Ζοέλ Λοπινό: Ο θάνατος είναι ένα απλό πέρασμα σε μια άλλη διάσταση

Συνέντευξη στην Τζωρτζίνα Ντούτση

Η επικοινωνία μου με τη συγγραφέα Ζοέλ Λοπινό έγινε μια ζεστή ημέρα του Αυγούστου, λίγο πριν ολοκληρώσω τις τελευταίες σελίδες του νέου της βιβλίου Το Διαμαντένιο Σώμα και ενώ βρισκόμασταν και οι δυο σε διακοπές. Αφού της εξέφρασα την επιθυμία μου για μια συνέντευξη με αφορμή το νέο συγγραφικό της πόνημα, αναπόφευκτα ξεκινήσαμε να συζητάμε τηλεφωνικά για αυτό, προτού βάλουμε απρόθυμα και οι δυο μια άνω τελεία για να συνεχίσουμε την κουβέντα μέσω της συνέντευξης που μπορείτε να διαβάσετε παρακάτω…

«Αυτό το βιβλίο αποτελεί καρπό μακρόχρονης μελέτης της σοφίας και φιλοσοφίας της αρχαίας Ελλάδας όσο και της Ανατολής, μαζί με κανόνες της θετικής ψυχολογίας. Δεν είχα, γράφοντάς το, άλλη φιλοδοξία από το να προσφέρω στους αναγνώστες μου, αυτό που με βοήθησε προσωπικά να ζήσω και να ξαναχτίσω τον εαυτό μου. Το Διαμαντένιο Σώμα δείχνει πραγματικά μια άλλη εναλλακτική πρόταση για τη ζωή. Θετική, υπεύθυνη, φωτεινή, ακόμη και μέσα στη σκοτεινή εποχή μας. Ότι υπάρχει δηλαδή άλλη οδός από τον πόνο και την ψυχική μιζέρια, από την θυματοποίηση και την απελπισία. Το βιβλίο περιέχει πολλά μικρά μυστικά και τεχνικές για να βγει κανείς από την αρνητικότητα. Θα ήθελα ο κόσμος να καταλάβει πόσο σημαντικό είναι να αγαπήσει τον εαυτό του για να βρει το φως του, γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να φτάσει στην αληθινή ευτυχία. Ό,τι και αν μας συμβεί στις μέρες μας, η ζωή παραμένει όμορφη. Είναι προνόμιο να ζει κανείς σε αυτή την πανέμορφη γη! Ένα εκπληκτικό δώρο!»

Το Διαμαντένιο Σώμα είναι το τελευταίο σας μυθιστόρημα (εκδόσεις Καστανιώτη). Ξεκινώντας την κουβέντα μας, θα θέλαμε να μας μιλήσετε για το συμβολισμό και το βαθύτερο νόημα που κρύβεται πίσω από τον τίτλο του βιβλίου σας.
«Δανείστηκα την ιδέα του τίτλου από τον Καρλ Γιουνγκ, ο οποίος ψάχνοντας τα βάθη της ψυχής, εισχώρησε βιωματικά σε κείμενα αρχαίων πολιτισμών και διδασκαλιών. Κατά τη γνώμη του, το «διαμαντένιο σώμα» είναι η φιλοσοφική λήθος των αλχημιστών, μια πέτρα υψηλής πνευματικότητας που πρέπει ο καθένας μας να ανακαλύψει μέσα του. Καλείται δηλαδή να πειραματιστεί με τη δική του μεταμόρφωση και πνευματική ανάπτυξη. Κατά τη διαδικασία αυτή, η ψυχή του απελευθερώνεται σταδιακά.
»Αυτό ακριβώς μαθαίνουν και οι ήρωές μου, ο καθένας με το δικό του τρόπο και ρυθμό: να βρουν τον αληθινό τους εαυτό για να πράττουν και να σκέπτονται ελεύθερα, χωρίς τους περιορισμούς και τις παρωπίδες του υποσυνείδητου. Μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους και να αποδέχονται τις αδυναμίες τους. Έτσι σιγά σιγά βρίσκουν ένα διαμάντι. Το διαμάντι άλλωστε συμβολίζει το αρχικό φως και την αιωνιότητα».

