Ποδόσφαιρο, το μπαλέτο των μαζών…

Το λαμπερό γκαλά που διοργάνωσαν οι Ρώσοι την παραμονή της έναρξης των αγώνων του Παγκόσμιου Κυπέλου Ποδοσφαίρου στη χώρα τους με οικοδεσπότη τον διάσημο πιανίστα Ντένις Ματσούεφ και με τη συμμετοχή της αφρόκρεμας των «δικών τους», δημοφιλών διεθνώς καλλιτεχνών της Οπερας (Γκέργκιεφ, Νετρέμπκο, Γκαριφούλινα, Αϊβάζοφ κ.α) αλλά και αστέρων από τη Δύση (Ντομίνγκο, Φλόρες) προσφέρεται για ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις: αφενός την αντίληψή τους περί «υψηλής»  και «λαϊκής»  κουλτούρας και την ανύπαρκτη, τελικά, διαφορά τους αλλά και για τη σχέση ανάμεσα στο ποδόσφαιρο κι ένα «ελιτίστικο» για ορισμένους, είδος τέχνης.

«Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι ποδοσφαιρικές διοργανώσεις συχνά κάνουν πρεμιέρα με καλλιτέχνες της Οπερας, αφού η κλασική μουσική είναι μια διεθνής γλώσσα η οποία γίνεται αντιληπτή από τους πολίτες όλων των χωρών» ανέφερε εκπρόσωπος της διοργανώτριας χώρας…

Την επαύριο, η σελίδα της Μουσικής Βιβλιοθήκης «Λίλιαν Βουδούρη» του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής στο facebook ήρθε να (μου) θυμίσει κάτι εξίσου επίκαιρο: την αγάπη του ρώσου συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς για το ποδόσφαιρο.

Φανατικός υποστηρικτής της Ζενίτ του τότε Λένινγκραντ (νυν Αγίας Πετρούπολης) δεν έχανε αγώνα της αγαπημένης του ομάδας ενώ συχνά έγραφε ανταποκρίσεις  και μάλιστα του είχε αναγνωριστεί τιμητικά η ιδιότητα του διαιτητή, αν και τα προβλήματα που είχε με την όρασή του δεν του επέτρεψαν να την εξασκήσει επίσημα.

Ο ίδιος διακήρυττε πως «το ποδόσφαιρο είναι το μπαλέτο των Μαζών».  Ο συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκι υποστήριζε πως , σε κάθε αγώνα ποδοσφαίρου, ο Σοστακόβιτς αντιδρούσε σαν μικρό παιδί: φώναζε, ζητωκραύγαζε και γενικά το ζούσε. Εγραψε μάλιστα κι ένα μπαλέτο με ποδοσφαιρικό θέμα που παρά τον προπαγανδιστικό χαρακτήρα του αντιμετώπισε κι αυτό τα προβλήματά του από τις αρχές της ΕΣΣΔ.

Η «Χρυσή Εποχή» (1930) _ το περί ου ο λόγος έργο_ είχε ως θέμα τις περιπέτειες μιας ρωσικής ποδοσφαιρικής ομάδας στη Δύση.

Κι αργότερα, όμως, το 1944, αφιέρωσε στο ποδόσφαιρο το δεύτερο μέρος της σουίτας «Ρωσικός ποταμός» που έγραψε για το ψυχαγωγικό τμήμα της τότε σοβιετικής μυστικής αστυνομίας , της διαβόητης NKVD, ενώ η νίκη του Κόκκινου Στρατού πλησίαζε πλέον σταθερά. Τελικά, κάποιες απρόσμενες, σε πρώτο επίπεδο, συναντήσεις έχουν το ενδιαφέρον τους.

Το ίδιο και η χρησιμότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όταν αξιοποιούνται με τρόπο δημιουργικό…