M. J. Arlidge: Δεν έχω γράψει ακόμα το τέλειο έγκλημα

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Ο M. J. Arlidge εργάζεται τα τελευταία 15 χρόνια εργάζεται στην τηλεόραση και ειδικεύεται στην παραγωγή ποιοτικών δραματικών σειρών, μεταξύ των οποίων οι αστυνομικές σειρές Torn, The Little House και Silent Witness. Παράλληλα προετοιμάζει πιλοτικές παραγωγές για πρωτότυπες αστυνομικές σειρές τόσο για βρετανικά όσο και για αμερικανικά τηλεοπτικά δίκτυα. Το 2015, το βιβλίο του Six Degrees of Assassination που εκδόθηκε αποκλειστικά σε ακουστική μορφή ήταν Νο1 σε πωλήσεις. Στην Ελλάδα κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Διόπτρα τα βιβλία του Α Μπε Μπα Μπλομ, Γύρω Γύρω Όλοι, To Σπίτι με τις Κούκλες, Αν σε Πιάσω, Καίγεσαι και Στο Στόμα του Λύκου.
Πρόσφατα ο συγγραφέας βρέθηκε στη χώρα μας και μίλησε στο in.gr.

Το πιο πρόσφατο βιβλίο σου που κυκλοφορεί στην Ελλάδα (εκδ. Διόπτρα) είναι το «Στο στόμα του λύκου». Διαβάζοντάς το έχω την εντύπωση ότι η ιστορία γίνεται πιο προσωπική για την πρωταγωνίστριά σου, Έλεν Γκρέις.
«Ναι, έτσι ακριβώς είναι, όπως και ότι το κάθε βιβλίο μου θέλω να είναι λίγο διαφορετικό από το προηγούμενο. Σε αυτό η ιστορία γίνεται πιο προσωπική και πιο «σκοτεινή» για την Έλεν Γκρέις. Ο άνθρωπος που σκοτώνεται από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου φέρνει την Έλεν μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Καλείται να πάρει μια κρίσιμη απόφαση για το αν θα πρέπει να πει σε όλους ότι γνώριζε το θύμα, γεγονός που σημαίνει ότι αυτομάτως θα πρέπει να αποκαλύψει πράγματα για την προσωπική της ζωή. Το ότι δεν το κάνει, τη βάζει στη συνέχεια σε μεγάλους μπελάδες. Παράλληλα, σε αυτό το βιβλίο βλέπουμε την Έλεν στην ουσία να χάνει και έναν από τους φίλους της, όσο παράδοξη και αν ήταν, εντέλει, η σχέση αυτή».

Η Έλεν λοιπόν βρίσκεται πολύ άσχημα μπλεγμένη και οι αναγνώστες πρέπει να περιμένουμε τη συνέχεια για να μάθουμε τι πρόκειται να συμβεί.
«Ναι ακριβώς! Όπως για παράδειγμα, όταν γράφω σενάρια για μια τηλεοπτική σειρά, τελειώνει το επεισόδιο και πρέπει να περιμένεις το επόμενο για να δεις τι πρόκειται τελικά να συμβεί. Και είναι αστείο, γιατί μπορεί σε μερικούς να αρέσει αυτό και να ρωτάνε πότε θα κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο, ωστόσο δεν παύει να εκνευρίζει τους αναγνώστες και να μου παραπονιούνται στο twitter ή στο facebook. Ωστόσο μου αρέσει να κάνω τους αναγνώστες να αναρωτιούνται και να αγωνιούν για τη συνέχεια που θα κυκλοφορήσει σε έξι μήνες. Εξάλλου στα αστυνομικά θρίλερ θεωρώ ότι πρέπει να φερθείς όσο πιο σκληρά γίνεται στον ήρωά σου και αυτό κάνω στην Έλεν στο βιβλίο «Στο στόμα του λύκου«».

