Αποκάλυψη τώρα…

Η ζωή συνεχίζεται, λοιπόν, έστω κι είναι βεβαρημένη από την τραγωδία στο Μάτι…

Όπως είχε προβλεφθεί, ήλθε η ώρα που ακούστηκε και αυτό και μάλιστα από κορυφαίο πολιτειακό παράγοντα. Και επισφραγίστηκε έτσι η εντύπωση, την οποία πολλοί θέλουν να αρνούνται, όμως η πραγματικότητα τους διαψεύδει.

Το αν η ζωή συνεχίζεται, έχουν δικαίωμα να το αποφασίσουν και να το πουν οι συγγενείς όσων πέθαναν στην πυρκαγιά. Και ένας θεός ξέρει αν έχουν διάθεση να το κάνουν, πολύ δε περισσότερο αν θέλουν να ακούν κάποιον να τους κάνει υποδείξεις.

«Η ζωή συνεχίζεται», αν και όσο ακούγεται από κυβερνητικά χείλη, σημαίνει αποκλειστικά και μόνο «η ζωή συνεχίζεται για εμάς». Δηλαδή για την κυβέρνηση. Και το σχόλιο, κατά πολυ ενοχλητικό τρόπο σημαίνει ότι απλώς συνεχίζεται η παραμονή στην εξουσία.

Το να περιφρονείς ότι για κάποιους άλλους, μεταξύ των οποίων και παιδιά, η ζωή δεν συνεχίζεται, είναι άλλη μία απόδειξη της κυνικής αντίληψης της Αριστεράς για την κυβέρνηση, την εξουσία και την συνεχιζόμενη απόπειρα διαμόρφωσης καθεστώτος.

Τι από όλα αυτά θα επιτευχθεί είναι προς διερεύνηση και απόδειξη.

Όμως είναι σαφές ότι έπειτα και από αυτήν την καταστροφή και ενώ οι νεκροί αυξάνονται καθημερινώς, η προσπάθεια είναι μία: «Πάμε για άλλα», μοιάζουν να μας λένε τα κυβερνητικά στελέχη και υποκρίνονται ότι το ζήτημα πλέον είναι ποιος θα «ανασχηματιστεί» και πώς θα κάνει «επανεκκίνηση» η κυβέρνηση.

Όλα αυτά δεν απασχολούν κανέναν. Ή μάλλον δεν θα έπρεπε να απασχολούν.

Η συμφορά στο Μάτι και ο κατάλογος των νεκρών δεν πρέπει και δεν πρόκειται να λησμονηθούν. Και όσο η κυβέρνηση κατηγορεί την αντιπολίτευση ότι τυμβωρυχεί ζητώντας εκλογές, τόσο βυθίζεται στον κυνισμό της και καταφεύγει στην πιο χυδαία εκδήλωση της καθεστωτικής της αντίληψης.

Εχουν περάσει τρεις εβδομάδες από το θανατικό στο Μάτι και ήδη οι κυβερνώντες μοιάζουν να λένε «και τι έγινε;».

Είναι αυτή μία ακόμη πτυχή της αριστερής διακυβέρνησης, η οποία ούτε μία στιγμή δεν λογάριασε την χώρα και τους πολίτες της κατά την διάρκεια της παρουσίας της στην εξουσία.

Το μόνο που λογάριασε είναι οι ψήφοι, όπως άλλωστε αναφέρουν και στελέχη της τις τελευταίες ημέρες, μιλώντας για την «εργαλειακή ψήφο των πληβειακών στρωμάτων».

Θα μπορούσαν όλα αυτά να είναι μία πολιτική «Αποκάλυψη Τώρα», ένα βίαιο ξύπνημα μέσα στον εφιάλτη, έπειτα από το οποίο όλα αλλάζουν χωρίς επιστροφή.

Ακόμη και εκείνοι που εξακολουθούν να αρνούνται να το δουν, θα έρθουν αντιμέτωποι με την τερατώδη μορφή της εξουσίας αυτής.

Θα είναι αργά για εκείνους, το θέμα είναι να μην είναι για όλους τους υπολοίπους.