Σώστε τα παιδιά στη Μόρια

Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν στη Μόρια για άλλη μια φορά κάνουν το γύρο του κόσμου. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις είναι σοβαρότατες και κυρίως για τα παιδιά. Σύμφωνα με τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα, το ένα τέταρτο εξ αυτών σκέφτεται την αυτοκτονία.

Ο Φλόριαν Βέστφαλ, επικεφαλής του γερμανικού τμήματος των Γιατρών χωρίς Σύνορα, μίλησε στην DW για την εμπειρία του. Στην ερώτηση τι είναι αυτό που καταβάλει περισσότερο τα παιδιά στον καταυλισμό απαντά: «Είναι διάφορα πράγματα. Τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά διέφυγαν από εμπόλεμες περιοχές όπως τη Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Δημοκρατία του Κονγκό. Έχουν ζήσει διάφορα άσχημα πράγματα και στο τέλος αυτές τις άθλιες συνθήκες στη Μόρια. Το χειρότερο για τα παιδιά είναι πως δεν είναι συχνά προστατευμένα. Τα βράδια ο καταυλισμός είναι μια περιοχή ανομίας. Σημειώνονται συμπλοκές, βιασμοί, σεξουαλικές κακοποιήσεις ακόμα και παιδιών».

Η ηλικία των παιδιών στην οποία αναφέρεται ο Γερμανός γιατρός είναι μεταξύ 6 και 18 χρόνων, τόσο αγόρια όσο και κορίτσια. «Πολλά από αυτά τα παιδιά είτε έχουν σκεφθεί την αυτοκτονία είτε έχουν ήδη αυτοτραυματιστεί. Πρόκειται κυρίως για εφήβους. Έχω δει σημάδια από ξυράφι στα χέρια τους. Οι συνάδελφοι που βρίσκονται επί τόπου δηλώνουν πως μόνο την τελευταία εβδομάδα τέσσερις έφηβοι προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν ή τουλάχιστον το σκέφθηκαν σοβαρά ή τραυματίστηκαν. Την προηγούμενη εβδομάδα ήρθε μια γυναίκα από το Ιράκ και είπε πως η κόρη της φοβάται τόσο πολύ να κυκλοφορήσει στον καταυλισμό που είναι οπλισμένη με ένα μαχαίρι και το φυλάει κάτω από το μαξιλάρι της. Γίνεται ολοένα πιο επιθετική με τη μητέρα της και τις αδελφές της και διαρκώς κλαίει. Το κορίτσι πια σχεδόν δεν μπορεί να μιλήσει».

Ακατανόητο γιατί δεν προστατεύεται ο καταυλισμός στη Μόρια

Ο Φλόριαν Βέστφαλ θεωρεί ακατανόητο το γεγονός ότι οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζήσουν σε αυτό τον καταυλισμό και δεν τους παρέχεται η απαιτούμενη ασφάλεια. Πολλές γυναίκες και παιδιά δηλώνουν πως τα βράδια δεν τολμάνε να πάνε στην τουαλέτα και ο γιατρός υπογραμμίζει πως μια τουαλέτα την μοιράζονται 60 με 70 άτομα.

Τέλος, στην ερώτηση πώς οι Γιατροί χωρίς Σύνορα βοηθούν τα παιδιά και τους εφήβους απαντά: «Αυτό που προσφέρουμε καταρχάς είναι συνομιλίες και ομαδικές θεραπείες. Τους δίνουμε τη δυνατότητα να εκφραστούν, να μιλήσουν, να ζωγραφίσουν και να περιγράψουν αυτά που ζουν. Τους δίνουμε τη δυνατότητα αυτά που ζουν να τα προβάλουν σε ένα φανταστικό πρόσωπο διότι έτσι είναι ευκολότερο να μιλήσουν. Αυτό όμως δεν το κάνουν ειδικοί διότι δεν έχουμε τη δυνατότητα να το πληρώσουμε. Απευθύνουμε έκκληση, άνθρωποι που είναι περισσότερο ευάλωτοι, κυρίως θύματα βασανισμών, να απομακρυνθούν όσο το δυνατόν γρηγορότερα από τη Μόρια. Η προστασία και η ιατρική φροντίδα αυτών των ανθρώπων έχει απόλυτη προτεραιότητα».

Κάτριν Χένικε / Μαρία Ρηγούτσου