Για ποιο λόγο έχεις επιλέξει γυναικείο χαρακτήρα ως πρωταγωνιστή στις ιστορίες σου; Επιπλέον, φαίνεται πως είσαι ιδιαίτερα δεμένος με την επιθεωρήτριά σου, Έλεν Γκρέις.
«Έτσι είναι. Όταν ξεκίνησα να γράφω, θεωρούσα ότι οι άνθρωποι θα αγοράζουν τα βιβλία επειδή αφηγούνται ιστορίες με serial killers κλπ., αλλά τελικά οι αναγνώστες συνεχίζουν να τα αγοράζουν διότι κυρίως αγαπούν τους χαρακτήρες. Οι αναγνώστες λοιπόν νοιάζονται την Έλεν, θέλουν να είναι καλά.
Σαφώς και νιώθω πράγματα για την Έλεν, έχει γίνει κομμάτι της ζωής μου, νιώθω άνετα μαζί της, μου αρέσει, απολαμβάνω τη συντροφιά της και τα πρωινά, όποτε ξεκινώ να γράφω, ανυπομονώ γιατί είναι σαν να συναντώ ένα παλιό, καλό φίλο.
Επέλεξα γυναικείο χαρακτήρα, πρώτον, διότι πιστεύω ότι οι γυναίκες έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τους άνδρες στην πραγματική ζωή, εννοώντας ότι έχουν πιο περίπλοκη ψυχοσύνθεση. Αυτό τις κάνει πιο ενδιαφέρουσες σε μια αστυνομική ιστορία. Δεύτερον, επειδή πιστεύω πως η ζωή είναι πιο δύσκολη για της γυναίκες από ό,τι για τους άντρες. Και αυτό είναι καλό για τον ήρωά σου γιατί θέλεις να συναντά όσο πιο πολλά εμπόδια και τρικλοποδιές γίνεται. Και τρίτο, γιατί όταν εμπνεύστηκα την ηρωίδα μου υπήρχαν κι άλλες αξιόλογες πρωταγωνίστριες στην αστυνομική λογοτεχνία και στην τηλεόραση. Έτσι ήθελα έναν γυναικείο χαρακτήρα να πρωταγωνιστεί στα 20 βιβλία της σειράς μου, που είναι και ο στόχος μου. Στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει ήδη τα πέντε βιβλία της σειράς με την Έλεν, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία τα επτά και συνεχίζουμε. Το σχέδιο είναι να κυκλοφορήσουν συνολικά 20 βιβλία με πρωταγωνίστρια την Έλεν Γκρέις».

Έχεις σκεφτεί το τέλος της ηρωίδας σου;
«Όχι. Μπορεί να βρίσκεται πολλές φορές σε κίνδυνο αλλά είναι πολύ σκληρή, είναι άτρωτη. Όταν μιλώ για την Έλεν την ταυτίζω με τον μυθικό Σίσυφο. Προσπαθεί, κοπιάζει να φτάσει στην κορυφή, και μετά κατρακυλάει ξανά στον πάτο και μοχθεί πάλι από την αρχή. Την αγαπώ, αλλά είναι κάπως σαν καταραμένη στο μυαλό μου. Ίσως μια μέρα έλθει ένα τέλος αλλά δεν το έχω σκεφτεί ή φανταστεί ακόμα».

Έλεν Γκρέις ή Τσάρλι Μπρούκς;
«Και οι δυο. Βλέπεις είναι οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος.
Η Έλεν είναι πιο εντυπωσιακή ως χαρακτήρας, είναι κάτι σαν το σκοτεινό ιππότη. Αλλά είναι και πιο σκοτεινή ως ψυχοσύνθεση. Αντίθετα η Τσάρλι εκπέμπει ένα ζεστό φως, ενώ αντιπροσωπεύει και την οικογένεια. Οι δυο τους με οδηγούν στο να ανακαλύψω τις δυο πλευρές του εαυτού μου και της ζωής μου.
Από τη μια είμαι προσηλωμένος σε ένα σκοπό, με αυτοπεποίθηση -ίσως και λίγο μοναχικός- και από την άλλη, όπως και η Τσάρλι, έχω την οικογένειά μου, τα παιδιά μου και όλα αυτά που κάνω μαζί τους, ζώντας και απολαμβάνοντας μια οικογενειακή ζωή.
Η Έλεν τα βρίσκει σκούρα πιο συχνά από ό,τι εγώ. Είμαι πιο τυχερός με τη ζωή μου, τη δουλειά μου και περισσότερο ευτυχισμένος από εκείνη. Ωστόσο είναι συγκεντρωμένη στο στόχο της όπως και εγώ. Επίσης απολαμβάνει τη συντροφιά του εαυτού της όπως κι εγώ, ειδικά όταν γράφω».