Στο μυθιστόρημα αυτό, για ακόμα μια φορά, επιχειρείτε μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτό που αποκαλούμε ύπαρξη. Καταπιάνεστε με ένα ιδιαίτερο και τολμηρό, για την ελληνική κοινωνία, θέμα: αυτό της μετενσάρκωσης και γενικότερα της μεταφυσικής.
«Μπορώ να σας ομολογήσω πως ήταν και για μένα προσωπικά ένα τολμηρό θέμα! Σαν Γαλλίδα και παιδί αριστερών, ήμουν πολύ επηρεασμένη από το ρεύμα του υπαρξισμού, γαλουχήθηκα με τον Σαρτρ και τον Καμύ, συνεπώς βρισκόμουν μακριά από ό,τι λέγεται θρησκεία και θείο. Μάλλον για να το πω με ακρίβεια: η θρησκεία δεν είχε καμία θέση στη ζωή μου. Ωστόσο, μετά από μια συγκλονιστική εμπειρία που έζησα στην Αίγυπτο, αναγκάστηκα να ερευνήσω σε βάθος τι σημαίνει «ψυχή». Υποχρεώθηκα να αναθεωρήσω όλα μου τα πιστεύω και για ένα διάστημα ένιωσα παντελώς χαμένη.
»Από αυτή την εμπειρία γεννήθηκαν δυο βιβλία. Το Μυστικό Άρωμα όπου η ηρωίδα οδηγείται σιγά σιγά στο να αποδεχτεί την ύπαρξη της ψυχής και των ταξιδιών της μέσα στο χρόνο. Σε αυτό, είναι ολοφάνερη ακόμη η δυσκολία μου να αποδεχτώ τη θεωρία της μετενσάρκωσης.
Στο Διαμαντένιο Σώμα, τα πράγματα έχουν πλέον ωριμάσει μέσα μου και μιλώ για την πνευματικότητα έχοντας πλέον πειραματιστεί τη βελτίωση που προσφέρει.
»Δεν προσπαθώ να κάνω προσηλυτισμό, έδωσα άλλωστε επί σειρά ετών μάχη για την ελευθερία της σκέψης. Απλά δίνω αυτή την εκδοχή σαν ένα πιθανό ενδεχόμενο. Όποιος θέλει, με αφορμή το βιβλίο μου, μπορεί να το ψάξει και όσοι απορρίπτουν την ιδέα της μετενσάρκωσης μπορούν να διαβάσουν το μυθιστόρημά μου παίρνοντας μονάχα τη μυθοπλασία: την εξέλιξη δυο χαμένων ανθρώπων που ανακαλύπτουν ότι η ζωή μπορεί να έχει και άλλη όψη από αυτή που έζησαν μέχρι τώρα.
»Προσωπικά η πνευματικότητα με βοήθησε πολύ: να βγω από την απόγνωση, με έκανε πολύ καλύτερο άνθρωπο, με οδήγησε στην απελευθέρωση του μυαλού μου, στη γαλήνη και την πραγματική ευτυχία. Θεώρησα λοιπόν ότι σε τέτοιες δύσκολες ώρες που διανύουμε, η θετικότητα όσο και η υπεύθυνη στάση απέναντι στη ζωή και τους ανθρώπους (που μας διδάσκει η πνευματικότητα), είναι οι μοναδικές άμυνες που μας μένουν. Και εφόσον με έσωσε από βαριά κατάθλιψη, μπορεί να βοηθήσει τους αναγνώστες μου. Αισθάνθηκα σαν χρέος μου να μεταφέρω αυτό το φως!».

Θα ήταν ορθό να σκεφτούμε πως και πίσω από τα ονόματα των ηρώων σας -Αλκυόνη και Φοίβος- υπάρχει ένας… φωτεινός συμβολισμός; Τόσο ο Φοίβος Απόλλωνας, ο θεός του φωτός κατά τη μυθολογία, όσο και η Αλκυόνη που κατά τη μυθολογία επιστρέφει στη ζωή ως πουλί που γεννά τα αυγά της τον Ιανουάριο, τις ζεστές και ηλιόλουστες εκείνες μέρες γνωστές ως αλκυονίδες, συνδέονται με το φως…
«Έχετε απόλυτο δίκιο! Στα τελευταία μου βιβλία παίζω πάντα με τους συμβολισμούς των ονομάτων. Η ελληνική μυθολογία άλλωστε είναι τόσο πλούσια! Τα επιλέγω μετά από αρκετή μελέτη. Όντως στο συγκεκριμένο βιβλίο συμβολίζουν το φως και την αισιοδοξία».

