Ο Θανάσης Καρτερός ας μην επικαλείται τον κομμουνισμό για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα του Τσίπρα

O Θανάσης Καρτερός περηφανεύεται για το κομμουνιστικό παρελθόν του. Όμως, το παρόν του καμιά σχέση δεν έχει με αυτό.

Ναι, κάποτε ο Θανάσης Καρτερός ήταν κομμουνιστής. Ενεργός, μαχητικός, με αντιδικτατορική δράση.

Κάποτε ο Θανάσης Καρτερός ήταν δημοσιογράφος. Από τους καλύτερους της γενιάς του.

Κάποτε ο Θανάσης Καρτερός ήταν διευθυντής του Ριζοσπάστη. Και όλοι θυμούνται έναν πραγματικό δάσκαλο της δημοσιογραφίας. Που ήθελε ακόμη και ένα κομματικό έντυπο να μην είναι απλώς αναπαραγωγή της κεντρικής γραμμής αλλά αυθεντική δημοσιογραφία.

Μόνο που όλα αυτά ίσχυαν αρκετά χρόνια πριν. Σήμερα ο Θανάσης Καρτερός απλώς προσπαθεί να προβάλλει τις θέσεις και τις πρακτικές μιας κυβέρνησης που καμιά σχέση δεν έχει όχι απλώς με τον κομμουνισμό αλλά ούτε καν με μια απλή έννοια προοδευτικότητας.

Γιατί η αριστεροσύνη και ο κομμουνισμός του καθενός δεν κρίνεται στο τι πιστεύει, ούτε στο εάν συγκινείται άμα ακούει το BelleCiao ή τη «Διεθνή». Κρίνεται στο τι κάνει και τι πολιτικό χνάρι αφήνει.

Ποια σχέση με τον κομμουνισμό έχει μια κυβέρνηση που δέσμευσε τη χώρα σε λιτότητα μέχρι το 2060; Που ξεπούλησε τα λιμάνια στους Κινέζους, τα αεροδρόμια στους Γερμανούς και τους αμυντικούς εξοπλισμούς στους Αμερικανούς και τους Γάλλους. Που έφερε στο ασφαλιστικό τα ίδια που έφερε πολλά χρόνια πριν στη Χιλή ο Πινοσέτ;

Ποια σχέση έχει με τον κομμουνισμό μια κυβέρνηση που ένα ώριμο αίτημα της αριστεράς, την επίλυση του Μακεδονικού, το «έκανε πράξη» με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, χωρίς να εξηγήσει στην κοινωνία γιατί δεν πρέπει να ακούσει τους γιαλαντζί «μακεδονομάχους» και επιτρέποντας στην ακροδεξιά να σηκώσει κεφάλι, μόνο και μόνο επειδή το ζήτησαν οι Αμερικανοί;

Ποια σχέση έχει με τον κομμουνισμό να πηγαίνει ο Τσίπρας στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και να μιλάει για «αποτροπή της Ρωσίας», υιοθετώντας δηλαδή τη χειρότερη ψυχροπολεμική ρητορική και οδηγώντας τις ελληνορωσικές σχέσεις στη χειρότερη φάση τους εδώ και πολλές δεκαετίες;

Ποια σχέση έχει με τον κομμουνισμό μια κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει ένας ακροδεξιός ουσιαστικά σχηματισμός, οι ΑΝΕΛ, με απόψεις εθνικιστικές, νεοσυντηρητικές και ομοφοβικές και με επικεφαλής έναν πολιτικό, τον Πάνο Καμμένο, που όταν δεν συνομιλεί με ισοβίτες για να «δώσουν τη σωστή κατάθεση», απλώς βγάζει με φωτογραφίες με εμπόρους όπλων και μετά πάει να ξεδώσει σε ακριβό καζίνο του Λονδίνου;

Ποια σχέση έχει με τον κομμουνισμό η διγλωσσία, το «άλλα λέω μέσα και άλλα έξω», η εύκολη στοχοποίηση όλων των άλλων ως διαπλεκόμενων, την ώρα που η ίδια η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως τη «νέα διαπλοκή»; Πόσο κομμουνιστικό είναι να μεσολαβείς ώστε επιχειρηματίες να χρηματοδοτούν την «αναβάθμιση» της ενημερωτικής ζώνης καναλιού σε φιλοκυβερνητική κατεύθυνση;

Και τέλος πάντων, πόση σχέση έχει με τον κομμουνισμό το να υπηρετείς όλες αυτές τις καταστάσεις, να σπαταλάς το ταλέντο και τη δημιουργικότητά σου για να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα, να κάθεσαι να πουλάς παλαιοκομμουνιστικό συναίσθημα για να συγκαλύψεις ότι η κυβέρνηση σου εφαρμόζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές;

Ο Θανάσης Καρτερός μπορεί να ήταν κομμουνιστής, όμως σήμερα δεν είναι. Και το ξέρει πολύ καλά.