Ο ορισμός της αναξιοπιστίας

Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε, στα μέσα προς τέλη του 2017, να προχωρήσει στην επίλυση του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ. Οι αιτίες για αυτό εκφεύγουν τούτου του άρθρου. Προβλήθηκε η επιλογή αυτή ως δείγμα αξιόπιστης εξωτερικής πολιτικής. Η εικόνα της όποιας αξιοπιστίας συνετρίβη το πρωί της 3ης Ιουλίου από τον άνθρωπο που συνιστά την επιτομή της ελληνικής αναξιοπιστίας: τον Πάνο Καμμένο.

Ο άνθρωπος που ζει τον… μύθο του στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας ζήτησε είτε να ψηφιστεί η συμφωνία με την πΓΔΜ από 180 βουλευτές είτε να γίνει δημοψήφισμα ή εκλογές. Ζητεί τη γνώμη του ελληνικού λαού ένας πολιτικός που δίχασε τον λαό αυτόν τον Ιούλιο του 2015 και μετά απλά διέστρεψε το αποτέλεσμα όπως τον βόλευε…

Η Ελλάδα, διότι η χώρα μας θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει, ανέλαβε με τη Συμφωνία των Πρεσπών ορισμένες δεσμεύσεις – έστω με ερωτηματικά. Επέβαλλε όμως και δεσμεύσεις στην κυβέρνηση της πΓΔΜ, με βασικότερη την αλλαγή του Συντάγματός της, ώστε να συγκατανεύσει στην ένταξή της στο ΝΑΤΟ.

Αλήθεια, πως θα ερμηνευθεί από τα Σκόπια η κίνηση Καμμένου; Δεν θα βρεθεί σε ακόμη πιο δύσκολη θέση ο Πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ ενόψει του δημοψηφίσματος στο οποίο θέλει να προχωρήσει για έγκριση της συμφωνίας; Δεν θα τεθεί από τους αντιπάλους του το ερώτημα αν η «προκαταβολή» που προσφέρει είναι τίμημα δυσανάλογο, όταν μάλιστα πρόσφατα δεν έλαβε και ημερομηνία έναρξης ενταξιακών συνομιλιών με την ΕΕ;

Στο δε ΝΑΤΟ, σίγουρα διάφοροι «αντίπαλοι» της συμφωνίας (και της Ελλάδος) θα… τρίβουν τα χέρια τους. Πρώτη μεταξύ αυτών η Τουρκία. Παίζοντας για χρόνια τον «προστάτη» της πΓΔΜ στη Συμμαχία (εξ’ ου και ο αστερίσκος σε κάθε κείμενο ότι την αναγνωρίζει με τη συνταγματική της ονομασία), η Άγκυρα δύσκολα θα πει «όχι» σε ένα τέτοιο δώρο.

Ποιος  μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο η Τουρκία να δηλώσει ότι από τη στιγμή που τίθεται εν αμφιβόλω η κύρωση της συμφωνίας από την Ελλάδα ίσως το ΝΑΤΟ να πρέπει να περιμένει να πραγματοποιηθεί και αυτή πριν αρχίσουν οι ενταξιακές συνομιλίες; Δεν αποκλείεται δε να εμφανιστούν κι άλλες χώρες με την ίδια γραμμή, όπως η Γαλλία, η Κροατία, η Ολλανδία κ.ά.

Φυσικά, ο κ. Καμμένος δεν ενδιαφέρεται για αυτά. Ενδιαφέρεται να βγει από τη δύσκολη θέση, ενδεχομένως ακόμη και σε «υπόγεια» συνεννόηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Να μη χάσει βουλευτές.

Να εμφανιστεί ως μακεδονομάχος για να μπει στην επόμενη Βουλή. Να παγιδεύσει τη ΝΔ στην οποία θα λέει ίσως «τι φωνάζετε αφού κι εσείς κατά της συμφωνίας είστε»… Να δημιουργήσει πρόβλημα στον Ζάεφ ώστε η συμφωνία να ναυαγήσει πρώτα εκεί και ο ίδιος «να βγει λάδι»…

Όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει φυσικά να ενδιαφερόμαστε για κάτι άλλο. Να εξαφανιστεί γρήγορα και για πάντα, ει δυνατόν, από την πολιτική ζωή της χώρας ο κ. Καμμένος. Αρκετούς… υδατάνθρακες φάγαμε.