Οδοιπορικό σε μια νεκρή πόλη την ώρα που ο Τσίπρας έκανε διάγγελμα

«Ούτε συγγνώμη, ούτε ντροπή, στις στάχτες φωνάζουν οι νεκροί». Το σύνθημα αυτό είναι γραμμένο στην Αργυρά Ακτή, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το διάγγελμα για να ανακοινώσει τη νέα εποχή της Ελλάδας. Για να μιλήσει για τις επιτυχίες της κυβέρνησής του και για να κάνει την πρώτη… μεταμνημονιακή βόλτα του.

Εκείνη τη βόλτα που δεν τόλμησε ποτέ να κάνει στο Μάτι, στον τόπο της εθνικής τραγωδίας που ο Τσίπρας από την Ιθάκη ξέχασε, μόλις ένα μήνα μετά το τραγικό γεγονός.

Το «in.gr» βρέθηκε στο τόπο της τραγωδίας την ώρα που ο πρωθυπουργός μιλούσε από την Ιθάκη για τη νέα εποχή. Εκανε ένα ακόμη οδοιπορικό ένα μήνα μετά για να διαπιστώσει αν άλλαξε κάτι, αν οι υποσχέσεις υλοποιήθηκαν ή έμειναν στα λόγια. Αν την ώρα που ο Τσίπρας έκανε πομπώδεις εξαγγελίες στο Μάτι ενδιαφέρονταν για να τον ακούσουν να μιλά για τα μνημόνια που πολέμησε.

Γιατί το χειρότερο απ’ όλα, όπως λένε οι κάτοικοι, είναι η λήθη. «Μας ξέχασαν και το μόνο που κάνουν είναι επικοινωνιακά παιχνίδια», λένε. Εκεί οι κάτοικοι περνούν τη δική τους Οδύσσεια που δεν έχει καμιά σχέση με όλα όσα ο Τσίπρας ανακοίνωνε από την Ιθάκη.

Και μάλλον ως… απειλή ακούστηκε η τελευταία φράση του πρωθυπουργού ότι η Ιθάκη είναι μόνον η αρχή.

Στον πηγαιμό για το Μάτι αυτό που αντικρίζει κανείς είναι η ίδια νεκρή φύση αλλά και η νεκρική σιγή. Η πόλη παραμένει έρημη, όπως την πρώτη ημέρα. Ελάχιστοι είναι οι κάτοικοι που κυκλοφορούν στους δρόμους, επισκέπτες ή τουρίστες ούτε για δείγμα. «Χάθηκε η σεζόν, δεν πατάει άνθρωπος στο Μάτι, ούτε για μπάνιο», λένε οι καταστηματάρχες της περιοχής.

Πράγματι, το οδοιπορικό στους κεντρικούς δρόμους δείχνει ότι η κινητικότητα είναι ελάχιστη. Και στα σοκάκια το μόνο που αντικρίζει κανείς είναι καμένα ή κατεστραμμένα σπίτια, αυτοκίνητα που παραμένουν εκεί από τις 23 Ιουλίου, μπάζα παντού και σκουπίδια που κανείς δεν τα έχει πάρει από τους δρόμους.

Επίσης, παντού καμένα δέντρα και αποκαϊδια που δύσκολα μπορούν να απομακρυνθούν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Θα χρειαστούν μήνες για να μπορέσει να επανέλθει η εικόνα μιας πόλης που λειτουργεί στο ελάχιστο και που δεν είναι νεκρή.

Σε ολόκληρο τον παραλιακό δρόμο, μέχρι την Αργυρά Ακτή, ελάχιστα είναι τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν. Πυροσβεστικά, αστυνομικά και στρατιωτικά  οχήματα που δίνουν βοήθεια όπου χρειάζεται. Στις γειτονιές του οικισμού οι κάτοικοι προσπαθούν να κόψουν και να απομακρύνουν τα καμένα δέντρα, να βγάλουν τα μπάζα από τα σπίτια τους, να καθαρίσουν τους δρόμους. Οι λίγοι τυχεροί ιδιοκτήτες που δεν έχασαν την περιουσία τους ποτίζουν το γκαζόν και τα λουλούδια που έχουν απομείνει ζωντανά και δίνουν μια διαφορετική πινελιά στο γκρίζο τοπίο.

