Η Ντανιέλ Ντελπές μιλάει για τη συνταγή της επιτυχίας

Μια από αυτές τις περιπέτειες την οδήγησε στο Προεδρικό Μέγαρο της Σενς Ελυζέ όταν ανέλαβε (σε ένα άκρως ανταγωνιστικό και ανδροκρατούμενο περιβάλλον) τη θέση της προσωπικής μαγείρισσας του τότε Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, Φρανσουά Μιτεράν, που ήταν υπεύθυνη για όλα τα γεύματά του, καθώς και γι’ αυτά των ιδιαίτερων προσκεκλημένων του στο Προεδρικό Μέγαρο.

Ο σκηνοθέτης Κριστιάν Βινσέντ εμπνεύστηκε από την ιστορία της και μαγεύτηκε από την κουζίνα της για να κάνει μια απολαυστική ταινία, την «Υψηλή Μαγειρική». Το in.gr συναντήθηκε με την Ντανιέλ Ντελπές, η οποία μας μίλησε για την ταινία, γι’ αυτά που την κάνουν περήφανη και φυσικά για τη μαγειρική της.

Συνέντευξη στη Χριστίνα Φωτιάδη

Η μαγειρική γι’ αυτήν ξεκίνησε καθαρά ως τρόπος επιβίωσης: «Έπρεπε να δουλέψω, και η μαγειρική ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό». Έτσι, έφτιαξε μια φάρμα στην περιοχή Περιγκόρντ της νότιας Γαλλίας, όπου ξεκίνησε να διοργανώνει Σαββατοκύριακα φουαγκρά, και στη συνέχεια άρχισε τα ταξίδια στην Αμερική και σε άλλα μέρη παραδίδοντας μαθήματα μαγειρικής.
Όταν τη ρωτήσαμε πώς έμαθε να μαγειρεύει, απάντησε πως έμαθε να μαγειρεύει μαγειρεύοντας! Πιστεύει πως, παρόλο που γεννήθηκε με αυτό το χάρισμα, κατάφερε να φτάσει όπου έφτασε μόνο επειδή καλλιέργησε το ταλέντο της.
Η μαγειρική είναι για εκείνη ο δικός της τρόπος να συμμετέχει στα πράγματα. «Είναι απλό, είναι ζωή» λέει χαρακτηριστικά, ενώ θεωρεί πως ίσως είναι ένας τρόπος να εκφράσει τη ζωή και τις διαθέσεις της, να γνωρίσει τον κόσμο, να συσχετιστεί και να επικοινωνήσει μαζί του.
Αντίθετα, για τη ζαχαροπλαστική θεωρεί πως δεν αφήνει πολλά περιθώρια στη φαντασία. «Γι’ αυτό πιστεύω πως η μαγειρική με επέλεξε και όχι το αντίθετο» μας λέει.

Όσο για τις πηγές απ’ όπου αντλεί την έμπνευσή της, βρίσκονται παντού: «Είναι στον αέρα, στα υλικά που θα δω στην αγορά, στους καλεσμένους που θα έχω, ακόμη και ο καιρός παίζει ρόλο…»

Για τη σχέση της με τον Μιτεράν, που τον χαρακτήρισε γαστρονόμο, απέφυγε να αποκαλύψει πολλά, γιατί, όπως είπε, δεν θα ήταν σωστό να συζητήσει για τον πρώην πρόεδρο της Γαλλίας. Ωστόσο, μας διαβεβαίωσε πως ό,τι είδαμε στην ταινία γύρω από τη σχέση τους ήταν αλήθεια, καθώς και όλα όσα αφορούν τη διαμονή της στο Προεδρικό Μέγαρο. Η μόνη ανακρίβεια, σύμφωνα με την Ντελπές, είναι το ότι ξόδευε υπέρογκα ποσά: «Αυτά ήταν χρήματα των Γάλλων φορολογουμένων, οπότε δεν έκανα ποτέ υπερβολές. Ήμουν υπάλληλος, δεν ήταν δική μου επιχείρηση, για να έχω το δικαίωμα να ξοδεύω τα χρήματα όπως θα έκρινα εγώ».