Χρησιμοποιώντας μια δική σας φράση μέσα από το βιβλίο: «Η πνευματικότητα απαιτεί δουλειά και χρόνο», θα ήθελα να σας ρωτήσω για τη δική σας «βουτιά» μέσα στην πνευματικότητα, την αυτοβελτίωση αλλά και στην παραψυχολογία και τη μεταφυσική.
«Όπως σας είπα πριν, η πνευματικότητα ήρθε και με βρήκε! Με συγκλόνισε μάλιστα! Αναστάτωσε όλα τα σημεία αναφοράς μου! Διάβασα δεκάδες βιβλία κλείνοντάς τα με αγανάκτηση πριν μπορέσω ν’ αποδεχτώ την ύπαρξη της ψυχής και ενός δημιουργού. Αλλά το έψαξα. Έζησα όλη τη διαδικασία μόνη μου σχεδόν! Δεν ήθελα να με επιρρεάσει κανείς! Σε αυτό το δύσκολο ταξίδι με βοήθησαν κάποια βιβλία του Chopra λόγω της επιστημονικής προσέγγισης τους. Σαν γιατρός, που μιλούσε επιστημονικά για τα πειράματα που διεξάγονται στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη, σε σχέση με το θάνατο, την μετενσάρκωση, την ψυχή και γενικά την επιστήμη της παραψυχολογίας, με έπεισε. Όμως επειδή ήμουν πάρα πολύ δύσπιστη, πήγα σε ειδικό και έκανα επιστροφές σε προηγούμενες ζωές, μόνο και μόνο για να δω αν υφίστανται! Έπειτα από αυτή την συγκλονιστική εμπειρία, η οποία με βοήθησε να κατανοήσω την τωρινή ύπαρξή μου, τα γιατί τόσου πόνου, ηρέμησα και αφέθηκα. Διάβασα άπειρα βιβλία, άπειρα άρθρα στο Ίντερνετ. Εφάρμοσα σιγά σιγά τις οδηγίες των μεγάλων σοφών, του Σωκράτη, του Επίκουρου, του Κονφούκιου. Είναι δύσκολο στην αρχή και ξαναπέφτεις στις προηγούμενες παγίδες. Και έγινε το θαύμα, με αγάπησα! Τότε, ξαφνικά, άλλαξε ολόκληρη η ζωή μου. Όλα άρχισαν να μου έρχονται όπως το επιθυμούσα. Γέμισα αγάπη και φως. Ξέρω ακούγεται μαγικό, και όμως είναι αλήθεια…
»Όταν ο κήπος μέσα σου καθαρίσει από τα αγκάθια του παρελθόντος, όταν αλλάζεις στάση και καταλάβεις ότι η δική σου ενέργεια έλκει τα όσα σου συμβαίνουν, γίνεσαι αυτό που λέει ο Γκάντι: «η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο»».

Συνήθως ό,τι δεν μπορούμε να συλλάβουμε με το νου, να κατανοήσουμε, γίνεται αντικείμενο χλευασμού και χαρακτηρίζεται από έλλειψη σοβαρότητας, όπως η μεταφυσική και όσα πρεσβεύει…
«Ήμουν η πρώτη που τα χλεύαζα κάποτε! Τι ειρωνία! Θυμάμαι, είχα μια φίλη Γαλλίδα που μου μιλούσε για προηγούμενες ζωές πριν από αρκετά χρόνια και έλεγα μέσα μου: Η καημένη! Της έχει στρίψει! Χα! Χα! Τώρα άλλοι θα το λένε για μένα…
»Όμως από σεβασμό και μόνο προς τους μεγαλύτερους σοφούς και φιλόσοφους του κόσμου που έγραψαν σχετικά με την πνευματικότητα, άνθρωποι που διαμόρφωσαν τον πολιτισμό μας, οφείλουμε να σκύψουμε και να ερευνήσουμε τα μέσα μας. Επίσης το γεγονός ότι ασχολούνται σήμερα σοβαρότατα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο για το ζήτημα της ζωής μετά το θάνατο, κάτι πάει να πει…».