Διαβάζοντας τα βιβλία σου, αντιλαμβάνομαι ότι σε αυτά πραγματεύεσαι και περιγράφεις τον πόνο και όχι το σεξ.
«Έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι σαν τις «50 αποχρώσεις του Γκρι». Η Έλεν είναι έξυπνη, σκληρή, έχει ατσαλωθεί, αλλά έχει και τρωτά σημεία, αδυναμίες, στιγμές μελαγχολίας, το μυαλό της κάνει μαύρες σκέψεις και πρέπει με κάποιο τρόπο να τα αντιμετωπίσει και να τα διαχειριστεί αυτά.
Σε πολλά αστυνομικά μυθιστορήματα οι ντετέκτιβ έχουν θέματα και προβλήματα με τη σχέση, το γάμο τους ή με το αλκοόλ. Η Έλεν δεν ήθελα να έχει κάτι τέτοιο, δεν πίνει καθόλου, δεν αγγίζει το αλκοόλ όπως κι εγώ. Έτσι σκέφτηκα ότι θα είναι ενδιαφέρον να διαχειριστεί το σκοτάδι μέσα της, καταφεύγοντας στο σωματικό πόνο. Δεν αυτοτραυματίζεται όμως. Οι ενδορφίρνες που απελευθερώνονται όταν πονάς, στην ουσία σε λυτρώνουν. Μπορεί να φαντάζει κάπως περίπλοκο, αλλά αυτό ήθελα και πιστεύω πως οι περισσότερο υποψιασμένοι αναγνώστες το αντιλαμβάνονται, όπως και το ότι δεν έχει να κάνει με το σεξ».

Παρατηρώντας τους τίτλους των βιβλίων σου, βλέπουμε ότι είναι εμπνευσμένοι από παιδικά τραγουδάκια.
«Σωστά. Στο πρώτο βιβλίο «Eeny Meeny» («Α Μπε Μπα Μπλομ» εκδ. Διόπτρα) είχα διαλέξει αρχικά τον τίτλο Νέμεσις το οποίο φάνταζε λίγο τρομακτικό, έτσι χρειαζόμασταν κάτι άλλο. Ο εκδότης μου σκέφτηκε το παιδικό στιχάκι Eeny Meeny, το οποίο ταίριαζε απόλυτα. Άλλωστε οι περισσότερες χώρες έχουν αντίστοιχα παιδικά στιχάκια -εκτός από τη Ρουμανία. Και κάτι ανάλογο ήθελα για όλα. Όπως το «The Doll’s House» («Το σπίτι με τις κούκλες«, εκδ. Διόπτρα) που είναι επίσης ανατριχιαστικό και δυσοίωνο ή το «Ηide and Seeκ«, που σε συνδυασμό με τα εξώφυλλα προαναγγέλλουν ανατριχιαστικές καταστάσεις. Στην Αγγλία κυκλοφόρησε το 7ο βιβλίο της σειράς «Love me not«, επίσης επιλογή του εκδότη μου τόσο ο τίτλος όσο και το εξώφυλλο. Θα συνεχίσουμε στο ίδιο κλίμα με τους τίτλους για όσο μας βγαίνει».