Επίσης, ενώ τα γεγονότα της ταινίας φαίνεται να διαδραματίζονται μέσα σε δύο χρόνια, στην πραγματικότητα περιλαμβάνονται σε μία δεκαετία, με πολλά άλλα στο μεταξύ. «Τα υλικά είναι απλά εργαλεία και η Ανταρκτική και το Προεδρικό Μέγαρο δεν είναι παρά περιπέτειες… Όταν μια περιπέτεια τελειώνει, για μένα τελειώνει πραγματικά και γυρίζω πίσω στο σπίτι μου, που είναι ωραία».

Αναφερόμενη στη σχέση της με την Kατρίν Φρο, την ηθοποιό που την υποδύεται στην ταινία «Υψηλή Μαγειρική», η Ντελπές περιγράφει ότι όταν η Kατρίν διάβασε το σενάριο είπε στον σκηνοθέτη, Κριστιάν Βινσέντ, πως δυσκολευόταν να πιστέψει πως η Ντανιέλ Ντελπές είναι υπαρκτό πρόσωπο: «Αυτό το άτομο δεν υπάρχει… Τη μια βρίσκεται σε μια φάρμα, μετά στο Προεδρικό Μέγαρο και στο τέλος καταλήγει στην Ανταρκτική, ενώ παράλληλα ταξιδεύει και δεν ξέρουμε καν αν έχει παιδιά…». Και η Ντελπές συνεχίζει: «Η Kατρίν είναι δυνατός χαρακτήρας, αλλά και τον δικό μου δεν τον λες αδύναμο. Ταιριάξαμε και τα βρήκαμε από την πρώτη στιγμή, τόσο που ο Κριστιάν έμεινε έκπληκτος μ’ εμάς τις δυο. Έχω ακούσει πως πολλές φορές αυτός είναι ένας από τους παράγοντες που συντελούν στην επιτυχία μιας ταινίας».

Η Ντελπές βαριέται θανάσιμα τα βιβλία μαγειρικής, καθώς θεωρεί ότι λίγα από αυτά είναι πραγματικά ενδιαφέροντα: «Οι συνταγές δεν είναι το παν, αλλά μου δίνουν ιδέες, αν και οι περισσότερες ιδέες μού έρχονται ενώ βρίσκομαι στην αγορά». Η ίδια έχει γράψει μόνο συνταγές-ιστορίες, γιατί πιστεύει πως υπάρχει πάντα μια ιστορία πριν και μια ιστορία που ακολουθεί το κάθε πιάτο: «Τι με οδήγησε να μαγειρέψω το πιάτο αυτό; Για ποια περίσταση ήταν; Και νομίζω πως αυτό είναι πολύ πιο ενδιαφέρον, ίσως επειδή ξεκίνησα με ένα βιβλίο, το «La bonne cuisine de Perignon» του 1920, το οποίο δεν είχε απλώς συνταγές, αλλά ποιήματα, και παρουσίαζε τις συνταγές σύμφωνα με τις διάφορες κοινωνικές περιστάσεις. Τέτοια βιβλία σε κάνουν να ονειρεύεσαι… Πριν μαγειρέψεις ονειρεύεσαι τι θες να δώσεις στον κόσμο: χαρά; Ισορροπία; Γενικά πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό να ονειρεύεσαι…»

Στο Περιγκόρντ, όπου μένει μέχρι σήμερα, συνεχίζει τα μαθήματα μαγειρικής στο σπίτι της. «Η πραγματική μου ζωή είναι μια γυναικεία ζωή. Είμαι μητέρα, γιαγιά… Ήμουν 27 χρόνια παντρεμένη, τώρα διαζευγμένη. Στο μεταξύ μαγείρευα και ταξίδευα. Και είμαι περήφανη για δύο πράγματα στη ζωή μου: για την οικογένειά μου και για το ότι έμαθα να μιλάω αγγλικά, γιατί μου άνοιξε πολλές πόρτες στον κόσμο.

Στη ζωή μου δεν υπάρχει αρχιτεκτονική. Όλα είναι κινήσεις, ευκαιρίες… Mεγάλωσα με τη γεύση της ευτυχίας. Είμαι απλά χαρούμενη… Θέλει χρόνο γι’ αυτό, δεν είναι εύκολο».