Και «Χριστούγεννα» να το ονομάσουν, πάλι μνημόνιο θα είναι

Την ώρα που γίνεται όλο και πιο σαφές ότι το τέλος του «ελληνικού προγράμματος» σε κανένα βαθμό δεν σημαίνει το τέλος της λιτότητας, της «επιτήρησης» και της επιτροπείας, κυβέρνηση και ευρωπαϊκοί θεσμοί προσπαθούν να μας πείσουν ότι «μνημόνια τέλος».

Πρωτεργάτης ο Πιερ Μοσκοβισί που επιμένει ότι «δεν πρόκειται για τέταρτο πρόγραμμα». Από κοντά ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ που δήλωσε ότι είναι απλώς μια «προβλεπόμενη διαδικασία», αλλά κι ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Όλαφ Σολτς που δήλωσε ότι «η Ελλάδα βγήκε από το πρόγραμμα, είναι στο σωστό δρόμο».

Βέβαια στην πραγματικότητα οι Ευρωπαίοι μας δουλεύουν ψιλό γαζί.

Με τεχνικούς όρους το «ελληνικό πρόγραμμα» τελειώνει. Αυτό σημαίνει ότι δεν μας δανείζουν επιπλέον χρήματα και άρα δεν μας ζητούν το «μνημόνιο» που συνόδευε κάθε ένα από τα μεγάλα δάνεια του προγράμματος.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν εξασφάλισαν από την Ελλάδα δεσμεύσεις σε πολιτικές λιτότητας και «μεταρρυθμίσεων» που ισοδυναμούν με μνημόνιο διαρκείας.

Όσο καλούμαστε να έχουμε υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, όσο υποχρεωνόμαστε να διαλεγόμαστε με τους εκπροσώπους των «θεσμών» πριν από κάθε λήψη απόφασης, όσο ακόμη και η επιστροφή χρημάτων που τα δικαιούμαστε, όπως τα κέρδη από τα ελληνικά ομόλογα, θα εξαρτάται από θετικές αξιολογήσεις, θα είμαστε σε «καθεστώς μνημονίων» ακόμη και εάν ο Τσακαλώτος αποφασίσει να το ονομάσει «καθεστώς χριστουγεννιάτικων διακοπών».

Γιατί δεν θα έχουμε το όνομα των μνημονίων, αλλά τη χάρη: τις περικοπές, τις ιδιωτικοποιήσεις, την «αξιολόγηση».

Ούτε αποτελεί επιχείρημα ότι η αυξημένη επιτήρηση αποτελεί πανευρωπαϊκή τάση. Γιατί και αυτό δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας ως προς το τι θα συμβαίνει στη χώρα μας. Άλλωστε, ξέρουμε καλά ότι το «ελληνικό πρόγραμμα» ήταν και ένα πείραμα για τη γενίκευση της λογικής των μνημονίων σε όλη την Ευρώπη.

Ο λόγος που οι Ευρωπαίοι κάνουν αυτές τις δηλώσεις έχει κυρίως να κάνει με τα όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό των ευρωπαϊκών χωρών.

Στη Γερμανία, τη Γαλλία και τις άλλες χώρες είχε κυριαρχήσει ένα κλίμα ότι έπαιρναν τα «χρήματα του ευρωπαίου φορολογούμενου» και τα έδιναν στους «τεμπέληδες Έλληνες». Μικρή σημασία έχει ότι ούτε τα «λεφτά του φορολογούμενου» έδωσαν στην Ελλάδα αλλά κρατικά δάνεια με πολύ καλά επιτόκια και προπάντων εγγυημένα ή ότι προφανώς και δεν είμαστε «τεμπέληδες». Η ρετσινιά είχε κολλήσει.

Τώρα, με την ακροδεξιά να σηκώνει κεφάλι θέλουν με κάθε τρόπο να πουν: «Δεν δίνουμε άλλα λεφτά στους Έλληνες».

Για εμάς, όμως, αυτό δεν σημαίνει ούτε έξοδο από τη λιτότητα, ούτε τέλος της επιτήρησης, ούτε αλλαγή πολιτικής.

Ακόμη χειρότερα: το τίμημα για να μπορεί ο Αλέξης με τον συγκυβερνήτη Πάνο να κάνουν τη φιέστα στην Πνύκα, είναι να έχουν δεσμεύσει τη χώρα σε μια καταστροφική και κοινωνικά ανάλγητη πολιτική για δεκαετίες.

Μια πολιτική που σπρώχνει την πλειοψηφία στο διαρκή αγώνα για επιβίωση, τη νεολαία στη μετανάστευση και όποιον θέλει πραγματικά να δημιουργήσει στην απόγνωση.

Γι’ αυτό ας λένε ό,τι θέλουν, ας το ονομάσουν όπως θέλουν, ας το πουν «Χριστούγεννα» ή ό,τι τους κατέβει, μνημόνιο θα είναι και μάλιστα διαρκείας. Και στην ιστορία θα μείνουν ως αυτοί που τα διαιώνισαν όχι ως αυτοί που μας οδήγησαν στο τέλος.

Γιατί όπως έλεγε κι ένας ποιητής, τα μεγάλα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια, μα πιο κοντή ήταν η ζωή αυτών που τα πίστεψαν.