«Οσοι κάνουμε θέατρο, είμαστε μαζόχες»

Ο συνδετικός τους κρίκος ήταν στην αρχή το Εθνικό Θέατρο. Εκείνος, απόφοιτος της δραματικής του σχολής, έκανε τα πρώτα του καλλιτεχνικά βήματα στην αγκαλιά της μεγαλύτερης σκηνής της χώρας πριν ανακαλύψει τη γοητεία του κινηματογράφου χάρη στον «Νοτιά» του Τάσου Μπουλμέτη και το φιλμ «Ο εχθρός μου» του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Αντίστοιχη πορεία ακολούθησε και η «συνοδοιπόρος» του από τη δραματική σχολή του Εθνικού μέχρι τις πρώτες παραστάσεις στις σκηνές του, όπως «Η νίκη» και οι «Πυρκαγιές».

Αρκετά χρόνια αργότερα, το Εθνικό Θέατρο ήταν αυτό που έδωσε στον Γιάννη Νιάρρο και την Ιωάννα Κολλιοπούλου την ευκαιρία να αναδείξουν το ταλέντο και να βραβευτούν. Χάρη στην παράσταση «Στέλλα κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη, οι νεαροί πρωταγωνιστές κατάφεραν την περσινή σεζόν να αποσπάσουν τα βραβεία Χορν και Μερκούρη για τις ερμηνείες τους – η πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού που διακρίνονται ηθοποιοί από την ίδια παραγωγή. Λίγο πριν την τρίτη επανάληψη της παράστασης, αυτή τη φορά στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, σε παραγωγή του Θεάτρου του Νέου Κόσμου από την 1η Οκτωβρίου, συναντήσαμε τους δυο τους για να μιλήσουμε για τον απόηχο της βράβευσής τους, το «Στέλλα κοιμήσου» και την υποκριτική.

Διαβάστε περισσότερα εδώ