Όπως είναι γνωστό, παράλληλα, γράφεις σενάρια για τηλεοπτικές σειρές. Τι είναι περισσότερο διασκεδαστικό για εσένα, η συγγραφή βιβλίων ή σεναρίων;
«Νομίζω η συγγραφή βιβλίων. Κυρίως γιατί έχεις εσύ τον περισσότερο έλεγχο του πράγματος. Ενώ όταν γράφεις για την τηλεόραση είναι κάτι συλλογικό και πρέπει να συνεργαστείς με πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι δουλεύουν με το σενάριό σου-για το σενάριό σου. Όταν δουλεύεις με εξαιρετικούς ανθρώπους είναι εξαιρετικό, αλλά όταν δουλεύεις με ανόητους το κάνει δύσκολο. Μετά εμπλέκονται οι ηθοποιοί, σου ζητούν να αλλάξεις πράγματα γιατί νοιάζονται για την εικόνα τους, κλπ. Επίσης, όπως γνωρίζουμε, η τηλεόραση είναι ένας αδίστακτος κόσμος γιατί παίζονται πολλά λεφτά, δόξα, βραβεία.
Αντίθετα στον κόσμο του βιβλίου -που παίζονται λιγότερα λεφτά- δεν είναι έτσι τα πράγματα και οι άνθρωποι που αγαπάνε τα βιβλία είναι απλά υπέροχοι, οι άνθρωποι των εκδόσεων είναι πιο ευαίσθητοι, τηρούν τους όρους του συμβολαίου και διαφέρουν και πνευματικά.
Πρέπει να σου πω πως ως σεναριογράφος γράφω το σενάριο, παίζει στην τηλεόραση και αυτό ήταν. Ως συγγραφέας έχω την ευκαιρία να συναντώ τους αναγνώστες μου, άλλους συγγραφείς και αυτό είναι πολύτιμο, όμορφο. Μια φορά, θυμάμαι μια 22χρονη κοπέλα στο εξωτερικό, φοιτήτρια της σχολής Καλών Τεχνών, ήρθε να της υπογράψω σε ένα εικαστικό έργο που είχε κάνει πάνω σε βιβλίο μου. Ήταν υπέροχο και τιμητικό για εμένα. Αυτά δεν τα ζεις όταν δουλεύεις ένα τηλεοπτικό σενάριο».

Οι ιστορίες της Έλεν Γκρέις θα μεταφερθούν στη μικρή οθόνη;
«Το ελπίζω. Αυτή τη στιγμή είναι κάτι που δουλεύουμε με το ΒΒC. Αν συμβεί θα είναι υπέροχο και θα νιώθω ενθουσιασμένος, όμως από την άλλη, η εικόνα της Έλεν θα είναι διαφορετική από ό,τι έχουν φανταστεί πολλοί αναγνώστες. Για παράδειγμα, αποφεύγω να περιγράφω την εξωτερική εμφάνιση της Έλεν στα βιβλία, ποτέ δεν έχω γράψει για το χρώμα μαλλιών της. Θέλω ο κάθε αναγνώστης να φανταστεί τη δικιά του Έλεν, η κάθε Έλεν να διαφέρει. Πολλοί αναγνώστες νομίζουν ότι είναι ξανθιά, άλλοι κοκκινομάλλα. Αυτό ήθελα, ο καθένας να φανταστεί την ηρωίδα όπως νομίζει. Νομίζω πως θα απογοητευτούν βλέποντας μια αντίστοιχη Έλεν στην τηλεόραση.

Εγώ την έχω φανταστεί με σκούρα μαλλιά. Τι χρώμα μαλλιών έχει η δική σου Έλεν;
«(Γέλια) Δεν πρόκειται ποτέ να το αποκαλύψω αυτό!».

