Θαμμένοι στα σκουπίδια μας

Ξαναφάνηκαν τα σκουπιδιάρικα στη γειτονιά μου και τα υποδεχτήκαμε όπως οι σκλαβωμένοι και εξαθλιωμένοι υποδέχονται τους ελευθερωτές τους, με χαρά και ανακούφιση. Ξέχειλοι ήταν οι (λίγοι για μία τόσο πυκνοκατοικημένη περιοχή όπως η δική μας) κάδοι των σκουπιδιών έπειτα από τα προβλήματα που δημιούργησε στην αποκομιδή των απορριμμάτων η διακοπή λειτουργίας του ΧΥΤΑ Φυλής (λόγω ρήγματος που δημιουργήθηκε στο χώρο).

Είχαν αρχίσει να βρωμάνε απελπιστικά οι δρόμοι γύρω από το σπίτι μου, όταν φάνηκε το πρώτο συνεργείο.

Το οποίο τα μισά μάζεψε, τα υπόλοιπα σκουπίδια τα άφησε εκεί στα πεζοδρόμια και στους δρόμους να αρωματίζουν την ατμόσφαιρα. Σχισμένες σακούλες, μουχλιασμένα φαγητά, κονσέρβες μέσα από τις οποίες έχουν χυθεί μισοχρησιμοποιημένοι πελτέδες, σάλτες και μαρμελάδες… Δεν χρειάζεται να περιγράψω άλλο, τα βλέπετε και τα μυρίζετε.

Και όχι, δεν θα τα βάλω με τους υπαλλήλους του δήμου που τα μαζεύουν ή μάλλον που μαζεύουν τα περισσότερα _ αν και εδώ που τα λέμε, και αυτοί σε ορισμένες περιπτώσεις θα μπορούσαν  να είναι πιο προσεκτικοί.

Εμείς φταίμε κυρίως που επιμένουμε να κατεβάζουμε τα δύσοσμα σκουπίδια μας στους δρόμους, και όταν γνωρίζουμε πως δεν θα τα πάρουν. Αλλά και που _ ακόμα και αν υποθέσουμε πως δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε μέσα στα σπίτια μας _ δεν χρησιμοποιούμε τουλάχιστον ειδικές σακούλες που να κλείνουν καλά.

Παντού μισάνοιχτες, σχισμένες ή και εντελώς ανοιχτές (ακόμα και έναν κόμπο βαριόμαστε να κάνουμε) σακούλες των σούπερ μάρκετ, ξέχειλες από αηδία. Και έχουμε την απαίτηση κάποιοι άνθρωποι να πιάσουν με τα χέρια τους αυτή την αηδία! Χωρίς να σκεφτόμαστε πόσο πιο δύσκολη κάνουμε την ήδη δύσκολη δουλειά τους. Δυστυχώς, εμείς οι ίδιοι τροφοδοτούμε τις χαβούζες που έχουμε δημιουργήσει κάτω από τα μπαλκόνια μας.

Και μετά λένε πως η Ελλάδα είναι ουραγός στην ανακύκλωση. Ανακύκλωση; Μα για να φτάσουμε σε τέτοιες… πολυτέλειες πρέπει πρώτα να μάθουμε τα βασικά: Ξεκινώντας από το πόσο καλά πρέπει κλείνουμε τη σακούλα με τα σκουπίδια μας. Πολύ καλά!