Συνέντευξη του Νίκολας Σπάρκς

Aποκλειστική συνέντευξη στο in.gr του συγγραφέα του βιβλίου «Νύχτες στη Ροδάνθη» Νίκολας Σπαρκς.

Πώς προέκυψε το «Νύχτες στη Ροδάνθη»;

Το «Νύχτες στη Ροδάνθη» προέκυψε όπως και πολλές από τις ιστορίες αγάπης που έχω γράψει, αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να είμαι πρωτότυπος και όχι μόνο όσον αφορά την ιστορία αλλά και -ας πούμε- τις ηλικίες των χαρακτήρων, τους τόπους, τέτοια πράγματα δηλαδή. Έφτασα σ’ αυτό το σημείο στην καριέρα μου, έχω ήδη γράψει πέντε νουβέλες, και συνειδητοποίησα ότι ποτέ μου δεν είχα γράψει μια ιστορία για ανθρώπους στα σαράντα τους και για τις δεύτερες ευκαιρίες που μπορεί να έχουν, τη σημασία της θυσίας και πως αυτή μπορεί να εμφιλοχωρήσει σε μια ιστορία αγάπης. Τι θα θυσίαζε κάποιος; Πόσο σημαντικό είναι για εκείνον;

Αυτού του είδους τα ερωτήματα στριφογύριζαν στο μυαλό μου, και από εκεί και πέρα, επέλεξα μερικά διαφορετικά πράγματα. Για παράδειγμα, γνώρισα τη γυναίκα σε μια παραλία και την ερωτεύτηκα μέσα σε μια εβδομάδα, κι έτσι είπα στον εαυτό μου, για δες, αυτό θα το βάλουμε στην ιστορία, και ύστερα ήταν και τα πεθερικά μου. Κάποια χρονιά, τους είχα ρωτήσει τι δώρο ήθελαν γα τα Χριστούγεννα και αυτοί μου απάντησαν: «Αυτό που πραγματικά θα θέλαμε ήταν να δούμε τα ονόματά μας σε κάποιο βιβλίο» Κι εγώ τους είπα: «Εντάξει, Εντάξει». Κάπως έτσι τα ονόματα των ηρώων έγιναν Paul και Adrienne, να κι ένα άλλο κομμάτι λοιπόν.

Μετά από αυτά τα μικροπράγματα, αρχίζεις με κάποιο τρόπο να νιώθεις την εξέλιξη της ιστορίας και πρέπει να βεβαιωθείς ότι μετουσιώνεται σε αυτό που ήθελες. Και όταν τελείωσα το «Νύχτες στη Ροδάνθη» ήμουν πολύ ευχαριστημένος με αυτό που προέκυψε. Είναι αυτός ο όμορφος κύκλος των πραγμάτων ο οποίος μεταφέρεται και στην ταινία. Τελειώνει ακριβώς απ’ όπου ξεκίνησε με τη διαφορά ότι στο τέλος υπάρχει και η ελπίδα. Και αυτό ακριβώς ήταν κάτι το οποίο ήθελα να επιτύχω.

Τι σκεφτήκατε για την ταινία όταν την είδατε ολοκληρωμένη και κατά πόσο είναι πιστή μεταφορά του βιβλίου σας;

Λάτρεψα την ταινία. Eίναι υπέροχη και παραμένει πολύ κοντά στην αρχική ιστορία. Κατάφερε να αιχμαλωτίσει το πνεύμα, τη βαθύτερη ουσία και την ατμόσφαιρα όλων αυτών που υπήρχαν στην ιστορία, αλλά αυτός δεν είναι ο λόγος για τον οποίο τη λάτρεψα. Μ’ άρεσε η ταινία ως ταινία, θεωρώ ότι είναι έξοχα γυρισμένη όπως το ίδιο έξοχες είναι και οι ερμηνείες, και νομίζω ότι τόσο ο σκηνοθέτης όσο και οι Richard Gere και Diane Lane έκαναν καταπληκτική δουλειά καταφέρνοντας να αποδώσουν αυτό το εκλεπτυσμένο και απροσδιόριστο συναίσθημα που κυριαρχεί όταν ερωτεύεσαι κάποιος και που πολύ σπάνια συναντάμε στις ταινίες. Το αποτέλεσμα για μένα είναι μαγευτικό.