Κάθε έξι μήνες κυκλοφορείς ένα καινούριο βιβλίο. Πώς τα καταφέρνεις;
«Έχοντας μικρά παιδιά πρέπει να είμαι πολύ συγκεντρωμένος γιατί ο χρόνος είναι περιορισμένος και μετρά αντίστροφα πριν εισβάλλουν στο δωμάτιο! Έχω πολλές ιδέες, κάνω ένα πλήρες και προσεκτικό πλάνο την ίδια στιγμή που γράφω, έτσι ξέρω τι θα αφηγηθώ στο επόμενο κεφάλαιο. Γράφω 5-7 κεφάλαια τη μέρα και το βρίσκω διασκεδαστικό. Γράφω σαν τρελός λες και θα σπάσω το πληκτρολόγιο. Μου βγαίνει σε καλό αυτός ο τρόπος, γιατί ο αναγνώστης διαβάζει τα βιβλία πολύ γρήγορα και ζητά το επόμενο. Άρα πρέπει να το έχω έτοιμο!».

Αυτό τον καιρό τι γράφεις;
«Έχω τελειώσει το επόμενο σενάριό μου και έχω ξεκινήσει το καινούριο μου μυθιστόρημα το οποίο δεν ανήκει στη σειρά της Έλεν Γκρέις. Έχει να κάνει με έναν serial killer στις Η.Π.Α., στο Σικάγο. Διαφοροποιείται λίγο από τα άλλα γιατί περιέχει το στοιχείο του υπερφυσικού. O κύριος χαρακτήρας είναι ένα κορίτσι που γνωρίζει πότε θα πεθάνει ο καθένας και προσπαθεί να σώσει τα θύματα του δολοφόνου, εισβάλλοντας στον κόσμο του. Κάνω λοιπόν ένα διάλειμμα από την Έλεν και θα επανέλθω».

Πιστεύεις πως υπάρχει το τέλειο έγκλημα; Επιπλέον, πώς εξηγείς την προτίμηση του αναγνωστικού κοινού σε βιβλία αστυνομικής λογοτεχνίας;
«Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει το τέλειο έγκλημα, αν και δεν το έχω γράψει ακόμα. Είναι περίεργο αλλά αρέσει στους ανθρώπους να τρομάζουν –με ασφαλή τρόπο πάντα- και ειδικά οι γυναίκες. Τα αστυνομικά μυθιστορήματα είναι περισσότερο δημοφιλή σε χώρες που θεωρούνται και είναι ασφαλείς, όπως στις σκανδιναβικές, στις Η.Π.Α., στη Μεγάλη Βρετανία και σε άλλες ευρωπαϊκές. Αντίθετα στις χώρες όπου η βία είναι καθημερινό φαινόμενο στους δρόμους, όπως στη Βραζιλία, ο κόσμος επιλέγει να ξεφύγει με τη φαντασία του διαβάζοντας κάτι διαφορετικό.
Οι άνθρωποι αρέσκονται να διαβάζουν αστυνομική λογοτεχνία και από περιέργεια, θέλουν να καταλάβουν τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι ενός δολοφόνου, πώς σκέφτεται και οδηγείται στο να πράξει κάτι τόσο αποτρόπαιο -και ειδικά για τους serial killers. Ωστόσο, σε όλα μου τα βιβλία προσπαθώ να κάνω τους δολοφόνους πιο ανθρώπινους, να εξηγήσω τι κρύβεται πίσω από την πράξη τους και να μην τους παρουσιάσω απλά ως παράφρονες».

Κλείνοντας θα ήθελα να μας περιγράψεις τα συναισθήματα και τις σκέψεις σου μετά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μεγάλη Βρετανία.
«Είναι πολύ σοκαριστικό και μάλιστα στην Αγγλία, το να συμβαίνουν τρομοκρατικές επιθέσεις κάθε τρεις μήνες είναι ασυνήθιστο. Το τρομακτικό είναι ότι δεν ξέρεις πότε θα τελειώσει όλο αυτό. Με τον IRA ήξερες ποιος ήταν ο σκοπός, το πλαίσιο ήταν πολύ συγκεκριμένο. Με τον ISIS δεν συμβαίνει το ίδιο. Και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να συνεχίσεις να ζεις, να υποστηρίζεις τις δημοκρατικές σου ιδέες και να μην αφήνεις να σε καταβάλλει ο φόβος».

entertainment.in.gr