι άρτιο. Το σενάριο ενώ είναι απλό έχει μια ιδιαίτερη δυναμική.

Πόσο μεγάλη είναι η διαφορά ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο;
Είναι πολύπλοκο το θέμα. Υπάρχει μια άλλη κοινωνική δομή στην Κύπρο. Είναι πολύ πιο μικρό μέρος, η πρόοδός του θα επέλθει πιο δύσκολα.

Εάν γύριζες ταινία για την Κύπρο, σε τι θα εστίαζες;
Μου αρέσει η ερώτηση, γιατί είχα ξεκινήσει να γράφω σενάριο για την Κύπρο. Θα εστίαζα στην πολιτική, αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Οι πολιτικοί της την έχουν καταστρέψει, οπότε η ταινία θα απεικόνιζε στο τέλος την καταστροφή του νησιού.

Συνέντευξη: Eλισάβετ Σταμοπούλου