Νερό – δηλητήριο από τις βρύσες στο Αλεποχώρι

Εξασθενές χρώμιο εντοπίστηκε στο δίκτυο υδροδότησης του Αλεποχωρίου (!). Αυτό προκύπτει από έγγραφο του Δήμου Μάνδρας – Ειδυλλίας το οποίο κοινοποιήθηκε το 2015 στην Περιφέρεια Αττικής και τα υπουργεία Υγείας και Περιβάλλοντος.

Στο έγγραφο, το οποίο σύμφωνα με τον πρώην τραπεζικό υπάλληλο και κάτοικο της περιοχής Αντώνη Λάζο είχε επισυναφθεί και σε λογαριασμούς ύδρευσης αρκετών κατοίκων του Αλεποχωρίου, αναφέρεται χαρακτηριστικά πως «η ύπαρξη εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία των πολιτών». Από τον δήμο εξηγούσαν στους κατοίκους – που προμηθεύονται νερό από γεωτρήσεις – πως ζητήθηκε η συνδρομή των προαναφερόμενων υπηρεσιών προκειμένου να γίνει η τροφοδοσία του τοπικού δικτύου με νερό της ΕΥΔΑΠ μέσω του Δήμου Μεγαρέων (σ.σ.: ένα τμήμα του Αλεποχωρίου ανήκει διοικητικά στον Δήμο Μάνδρας – Ειδυλλίας και το άλλο στον Δήμο Μεγαρέων).

Η επιστολή. Σήμερα, τρία χρόνια μετά, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Τον περασμένο Αύγουστο ο Αντώνης Λάζος με επιστολή του προς τη δήμαρχο Μάνδρας – Ειδυλλίας Ιωάννα Κριεκούκη, ζητά, μεταξύ άλλων, να μάθει πόσο χρόνο υπάρχει το πρόβλημα με το εξασθενές χρώμιο πριν το αντιληφθεί ο δήμος.
Επιπλέον, ποιος είναι ο αρμόδιος φορέας που ελέγχει τους χώρους εστίασης για το αν χρησιμοποιούν το επικίνδυνο νερό αλλά και γιατί παραμένει ίδιο το κόστος του νερού. Οπως λέει, «μέχρι στιγμής δεν έχει λάβει καμία απάντηση». Σύμφωνα με τον ίδιο, το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο έντονο από την έλλειψη νερού κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. «Για 20 – 25 μέρες έρχεται νερό για μια ώρα την ημέρα. Ετσι, είμαστε αναγκασμένοι να χρησιμοποιούμε μόνο εμφιαλωμένα νερά και να πληρώνουμε βυτία για νερό στις δεξαμενές των σπιτιών μας» συμπληρώνει.
«Και εμείς αγωνιούμε. Δεν έχουμε ενημέρωση για την πορεία των έργων και αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε ημίμετρα» τονίζει η δήμαρχος Μάνδρας – Ειδυλλίας.

Το πρόβλημα παραδέχεται και ο αντιπεριφερειάρχης Δυτικής Αττικής Γιάννης Βασιλείου. «Ως Περιφέρεια έχουμε εξασφαλίσει την απαιτούμενη πίστωση για τη χρηματοδότηση του διαγωνισμού για τη σύνταξη της απαιτούμενης μελέτης» εξηγεί. Από την πλευρά του ο δήμαρχος Μεγαρέων Γρηγόρης Σταμούλης εκτιμά πως τα απαιτούμενα έργα της ΕΥΔΑΠ θα έχουν ολοκληρωθεί σε περίπου τρία έως τέσσερα χρόνια.

Επιπτώσεις. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Πανελλήνιου Συλλόγου Χημικών Μηχανικών Αρη Γκορόγια «το εξασθενές χρώμιο μπορεί να προκαλέσει καρκίνο διά της εισπνοής, αλλεργική δερματική αντίδραση, ενώ είναι πολύ τοξικό για την υδρόβια ζωή με μακροχρόνιες επιπτώσεις».
Οπως επισημαίνει, ανάλογα με την έκθεση στον ανθρώπινο οργανισμό, μερικά από τα συμπτώματα που έχουν αναφερθεί είναι βλάβη των νεφρών συμπεριλαμβανομένης της οξείας νεφρικής ανεπάρκειας, αναιμία,  θρομβοκυτταροπενία – συνοδευόμενη από αιμόλυση – και πιθανώς μεταιμοσφαιριναιμία.

Τα όρια. Οπως αναφέρει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ)/ πρώην ειδικός γραμματέας Υδάτων του υπουργείου Περιβάλλοντος Ανδρέας Ανδρεαδάκης, το όριο του ολικού χρωμίου για το πόσιμο νερό – με βάση τη νομοθεσία της ΕΕ – είναι τα 50 μικρογραμμάρια ανά λίτρο και των ΗΠΑ τα 100 μικρογραμμάρια. Το χαμηλότερο όριο για το εξασθενές όριο που έχει θεσπιστεί παγκοσμίως είναι τα 10 μικρογραμμάρια ανά λίτρο και αφορά την Καλιφόρνια.
«Αυτή τη στιγμή γίνεται μια μεγάλη συζήτηση για το κατά πόσον αυτό το όριο είναι ασφαλές. Θεωρώ ωστόσο, πως αν κυμαίνεται από 10 έως 50 μικρογραμμάρια ανά λίτρο για το εξασθενές χρώμιο, τη λεγόμενη «γκρίζα ζώνη», θα μπορούσε ένας φορέας ή μια επιχείρηση που προμηθεύει νερό μια περιοχή να σταματήσει να το κάνει για λόγους ασφαλείας», υποστηρίζει.

Ασφαλή όρια. «Από τη στιγμή που διαπιστώνεται παρουσία καρκινογόνου ουσίας, όπως είναι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) το εξασθενές χρώμιο, δεν υπάρχει ασφαλές όριο» υποστηρίζει η καθηγήτρια Περιβαλλοντικής Παθολογικής Ανατομίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Πολυξένη Νικολοπούλου Σταμάτη που έχει ιδρύσει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα Διαχείριση Περιβαλλοντικών Θεμάτων με Επιπτώσεις στην Υγεία.
Σύμφωνα με την Πολυξένη Νικολοπούλου Σταμάτη, ο μη προσδιορισμός ασφαλούς ορίου είναι αυτονόητος, μια και εξαρτάται από τον βαθμό έκθεσης του κάθε ανθρώπου χωριστά. Για παράδειγμα, άλλη είναι η έκθεση ενός ανθρώπου που πίνει ένα ποτήρι νερό με εξασθενές χρώμιο κι άλλη ενός άλλου που πίνει πέντε. Επιπλέον, άλλοι παράγοντες είναι το πόσες φορές κάνει ντους, ακόμη και μαγείρεμα.