Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
weather-icon 21o
Ολα δείχνουν «κοινοβουλευτική δικτατορία» με τη βούλα του Σουλτάνου

Ολα δείχνουν «κοινοβουλευτική δικτατορία» με τη βούλα του Σουλτάνου

Η δικαστική διερεύνηση του Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου, αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία, για ένα τουίτ που «έθιξε» τον Ερντογάν ήρθε να θυμίσει ότι στη γειτονική Τουρκία οι εκλογές δεν σημαίνουν απαραίτητα και δημοκρατία

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Κεμάλ Κιλιντσάρογλου, επικεφαλής του κεμαλικού CHP και της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Τουρκία βρέθηκε αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη, επειδή θεωρήθηκε ότι έθιξε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Πολύ πρόσφατα καταδικάστηκε σε καταβολή αποζημίωσης 359.000 τουρκικών λιρών στον Ερντογάν για δυσφήμιση επειδή υποστήριξε ότι ο Τούρκος πρόεδρος και συγγενείς του έχουν εξωχώριο λογαριασμό στη Νήσο του Μαν, έναν φορολογικό παράδεισο διακινώντας μεγάλα ποσά μέσω αυτού.

Τώρα αντιμετωπίζει μια προκαταρκτική εξέταση με πιθανή την άσκηση δίωξης απλώς και μόνο επειδή αναμετάδωσε ένα tweet που σατίριζε τον Τούρκο πρόεδρο.

Η εξέλιξη αυτή ήρθε να υπενθυμίσει την πραγματική κατάσταση ως προς τις δημοκρατικές ελευθερίες στη γείτονα, μια κατάσταση που μόνο ως δικτατορία με εκλογική νομιμοποίηση μπορεί να περιγραφεί.

Τυπικά, η Τουρκία στηρίζεται ακόμη στη δημοκρατική νομιμοποίηση μέσω εκλογών, είτε αυτών που επέτρεψαν έστω και με οριακή πλειοψηφία την έγκριση του νέου συντάγματος που δίνει υπερεξουσίες στον πρόεδρο, είτε αυτών που εξασφάλισαν την προεδρεία στον Ερντογάν αλλά και την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη σημασία του AKP με τους εθνικιστές.

Όμως, πέραν αυτής της εκλογικής νομιμοποίησης δύσκολα μπορούμε να μιλήσουμε για δημοκρατία. Το πραξικόπημα αποτελεί ακόμη την αιτία ή και το πρόσχημα για μαζικές εκκαθαρίσεις στον κρατικό τομέα, που δεν περιορίζονται στους «γκιουλενιστές» αλλά επεκτείνονται και σε ένα ευρύ φάσμα «αντιφρονούντων» (αριστερών, δημοκρατών, κ.ά).

Ανελευθερία

Η ελευθερία του Τύπου πρακτικά έχει καταργηθεί στην Τουρκία που κατέχει πλέον την 157η θέση (ανάμεσα σε συνολικά 180 χώρες) ως προς το βαθμό ελευθερίας του Τύπου στον κόσμο. Δεκάδες δημοσιογράφοι παραμένουν στη φυλακή, ενώ πολλοί περισσότεροι είναι αυτοί που αναμένουν δίκη.

Η πολιτική δράση τελεί υπό περιορισμό. Το φιλοκουρδικό HDP μπορεί να κατάφερε να είναι το τρίτο κόμμα στις πρόσφατες εκλογές, σπάζοντας ένα κλίμα τρομοκρατίας, αλλά ο ηγέτης του παραμένει προφυλακισμένος.

Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη από τους πρώτους μήνες μετά το πραξικόπημα δεν ήταν λίγοι εκείνοι που χαρακτήρισαν το καθεστώς που επιδιώκει να εγκαθιδρύσει ο Ερντογάν στην Τουρκία ως «βοναπαριστικό». Η αναφορά είναι στον Ναπολέοντα Γ΄ (Λουδοβίκο Βοναπάρτη), που αφού εξελέγη πρόεδρος της Γαλλίας με πλατιά πλειοψηφία, προχώρησε στην ανακήρυξη της Β’ Γαλλικής Αυτοκρατορίας (1852-1870) και την ακύρωση του κοινοβουλευτισμού.

Ούτε είναι λίγοι εκείνοι που θυμούνται ότι και τα πρώτα βήματα του φασιστικού κινήματος του Μπενίτο Μουσολίνι είχαν το χαρακτήρα ενός μαζικού κινήματος και μάλιστα με φαινομενική λαϊκή νομιμοποίηση και ισχυρή (αν και ποτέ πλειοψηφική) κοινοβουλευτική παρουσία.

Η εγκαθίδρυση μιας διαρκούς «κατάστασης έκτακτης ανάγκης»

Ενδεικτική της βαθύτερης αυταρχικής μετάλλαξης της Τουρκίας και ο χειρισμός του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης.

Μέχρι τώρα ο Τούρκος πρόεδρος χρησιμοποίησε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε μετά το πραξικόπημα ως το βασικό μηχανισμό για να γενικεύσει τις μαζικές εκκαθαρίσεις του κρατικού μηχανισμού και να προχωράει σε μαζικές συλλήψεις. Γι’ αυτό το λόγο και η κυβέρνηση επέλεγε να παρατείνεται διαρκώς το καθεστώς.

Τώρα η Τουρκική κυβέρνηση προχωράει στην άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εφόσον δεν πρόκειται να δώσει νέα παράταση.

