Ακριβά όνειρα θερινής νυκτός

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει κατά τα φαινόμενα ένα όνειρο. Να ξαναζήσει την Ιστορία όπως την φανταζόταν και όχι όπως του προέκυψε.

Ετσι, έχει ήδη αρχίσει να κάνει σχέδια. Εχει ζητήσει από τους υπουργούς και τους υπηρεσιακούς παράγοντες να του ετοιμάσουν σημειώματα και να του τα έχουν παραδώσει έως τα μέσα του μηνός.

Τι θα λένε αυτά τα σημειώματα; Πώς θα μπορέσει να μοιράσει 13ους μισθούς και συντάξεις, πώς και αν θα μπορέσει να αυξήσει τον κατώτατο μισθό, πώς θα μπορεί να εξαγγείλει διάφορες άλλες παροχές σε όποιον θέλει.

Όλα αυτά σκοπεύει να τα κάνει στην Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Δεν έχει σημασία τι θα έχει συμβεί έως τότε. Δεν έχει καμία σημασία αν θα έχει υπάρξει καθαρή έξοδος από το Μνημόνιο ή «βρώμικη», αν θα έχει υπάρξει απόφαση για το χρέος ή κάτι άλλο, αν η Ευρώπη θα βρεθεί στα πρόθυρα νέας νευρικής κρίσης.

Το μόνο που έχει σημασία για τον Πρωθυπουργό είναι να παρουσιάσει ένα νέο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης», μία παραλλαγή εκείνου που είχε εξαγγείλει το 2014 και ουδέποτε εφάρμοσε.

Είναι άγνωστο αν θα μπορέσει να εφαρμόσει και αυτό που μελετά σήμερα. Και οι υποψίες είναι βάσιμες, πως αν τολμήσει να το εφαρμόσει η χώρα θα βρεθεί και πάλι σε τροχιά σύγκρουσης με αγορές και επιτηρητές, καθώς οι παροχολογίες ούτε εκσυγχρονιστικές μεταρρυθμίσεις της ελληνικής οικονομίας θα είναι, ούτε παρεμβάσεις που θα οδηγήσουν την Ελλάδα στην ανάπτυξη και την ευημερία.

Ζώντας με αυτό το όνειρο, ο κ. Τσίπρας φαίνεται πώς νομίζει ότι θα πάρει εκδίκηση από την Ιστορία. Και ότι θα έχει την ευκαιρία να προσφύγει σε εκλογές, όποτε αποφασίσει κάτι τέτοιο ή οδηγηθεί από τις εξελίξεις, διεκδικώντας την δικαίωση.

Ο κίνδυνος για εκείνον και για εμάς, είναι το όνειρό του να κοστίσει για μία ακόμη φορά πολύ ακριβά, είτε με νέα μνημόνια, είτε με αύξηση του κόστους δανεισμού (και του μελλοντικού χρέους), είτε ακόμη και με μία νέα τεχνική χρεοκοπία.

Αλλά αυτό δεν θα τον απασχολεί. Τον λογαριασμό θα τον πληρώσουν άλλοι, όπως και τον προηγούμενο.