Προσφυγικό και χρέος: ένας θερινός εφιάλτης

Όσο η κυβέρνηση κατά τα αναμενόμενα διαψεύδει ότι η εσπευσμένη «λύση» του Μακεδονικού συμφωνήθηκε με την προσδοκία ανταλλαγμάτων στο θέμα του χρέους, διατρέχει έναν πολύ σοβαρό κίνδυνο.

Μαζί της η χώρα, όπως άλλωστε συμβαίνει τα τελευταία τριάμισι χρόνια.

Και μόνο η υποψία μετατροπής ενός εθνικού θέματος σε αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής αποκαλύπτει εξαιρετικά επικίνδυνη νοοτροπία και αντίληψη. Οφείλουμε δε υπό αυτό το πρίσμα να μην ξεχνούμε ότι δεν είναι τα στελέχη των ΑΝΕΛ που έφεραν το θέμα στο προσκήνιο. Εχει περιγραφεί στον εγχώριο και διεθνή Τύπο εδώ και μήνες, ενώ επανήλθε τις τελευταίες ημέρες σε αρθρογραφία διεθνών ΜΜΕ.

Ο μεγάλος κίνδυνος είναι όμως άλλος.

Αντί ο κ. Τσίπρας να λάβει ανταλλάγματα για το χρέος έναντι της προθυμίας του να κλείσει άρον άρον το Μακεδονικό,  να εισπράξει τελεσίγραφα με μέσο πίεσης το προσφυγικό.

Μία γερμανική γενναιοδωρία, επειδή η πΓΔΜ θα ονομάζεται πλέον Βόρεια Μακεδονία δεν είναι και πολύ ρεαλιστική προσδοκία. Μην ξεχνούμε τους γερμανούς ψηφοφόρους. Το χρέος της Ελλάδας τους απασχολεί. Το όνομα της πΓΔΜ όχι…

Αντιθέτως, υπάρχει το προσφυγικό, το οποίο απασχολεί ιδιαιτέρως του Γερμανούς και το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από το Βερολίνο ως μοχλός πίεσης. Αν αυτό συμβεί, το όνειρο του κ. Τσίπρα θα γίνει εφιάλτης διαρκείας.

Το προσφυγικό αποτελεί για την καγκελάριο Μέρκελ υπ’ αριθμόν 1 πρόβλημα. Και σύμφωνα με πληροφορίες στο Βερολίνο αναζητείται δυνατότητα μίας πολιτικής στροφής από την φιλόξενη διάθεση που είχε επιδειχθεί τα προηγούμενα χρόνια, προς μία πολύ πιο αυστηρή μεταναστευτική πολιτική.

Για το θέμα συγκαλείται την Κυριακή έκτακτη μίνι- σύνοδος, στην οποία έχει προσκληθεί και η Ελλάδα.

Εν όψει αυτής μεταδίδεται από κάποιες πηγές, ότι η κυρία Μέρκελ θα επιδιώξει μία αλλαγή των συμφωνημένων, θα αξιώσει παραχωρήσεις από τις χώρες του Νότου και επιστροφή όσων προσφύγων εντοπίζονται σε ευρωπαϊκό έδαφος στην χώρα πρώτης εισόδου – κάτι που στις περισσότερες περιπτώσεις σημαίνει επιστροφή στην Ελλάδα. Κατά τις ίδιες πηγές, είναι μάλιστα διατεθειμένη η καγκελάριος να προσφέρει ανταλλάγματα στο πεδίο του χρέους, προκειμένου να πιέσει σε αυτήν την κατεύθυνση. Υπό τον όρο φυσικά της υλοποίησης των νέων συμφωνιών.

Θα ήταν πρόθυμος ο κ. Τσίπρας να το δεχθεί και αυτό; Ποιος μπορεί να το αποκλείσει; Και αν το αρνηθεί, σε τι μπορεί να ελπίζει;

Όσο πλησιάζει η έξοδος από το μνημόνιο, ο Ελληνας Πρωθυπουργός εμφανίζεται πρόθυμος να παραδώσει τα πάντα στους δανειστές, προσδοκώντας κάποιο αντάλλαγμα.

Δυστυχώς, η στάση αυτή τον καθιστά έναν εξαιρετικά αδύναμο συνομιλητή.

Με κίνδυνο τα ανταλλάγματα να ματαιωθούν ή να κοστίσουν εν τέλει πολύ ακριβά.