Πώς σας φάνηκε η συνεργασία με τη Denise De Novi;

Η Denise είναι καταπληκτική. Κατ’ αρχάς είναι φίλη μου, και όταν η Denise αναλαμβάνει μια δουλειά μου, απλώς δεν ανησυχώ, κοιμάμαι ήρεμα τις νύχτες γιατί ξέρω ότι θα κάνει καλή δουλειά με ότι και αν καταπιάνεται. Κι αυτό γιατί δεν είναι απλά μια παραγωγός που έχει αναλάβει τρεις ταινίες μου. Μιλάμε συνέχεια. Όταν πηγαίνω σ’ ένα γύρισμα, πηγαίνω πάντα με τη Denise, και μιλάμε για άσχετα πράγματα.
Και όμως καταφέρνει να συλλάβει αυτό που κάνουμε, καταλαβαίνει αυτό που προσπαθώ να κάνω γράφοντας ένα βιβλίο κι έχει έναν υπέροχο τρόπο να το μετουσιώνει σε μια ταινία που αρέσει σ’ εμένα και που αρέσει και σε πολλούς ανθρώπους.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το πανδοχείο έχει θέση χαρακτήρα στο έργο. Τι είναι αυτό που κάνει τόσο μαγική τη Ροδάνθη;

Πρέπει να βρεθείς εκεί για να το καταλάβεις. Θέλω να πω ότι είναι ένα καταφύγιο, μια λωρίδα γης, δίπλα στην παραλία. Μια πολύ στενή λωρίδα γης δίπλα σε μια μικρή λεωφόρο που πλημμυρίζει κάθε που βρέχει. Αν πας εκεί δεν έχει ούτε supermarket, μόνο κάποια ελάχιστα εστιατόρια. Αν πας για διακοπές εκεί… Τι κάνεις; Κάνεις βόλτες στην παραλία, διαβάζεις βιβλία, κοιτάς τα κύματα, κοιμάσαι μέχρι αργά. Αποπνέει μια μεταδοτική ηρεμία αυτό το μέρος. Έτσι το πανδοχείο που βρίσκεται σε εκείνη την ιδιότυπη τοποθεσία αποκτά το δικό του χαρακτήρα.

Ένα οχυρό μοναξιάς και μοναχικότητα. Μετά, έχεις δυο πληγωμένους ανθρώπους εκεί, δύο μοναχικούς ανθρώπους που ένα μέρος σαν κι εκείνο κάνει τη μαγεία να συμβεί/εφικτή.

Θεωρείτε ότι είναι δυνατόν να ερωτευτεί κάποιος τόσο βαθιά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και επίσης, ότι ποτέ δεν είναι αργά για να ερωτευτεί κανείς;

Ναι και ναι. Γνώρισα τη γυναίκα μου μια Δευτέρα, της πρότεινα να παντρευτούμε την Τρίτη. Φυσικά εκείνη γέλασε μαζί μου. Όμως στο τέλος της εβδομάδας ήμασταν ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλον.

Κατ’ επέκταση, θα μπορούσε να συμβεί. Το λέω εκ προσωπικής πείρας ότι μπορεί να συμβεί. Είμαστε παντρεμένοι εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια. Και όσον αφορά τις δεύτερες ευκαιρίες στον έρωτα, είμαι απολύτως σίγουρος ότι συμβαίνει. Μάλιστα βρίσκω και την ερώτηση σχεδόν ανόητη καθώς ο έρωτας είναι από τα πρωταρχικά συναισθήματα του ανθρώπου.

Υπάρχουν πραγματικά δυο σημαντικά συναισθήματα σε όλη τη ζωή μας που κυριαρχούν πάνω σε όλες τις συναισθηματικές της εκφάνσεις. Από τη μία έχεις το φόβο, ο οποίος εκδηλώνεται είτε ως τρόμος είτε ως οργή. Από την άλλη έχεις τον έρωτα. Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματικά το ένα χωρίς το άλλο και αυτή είναι η φυσική κατάσταση του ανθρώπου.

Ο έρωτας μπορεί να εξελιχθεί σε αγάπη, και η αγάπη εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Μπορείς να αγαπάς τους γονείς σου και τα παιδιά σου. Αλλά ο έρωτας; Ο παθιασμένος έρωτας; Είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης και μπορεί να συμβεί σε κάθε ηλικία.

Δυστυχώς ωστόσο αυτή η πτυχή ξεδιπλώνεται λίγο στην ταινία.

Αυτό νομίζω, ότι είναι ένα από τα μαγικά πράγματα στο «Νύχτες στη Ροδάνθη». Αυτή η δεύτερη ευκαιρία. Δεν είναι μόνο ότι μπορεί να συμβεί αλλά κυρίως ότι μπορεί να είναι ένα τόσο ισχυρό συναίσθημα όσο και την πρώτη φορά.

Κάθε φορά που κάποιος ερωτεύεται, αυτό που νιώθει είναι εξίσου ισχυρό με την πρώτη φορά που το είχε νιώσει στη ζωή του. Και αυτό είναι που πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν.