Γιώργος Φούντας: Το παλικάρι του ελληνικού κινηματογράφου

Περισσότερες από πενήντα κινηματογραφικές ταινίες και όμως μια σκηνή σου έρχεται αμέσως στο μυαλό όταν ακούς το όνομά του. «Στέλλα κρατάω μαχαίρι» είπε ο Γιώργος Φούντας στην Μελίνα Μερκούρη στην τελευταία σκηνή της θρυλικής ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη, λίγο πριν την σκοτώσει και άφησε εποχή.

Ο ηθοποιός που είχε ξεκινήσει να εργάζεται στο θέατρο περίπου μια δεκαετία πριν το 1955, χρονιά που γυρίστηκε η «Στέλλα», σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών με καθηγητή τον Αιμίλιο Βεάκη.

Η ζωή του ήταν ήσυχη και ήρεμη. Δεν του άρεσαν οι εντάσεις, οι τσακωμοί και η ματαιοδοξία. Το παλικάρι του ελληνικού κινηματογράφου εντυπωσίαζε σε κάθε του εμφάνιση χωρίς να επιθυμεί τα φώτα της δημοσιότητας ή την επιτυχία στις γυναίκες. Ακόμα και όταν εκείνες έκαναν ουρά έξω από το σπίτι τους ο Φούντας παρέμενε προσηλωμένος στην οικογενειακή ζωή και στην δεύτερη σύζυγο του Χρυσούλα Ζώκα με την οποία έμεινε μαζί για πάνω από τέσσερις δεκαετίες.

Ο μικρός Γιώργος πριν ασχοληθεί με όλα αυτά βοηθάει τον γαλατά μπαμπά του που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή του Ψυρρή και μοιράζει γάλα σχεδόν σε όλη την Αττική με το ποδήλατό του. Τελειώνει δύσκολα το σχολείο αλλά περνάει με επαίνους τις εξετάσεις στην Δραματική Σχολή. Ξεκινάει να δουλεύει αμέσως μόλις πήρε το πτυχίο του και η επιτυχία δεν άργησε να έρθει.

Αν και δούλεψε για κάποια χρόνια στο θέατρο ξεκινώντας από τους θιάσους του Μουσούρη και της κυρίας Κατερίνας, ο κινηματογράφος είναι αυτός που θα του κλέψει την καρδιά. Μόλις 20 ετών θα παίξει, σαν κομπάρσος, στα «Χειροκροτήματα» του Τζαβέλλα και λίγο μετά θα έρθει η πρώτη του ταινία με τη «Νεκρή Πολιτεία¢» του Ηλιάδη. Η Ελένη Βλάχου γράφει «Θα τον ξαναδούμε αυτόν τον νεαρό» και η ιστορία την δικαιώνει.

Ακολουθεί το «Πικρό ψωμί» του Γρηγορίου και η «Μαύρη γη» του Τατασόπουλου και η «Μαγική πόλη» του Νίκου Κούνδουρου πριν τον καλέσει ο
Κακογιάννης στο σπίτι της Μελίνας για να δει αν ταιριάζουν. «Όταν τους είδα μαζί, ήξερα πως θα ζωντάνευε ιδανικά τον Μίλτο, το θηρίο που της έπρεπε στην κορμοστασιά, τη λεβεντιά και το μαχαίρι» είχε εκμυστηρευτεί ο Μιχάλης Κακογιάννης χρόνια αργότερα.

Η επιτυχία της «Στέλλας» ήταν τεράστια. Η Μελίνα είχε γράψει στην αυτοβιογραφία της ότι ήταν «εντυπωσιασμένη από το παίξιμο του συμπρωταγωνιστή» της, που ήταν εξάλλου «καλύτερο από το δικό μου» και το κοινό κρατάει στη μνήμη του για πάντα τον Μίλτο και την σκηνή με το μαχαίρι. Με την Μελίνα συναντιούνται ξανά κινηματογραφικά στο «Ποτέ την Κυριακή», ενώ ο Φούντας συνεχίζει να εντυπωσιάζει με τις ταινίες: «Τα Κόκκινα Φανάρια», «Το Κάθαρμα», «Αλέξης Ζορμπάς», «Τρούμπα ’67» και «Αμέρικα Αμέρικα», «Πανικός στους δρόμους», «Με τη λάμψη στα μάτια».

Τόσο το 1966 όσο και το 1967 θα βραβευτεί για την ερμηνεία του στην ταινία «Με τη λάμψη στα μάτια» και «Πυρετός στην άσφαλτο» από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η μεγάλη κινηματογραφική διαδρομή του θα ολοκληρωθεί 53 ολόκληρα χρόνια μετά το ντεμπούτο του, στην ταινία της Πεζίρη «Λεβέντες της θάλασσας».

Δύο περιστατικά είναι αυτά που έχουν να θυμούνται οι συνεργάτες και φίλοι του από την εποχή των μεγάλων επιτυχιών. Το «Γεια σου Κώστο; Τι κάνει η κυρά; Τι κάνουν τα κουτσούβελα;» που είπε στον τέως Βασιλιά Κωνσταντίνο όταν εκείνος και η συνοδεία του έπεσαν πάνω σε βραδινά γυρίσματα της ταινίας «Πυρετός στην άσφαλτο» το 1967 και φυσικά η εξήγησή του ηθοποιού «Πώς να τον πω; Εμείς στο χωριό μου τους Κωνσταντίνους Κώτσους τους φωνάζουμε» αλλά και η άρνηση του κάνει καριέρα στο εξωτερικό.

Μετά από τρομερή πίεση του Φίνου, ο Φούντας θα πάει τελικά στην Αμερική για να συμμετάσχει στην οντισιόν του Τζέιμς Μπόντ αλλά δεν είναι εκείνος που θα αντικαταστήσει τον Σον Κόνερι στον θρυλικό πράκτορα 007. Αν και είχε περάσει στην τελική δυάδα με τον Τζορτζ Λάζενμπι ο ηθοποιός ουσιαστικά υπονόμευσε μόνος του τη συμμετοχή δηλώνοντας με τρομερή άνεση στην επιτροπή ότι δεν προλαβαίνει να μάθει αγγλικά μέχρι να ξεκινήσουν τα γυρίσματα. Απόφαση που δεν μετάνιωσε ποτέ.