Στο οικόπεδο της φρίκης δεν έχει αλλάξει τίποτε. Οι 26 ψυχές που χάθηκαν εκεί στοιχειώνουν ολόκληρη την περιοχή και οι γείτονες λες και θέλουν να αποφύγουν να επιστρέψουν. Η απόλυτη ερημιά, νεκρική σιωπή.

Το δυσάρεστο για το Μάτι είναι ότι ένα μήνα μετά και δεν έχει αποκατασταθεί η ρευματοδότηση. Ελάχιστα κτίρια έχουν ρεύμα, άλλα λειτουργούν με γεννήτρια, δύσκολη είναι η επικοινωνία και η παροχή νερού. Το ακόμη χειρότερο; Η γραφειοκρατία που καταγγέλουν οι κάτοικοι.

Δεν έχουν πάρει τα 5.000 ευρώ που τους είχαν υποσχεθεί, είπαν ψέματα και για την επιτάχυνση των διαδικασιών. «Αντί να ασχολούμαστε με το πώς θα ξαναστήσουμε τη ζωή μας, όλη την ημέρα την περνάμε στα γραφεία για να καταθέτουμε αιτήσεις», λέει κάτοικος της περιοχής ενώ άλλος αναφέρει ότι καταστράφηκε και κανείς δεν του δίνει σημασία. «Εβαλα 12.000 ευρώ, ό,τι είχα και δεν είχα, μία εβδομάδα πριν από την πυρκαγιά για να στήσω τη δουλειά μου. Κάηκαν τα πάντα, και το σπίτι μου και το συνεργείο. Κατάφερα να σώσω τον πατέρα μου κι άλλους δύο, όμως, από τότε δεν έχω στον ήλιο μοίρα. Κοιμόμουν στο αυτοκίνητο, τώρα με φιλοξενούν συγγενείς αλλά δεν μου έμεινε τίποτε».

Πηγαίνουμε εκεί όπου γίνονται οι κατεδαφίσεις. Την Τρίτη έγιναν δύο σε ετοιμόρροπα σπίτια. Οι ιδιοκτήτες είναι εκεί και παρακολουθούν με απελπισία το σπίτι τους να κατεδαφίζεται από τις μπουλντόζες. Το αξιοσημείωτο; Το διπλανό σπίτι, μεσοτοιχία και δεν έχει πάθει τίποτε. Η οδός Στεφάνου μέχρι την εκκλησία της περιοχής έχει μια μικτή εικόνα. Μισά σπίτια καμένα, μισά απείραχτα, οι φλόγες δεν πέρασαν από εκεί και σώθηκαν.

Όμως, έχουν να γίνουν πολλές κατεδαφίσεις,  είναι εκατοντάδες τα νόμιμα (κι όχι αυθαίρετα) σπίτι που πρέπει να πέσουν γιατί είναι επικίνδυνα. Και τα πρωτόκολλα κατεδάφισης αργούν πολύ…

Ρωτάμε τους κατοίκους πώς βλέπουν την επόμενη ημέρα, τι σκέφτονται για την Ελλάδα, τώρα που και ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε το τέλος των μνημονίων και την αρχή μιας νέας εποχής. Απαντούν σκωπτικά αλλά και με πολύ πίκρα. «Ούτε που μας νοιάζει τι λέει ο Τσίπρας. Για εμάς ο χρόνος σταμάτησε στο απόγευμα της 23ης Ιουλίου. Εκτοτε τίποτε δεν έχει αλλάξει. Για εμάς η νέα εποχή είναι εφιάλτης».