Όμως, λίγα πράγματα θα αλλάξουν πραγματικά, εφόσον παράλληλα η Τουρκική κυβέρνηση ετοιμάζεται να ψηφίσει ειδική «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία η οποία λίγο πολύ θα επαναλαμβάνει τις προβλέψεις της κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

Η αυταρχική εκτροπή και το ζήτημα των ελλήνων στρατιωτικών

Όλα αυτά αποκτούν ιδιαίτερη σημασία και για το θέμα των δύο ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στην Ανδριανούπολη. Αφενός έχουμε τη σαφή τουρκική επιλογή να χρησιμοποιήσει την ομηρία των δύο ελλήνων στρατιωτικών ως ένα διπλωματικό διαπραγματευτικό χαρτί, όπως ακριβώς κάνει με την παρατεταμένη κράτηση του αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον, τον οποίο κατηγορεί για τρομοκρατική δράση και σχέσεις ταυτόχρονα με την οργάνωση Γκιουλέν αλλά και το… PKK παρότι είναι προφανές ότι θα ήταν αδύνατο κάποιος να δραστηριοποιείται ταυτόχρονα για δύο τόσο ακραία αντιθετικές οργανώσεις.

Αφετέρου, όμως, έχουμε το ίδιο το γεγονός της κράτησης όπως και τις διαρροές, από τουρκικές πηγές μάλιστα, ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο να τους επιβληθούν σχετικά βαριές κατηγορίες (παράνομη είσοδος με το επιβαρυντικό στοιχείο της στρατιωτικής περιοχής) με ορατό τον κίνδυνο καταδίκης τους σε 2 χρόνια φυλάκισης.

Η πρακτική αυτή δεν είναι άσχετη από τη συνολικότερη αυταρχικοποίηση της Τουρκία και του τουρκικού δικαστικού σώματος στην οποία αναφερθήκαμε. Είναι η λογική ότι δεν μπορούν πράξεις να μένουν αναπάντητες και ότι θα πρέπει να στέλνεται διαρκώς μήνυμα προς τους όποιους εχθρούς.

Είναι προφανές ότι πατώντας πάνω σε ένα εντυπωσιακό για τα δυτικά δεδομένα εκλογικό αποτέλεσμα (πόσοι ευρωπαίοι ηγέτες εξελέγησαν ξεπερνώντας το 50% στον πρώτο γύρο σε εκλογές με μαζική συμμετοχή;) και εκτιμώντας ότι η Τουρκία χρειάζεται πρωτίστως μια ισχυρή και αυταρχική εκτελεστική εξουσία, ικανή να επιβάλλεται και έναντι άλλων κέντρων μέσα στο κράτος (όπως π.χ. ο Στρατός) αλλά και έναντι τυχόν αντιδράσεων και διαμαρτυριών από «μειοψηφίες» στην κοινωνία των πολιτών, ο Ερντογάν διεκδικεί με αυτό το είδος εκλογικά νομιμοποιημένης δικτατορικής εξουσίας να δώσει απάντηση στο ερώτημα: ποια μορφή καθεστώτος μπορεί να προσφέρει στην Τουρκία συνοχή και σταθερότητα. Και μέχρι τώρα προφανώς εκτιμά ότι τα καταφέρνει.

Η συμφωνία με ΕΕ

Γνωρίζει άλλωστε ότι αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολο ιδίως για τις ευρωπαϊκές χώρες να τον κατηγορήσουν για αντιδημοκρατική εκτροπή, όταν η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, που παραμένει ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής της στο προσφυγικό στηρίζεται στην παραδοχή ότι είναι μια ασφαλής και κατά τεκμήριο ευνομούμενη χώρα.

Επιπλέον, όπως φάνηκε και από όσα διαμείφθηκαν στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ για τον Ντόναλντ Τραμπ αυτός ο αυταρχισμός μάλλον δεν αποτελεί πρόβλημα εφόσον η Τουρκία «κάνει τη δουλειά».

Μόνο που όλα αυτά κάνουν την Τουρκία μια ακόμη πιο απρόβλεπτη δύναμη, η οποία δεν παίζει πλέον με τους ίδιους κανόνες του παιχνιδιού. Η αυταρχική στροφή δεν θα είναι πλέον η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Αυτή είναι μια παράμετρος που θα πρέπει να λαμβάνεται όλο και πιο συχνά υπόψη και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Sports in

Σάλος με τον Ρούντιγκερ: Αντιδράσεις για ποστάρισμά του που παραπέμπει σε… ISIS

Ο Αντόνιο Ρούντιγκερ έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις με ένα ποστάρισμά του με αφορμή το Ραμαζάνι.

Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

in.gr | Ταυτότητα

Διαχειριστής - Διευθυντής: Λευτέρης Θ. Χαραλαμπόπουλος

Διευθύντρια Σύνταξης: Αργυρώ Τσατσούλη

Ιδιοκτησία - Δικαιούχος domain name: ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ ΜΜΕ Α.Ε.

Νόμιμος Εκπρόσωπος: Ιωάννης Βρέντζος

Έδρα - Γραφεία: Λεωφόρος Συγγρού αρ 340, Καλλιθέα, ΤΚ 17673

ΑΦΜ: 800745939, ΔΟΥ: ΦΑΕ ΠΕΙΡΑΙΑ

Ηλεκτρονική διεύθυνση Επικοινωνίας: in@alteregomedia.org, Τηλ. Επικοινωνίας: 2107547007

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024