Με «Afterimage» του Βάιντα ξεκινά το 29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Με το κύκνειο άσμα του σπουδαίου πολωνού δημιουργού Αντρέι Βάιντα, «Afterimage» θα σηκώσει αυλαία το 29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκου Κινηματογράφου. Ο Βάιντα έφυγε από τη ζωή πριν λίγο καιρό σε ηλικία 90 ετών. Παράλληλα το φετινό Πανόραμα πραγματοποιεί μεγάλο αφιέρωμα στον ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη Αλεξάντερ Πέιν.

Το «Afterimage» είναι μια παθιασμένη βιογραφία για τον avant-garde καλλιτέχνη και ζωγράφο Βλαντισλάβ Στρεμίνσκι ο οποίος εκπροσωπούσε το κίνημα του κονστρουκτιβισμού και του ουνισμού στη ζωγραφική. Ωστόσο, καθώς δεν συμμορφώθηκε με τις επιταγές του Κόμματος, διώχθηκε από το σταλινικό καθεστώς στη μεταπολεμική Πολωνία και τελικά αποπέμφθηκε από την Σχολή Καλών Τεχνών του Λοτζ. Άνεργος και ανάπηρος (καθώς του έλειπε ένα πόδι και ένα χέρι…), είχε άσχημο τέλος, καθώς κατέληξε φτωχός και άρρωστος.
Ο ίδιος ο Βάιντα εξηγούσε πως αυτή, η τελευταία του ταινία, ήταν το σχόλιό του ενάντια στην κρατική παρέμβαση την τέχνη…

Η πρεμιέρα του «Afterimage» στο «Άστορ» πραγματοποιείται την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου και στη συνέχεια θα προβληθεί και στην ενότητα «Διεθνής Εικόνα σε Πρώτη Προβολή».

Ο Βάιντα σκηνοθέτησε περισσότερες από 40 ταινίες και το 2000 του απονεμήθηκε τιμητικό Όσκαρ για τη συμβολή του στον χώρο της 7ης τέχνης.

Η δημιουργική του περίοδος μετρά πάνω από εξήντα χρόνια αφού ξεκίνησε το 1955 με την ταινία «Μια Γενιά» ενώ πριν λίγο μόλις καιρό ολοκλήρωσε την ταινία «Afterimage», η οποία θα εκπροσωπήσει ην πατρίδα του στην κατηγορία του Όσκαρ Ξένης Ταινίας το 2017. Άλλες τέσσερις ταινίες του είχαν προταθεί στο παρελθόν στην ίδια κατηγορία: «The Promised Land» (1975), «The Maids of Wilko» (1979), «Man of Iron» (1981) και «Katyń» (2007).

Ο Αντρέι Βάιντα τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες το 1981 για τον «Άνθρωπο από Σίδερο», ενώ το 2006 απέσπασε και μια τιμητική Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Το 2013 γύρισε το φιλμ «Βαλέσα – Η Δύναμη της Ελπίδας» για τη ζωή του ηγέτη της «Αλληλεγγύης» Λεχ Βαλέσα.

Ο Βάιντα, που γεννήθηκε το 1926, σπούδασε ζωγραφική στη σχολή Καλών Τεχνών της Κρακοβίας και στη συνέχεια κινηματογράφο στην ξακουστή σχολή Λοτζ – πρωτοστάτησε μάλιστα στην πολωνική σχολή που ξεπήδησε από αυτήν, εκφράζοντας με τον δικό του προσωπικό τρόπο τα γεγονότα που σημάδεψαν την Ιστορία.

«Η Γενιά», το «Κανάλ» και το «Στάχτες και Διαμάντια», συγκροτούν την τριλογία του με θέμα τη ζωή στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Πολωνία, αλλά και την υπόγεια, σχεδόν εμφύλια διαμάχη των ομάδων που μάχονταν τους Γερμανούς. Στην «Γη της Επαγγελίας» το 1975 στράφηκε στον πολωνικό 19ο αιώνα για να δώσει μια αλληγορία του κομμουνιστικού καθεστώτος των ημερών του –ένα θέμα που θα τον απασχολήσει αρκετά και σε μετέπειτα ταινίες του.
Ο ίδιος, όπως υπενθυμίζει το BBC, είχε περιγράψει το έργο του σκηνοθέτη ως εξής: «Ο καλός Κύριος έδωσε στον σκηνοθέτη δύο μάτια, ένα για να βλέπει στην κάμερα και το άλλο να είναι σε εγρήγορση για όσα συμβαίνουν γύρω του».