Ποια είναι η σχέση σας με τη θρησκεία;
«Συνεχίζω και δεν υιοθετώ καμία θρησκεία. Δεν μου αρέσουν τα δόγματα! Παραμένω ένα ελεύθερο πνεύμα. Μου αρέσει μια έκφραση του Αινστάιν:»Είμαι ένας άθρησκος βαθιά θρησκευόμενος. Πιστεύω σε μια κοσμική θεωρία«. Θεωρώ πως οι θρησκείες δεν τηρούν τον αρχικό τους ρόλο που ήταν να βοηθήσουν τον άνθρωπο να κοιτάξει μέσα του και να ανακαλύψει την ψυχή του, το θείο του κομμάτι. Αντιθέτως με τα σκληρά δόγματα τους, κατάφεραν να φυλακίσουν τους πιστούς σε μη ανεκτικές απόψεις που τους οδηγούν συχνά στον φανατισμό. Πρεσβεύουν την αγάπη, ενώ κάθε άλλο παρά αγάπη δεν διαχέουν.
»Είναι σημαντικό να καταλάβει ο κόσμος ότι γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό του, έχει μια πιο καθαρή αντίληψη της ανθρώπινης φύσης η οποία είναι οικουμενική. Το να εξιδανικεύεις τον εαυτό σου, το έθνος σου και τη θρησκεία σου έχει σαν αποτέλεσμα να αναθέτεις το κακό στους άλλους. Με αυτόν τον τρόπο γεννιούνται και δικαιολογούνται οι πόλεμοι και η τρομοκρατία!».

Πιστεύετε ότι ο τομέας της παραψυχολογίας στην Ελλάδα έχει κερδίσει έδαφος τα τελευταία χρόνια και κατά πόσο έχουν συμβάλλει σε αυτό τα νέα ψηφιακά μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας;
«Πάρα πολύ! Παρατηρώ ένα τεράστιο ενδιαφέρον παγκοσμίως, αλλά και στην Ελλάδα που άργησε λίγο, σε σχέση με άλλες χώρες. Σίγουρα τα ψηφιακά μέσα βοηθούν στην εξάπλωση της αρχαίας σοφίας. Ανεβάζω και εγώ σχεδόν καθημερινά στον τοίχο μου στο facebook, άρθρα που κρίνω ότι έχουν μια σοβαρότητα και ενδιαφέρον. Όμως προσοχή, τα σλόγκαν μοιάζουν με μασημένη τροφή σε φαστφουντάδικο! Η πνευματικότητα είναι κάτι σοβαρό, θέλει κόπο και βάθος. Θέλει μελέτη και σκέψη».

Ο σύγχρονος άνθρωπος δείχνει τη διάθεση να στραφεί στον εσωτερικό του κόσμο, να γνωρίσει περισσότερο τον εαυτό του, να «ταϊσει» το πνεύμα του, να επιστρέψει στις αξίες του;
«Είναι αναγκασμένος να το κάνει λόγω της ρευστής κατάστασης. Ζήσαμε όλοι μια περίοδο εύκολης ζωής, την υπερκατανάλωση που δεν μας έκανε εντέλει πιο ευτυχισμένους, αντιθέτως. Πέσαμε στην παγίδα της επιφάνειας, χάσαμε τον εαυτό μας, τις αξίες μας. Καταρρίφθηκαν επίσης τα πολιτικά συστήματα, τα άκαμπτα δόγματα. Πώς να σταθεί κανείς σε ένα τέτοιο σαρωτικό κυκλώνα;
»Χρειάζεται να βρούμε τις εσωτερικές μας δυνάμεις, να χτίσουμε ξανά τις αξίες μας, να σκύψουμε στην ψυχή μας για να ξαναβρούμε τα όμορφα πετράδια που κάναμε άκρη.
»Για αυτό παραμένω αισιόδοξη, όταν ανακαλύψουμε πόσο δυνατοί είμαστε, όταν ξαναβρούμε ένα νόημα στην ύπαρξή μας, την ανθρωπιά μας, το σεβασμό του εαυτού μας, τις ευαισθησίες μας, θα θεμελιώσουμε μια καλύτερη κοινωνία».

