Oι εγκλωβισμένες και εν υπνώσει δυνάμεις

Οδεύοντας προς το τέλος του τρίτου οικονομικού προγράμματος που καταστρώθηκε σε διάφορα γραφεία από τεχνοκράτες που δεν είχαν πλήρη εικόνα για την χώρα μας και τις ιδιαιτερότητές της, γεννάται αυτόματα η εξής ερώτηση; Δεν μπορούσαμε μόνοι μας εδώ και πολλά χρόνια να διορθώσουμε πολλά;

Είναι κοινά αποδεκτό ότι για παρεμβάσεις σε αρκετά πεδία της οικονομικής και κοινωνικής ζωής δεν χρειαζόταν η τρόικα. Ξαναζεσταμένο φαγητό θα πει κανείς. Και άλλοι θα πουν ότι είναι μια συζήτηση που έχει γίνει πολλές φορές.

Το σίγουρο είναι ότι η συνταγή ήταν λάθος εξ αρχής και έχει γίνει αποδεκτό αυτό και από την πλευρά των πιστωτών, ανεξάρτητα εάν δεν παραδέχθηκαν ποτέ ότι η πολιτική που ακολουθήθηκε παρέλυσε μια ολόκληρη κοινωνία και μια οικονομία.

Το δίπολο μνημόνιο – αντιμνημόνιο τελείωσε. Το πολιτικό ταμείο έχει γίνει. Η ζημιά κατεγράφη. Το ζητούμενο είναι από εδώ και πέρα τι γίνεται και ποιο είναι το εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση.

Το μεγάλο πρόβλημα για την εγχώρια πολιτική ελίτ είναι ότι η δημόσια συζήτηση διεξήχθη τα προηγούμενα χρόνια με βάση τις οδηγίες της τρόικα και από την ελληνική πλευρά δεν κατατέθηκε ποτέ ολοκληρωμένο σχέδιο προς εξέταση.

Το ζήτημα είναι στην πορεία προς την έξοδο από τον οκταετή μνημονιακό λαβύρινθο να κοιτάξουμε τα  του οίκου μας και να φροντίσουμε να μην…ξανακυλήσουμε.

Το εθνικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι το «Άγιο Δισκοπότηρο». Τα εγκλήματα του παρελθόντος είναι γνωστά. Είναι αμέτρητα. Πλέον ήρθε η ώρα για δράση…

Εάν επισκεφθεί κανείς την ελληνική ύπαιθρο, παρά την οικονομική κρίση που έχει επιδράσει καταλυτικά σε όλα τα επίπεδα, θα διαπιστώσει ότι κάτι κινείται…Η χώρα έχει αμέτρητα συγκριτικά πλεονεκτήματα.

Υπάρχουν εγκλωβισμένες δυνάμεις σε επίπεδο κοινωνίας και οικονομίας που θέλουν να δράσουν και να δημιουργήσουν. Πολλοί προσπαθούν να ξεφύγουν, κάνοντας πράξη αυτό που ονομάζουμε «νέο παραγωγικό μοντέλο», με ελάχιστη βοήθεια από τις κρατικές υπηρεσίες ή τις τράπεζες.

Οι προσπάθειες σε πολλά πεδία είναι αξιοζήλευτες και διαπιστώνει κανείς ότι μέσα στην ζοφερή καθημερινότητα που προβάλλεται από πολλά ΜΜΕ, υπάρχει η άλλη Ελλάδα, αυτή της δημιουργίας, της ανάπτυξης, της αλλαγής!

Η κρίση ανοίγει πόρτες για νέες ευκαιρίες. Ταυτόχρονα αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση να περάσουμε πλέον στην εποχή της αναγέννησης της κοινωνίας.

Ας μην χάσουμε αυτή την ευκαιρία…