Τιμώντας την μνήμη του μεγάλου αυτού δημιουργού, το Πανοραμα θα πραγματοποιήσει και ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο του με τρεις ταινίες: «Στάχτες και διαμάντια» (1958), «Κατίν» (2007) και «Γλυκιά έξαψη» (2009).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: Οι 11 ταινίες που διαγωνίζονται στο 29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Αφιέρωμα στον ελληνοαμερικάνο Αλεξάντερ Πέιν

Ως ένδειξη αναγνώρισης ενός μεγάλου ταλέντου που συνεχώς εξελίσσεται, το φετινό Πανόραμα πραγματοποιεί μεγάλο αφιέρωμα στον Αλεξάντερ Πέιν, παρουσιάζοντας πέντε ταινίες του: Πολίτης Ρουθ (1996) , Η Εκλογή (1999) , Πλαγίως (2004) , Οι Απόγονοι (2011), Nebraska (2013)

«Η Νεμπράσκα είναι το Αίγιο των ΗΠΑ» είχε δηλώσει πέρυσι ο Αλέξανδρος – Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, ο ελληνοαμερικάνος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, που έγινε διάσημος, κερδίζοντας δύο Όσκαρ με το όνομα Αλεξάντερ Πέιν. Γεννημένος στη Νεμπράσκα, ο Πέιν κατάγεται από το Αίγιο, όπου η οικογένειά του είχε εμπορικό κατάστημα. Ο παππούς του, ο Νίκος Παπαδόπουλος, βρέθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα στην Όμαχα της Νεμπράσκα. Και, αντί να αλλάξει το επώνυμό του , το “Παπαδόπουλος”, σε “Πάπας”, όπως έκαναν πολλοί συνεπώνυμοί του, ο παππούς του σκηνοθέτη “εφηύρε” ένα εντελώς νέο επώνυμο, το Πέιν (Payne), για να μη θυμίζει καθόλου την ελληνική καταγωγή του, καθώς οι Έλληνες, τότε και εκεί, δεν έχαιραν και πολύ μεγάλης εκτίμησης…

Στην οσκαρική ταινία του «Σχετικά με τον Σμιντ» ο Τζακ Νίκολσον είναι ένας συνταξιούχος, του οποίου η συμμετοχή στο γάμο της κόρης του, εξελίσσεται σε αναζήτηση αυτογνωσίας –ένα ζητούμενο και στις μετέπειτα ταινίες του σκηνοθέτη: από το «Πλαγίως», με ήρωες δύο κουρασμένους και απογοητευμένους μεσήλικες που περιηγούνται στους αμπελώνες της Καλιφόρνιας, μέχρι τους «Απογόνους» όπου ο Τζορτζ Κλούνι, μετά τον τραυματισμό της γυναίκας του, αναθεωρεί όλη του τη ζωή. Και βέβαια στο εξαιρετικό «Nebraska» με τον Μπρους Ντερν στον ρόλο ενός χαμένου στον κόσμο του ηλικιωμένου που ταξιδεύει, συνοδευόμενος από τον γιο του, για να διεκδικήσει το (δήθεν) έπαθλο ενός λαχνού –μια ταινία που καταδύεται στα βάθη της περίπλοκης σχέσης πατέρα και γιου…

Το 29ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου

Το Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ετοιμάζεται πυρετωδώς να υποδεχτεί και φέτος τους φίλους του καλού κινηματογράφου, διεξάγεται φέτος από τις 17 έως τις 27 Νοεμβρίου, στο «Τριανόν» (17-23/11) και στο «Ααβόρα» (17-27/11), τα οποία θα φιλοξενήσουν αφιερώματα σε σημαντικούς έλληνες και ξένους δημιουργούς, αβαν πρεμιέρ πολυαναμενόμενων ταινιών, εκδηλώσεις-έκπληξη, συζητήσεις, master-classes και προβολές μικρού μήκους ταινιών σπουδαστών κινηματογραφικών σχολών.

Η φετινή διοργάνωση υπόσχεται, μεταξύ άλλων, και ένα ειδικό αφιέρωμα για τα 40 χρόνια της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, και βέβαια, όπως κάθε χρόνο, το Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ στο οποίο θα συμμετάσχουν 11 ευρωπαϊκές ταινίες που δεν έχουν αγοραστεί από έλληνες διανομείς. Τα βραβεία του Φεστιβάλ θα απονείμουν τρεις επιτροπές: της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI), της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (Π.Ε.Κ.Κ), καθώς και των αναγνωστών του περιοδικού «Αθηνόραμα».

entertainment.in.gr