Ως Γαλλίδα με ελληνικές ρίζες, θα ήθελα να μας μεταφέρετε τις σκέψεις, τους φόβους και τα συναισθήματά σας από τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει το ISIS.
«Κατά τη γνώμη μου, ευθύνες υπάρχουν και από τις δυο πλευρές. Μην ξεχνάμε ότι οι κυβερνήσεις έθρεψαν αυτό το τερατούργημα που λέγεται ΙSIS. Το χρηματοδότησαν έμμεσα μάλιστα, εν γνώση τους. Και αυτή η υποκρισία τους με εξοργίζει.
»Πώς να είναι υγιής η κοινωνία όταν βράζει από θυμό, αδικία, ρατσισμό; Αυτά το παιδιά που κάνουν τρομοκρατικές ενέργειες κουβαλούν μέσα τους οργή, μίσος, αποτέλεσμα της αδικίας, του ρατσισμού και της εγκατάλειψης που βίωσαν στα γκέτο όπου μεγάλωσαν. Είναι εύκολο να τα προσηλυτίζει κανείς και να τα φανατίζει.
»Μια απέραντη θλίψη νιώθω. Γιατί θα μπορούσε να ήταν τόσο διαφορετική η ανθρωπότητα. Για να αποφύγουμε τέτοιο μίσος και φανατισμό αξίζει να αλλάξει κανείς τον εσωτερικό κόσμο του. Να βρει την ειρήνη μέσα του. Να συγχωρεί. Για να χτίσουμε έναν κόσμο πιο ειρηνικό».

Μια φράση στο βιβλίο σας λέει: «Χτίστε μια όμορφη Ελλάδα αντί να την κλαίτε». Πώς οραματίζεστε μια όμορφη Ελλάδα και πώς μπορεί να «χτιστεί» κατά τη γνώμη σας;
«Κατ’ αρχάς χρειάζεται από τον καθένα να κάνει έναν ειλικρινή απολογισμό της ζωής του και του εαυτού του. Για να αλλάξει η χώρα μας, θα πρέπει πρώτα εμείς να αλλάξουμε! Άλλο ατομισμό, πολιτικό φανατισμό και «ζαμανφουτισμό» δεν σηκώνει.
»Να καλλιεργήσουμε ξανά τις αξίες. Να σηκώνουμε τα μανίκια και όχι να περιμένουμε από το κράτος και οποιοδήποτε άλλο φορέα να μας λύσει τα πάντα. Να θέλουμε να εργαστούμε με συνείδηση, με αγάπη για αυτό που κάνουμε, με τιμιότητα. Να σεβόμαστε τον εαυτό μας, συνεπώς και τον διπλανό μας και τη χώρα μας. Τη γη μας, τη θάλασσά μας, τον πολιτισμό μας. Να ονειρευτούμε τι ευχόμαστε για αυτήν τη χώρα! Πώς θα θέλαμε να την παραδώσουμε στα παιδιά μας! Ό,τι σχεδιάζουμε, χτίζουμε. Είναι κανόνας αυτό: είμαστε οι ιδέες μας».

Κυρία Λοπινό, με αφορμή το αντικείμενο που πραγματεύεστε στο Διαμαντένιο Σώμα, θα ήθελα να σας ρωτήσω αν έχετε συμφιλιωθεί με τη μοναδική βεβαιότητα όλων μας, το θάνατο, και αν τον φοβάστε;
«Βεβαιότητα δεν θα έπρεπε να είναι, διότι δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει ακριβώς μετά το θάνατο! Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες μαρτυρίες ανθρώπων που έφυγαν και επέστρεψαν στη ζωή, έζησαν το τούνελ του θανάτου και το περιγράφουν σαν μια όμορφη εμπειρία, γεμάτη γαλήνη και αγάπη! Όχι, δεν τον φοβάμαι καθόλου πια τον θάνατο, γιατί κατάλαβα πως είναι ένα απλό πέρασμα σε μια άλλη διάσταση».

Αναφορικά με το επόμενο συγγραφικό σας έργο, τι σχέδια υπάρχουν και πού θα μας ταξιδέψει;
«Ακόμα δεν έχω καταλήξει. Ίσως γράψω κάτι για τις απεριόριστες δυνατότητες του ανθρώπου… Έχω και ένα θεατρικό έργο στο μυαλό μου. Ό,τι μου πει η ψυχή μου!».

Στις 29 Σεπτεμβρίου (20.30), η συγγραφέας Ζοέλ Λοπινό θα βρεθεί στον Ιανό (Σταδίου 24) για να παρουσιάσει τα βιβλία της «Μυστικό άρωμα» και «Το διαμαντένιο σώμα».
Με τη συγγραφέα θα συνομιλήσει η σύμβουλος ψυχικής υγείας Χρυσούλα Τσαούση.
Οι ηθοποιοί Μελίνα Μαστραντώνη και Ιωάννα Μερκουριάδου θα αποδώσουν θεατρικά αποσπάσματα από το βιβλίο.

entertainment.in.gr