«Όνειρο ζω, μην με ξυπνάτε»

Το ότι μία κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός προφανώς και δεν μιλούν για πρόωρες εκλογές, παρά μόνον αφότου τις έχουν αποφασίσει, είναι στοιχειώδης κανόνας.

Όμως μερικές φορές η άρνηση και η διάψευση οδηγούν σε άλλα αποτελέσματα και αποκαλύπτουν διαθέσεις, φόβους, ανησυχίες.

Κατά την επίσκεψή του στο δημαρχιακό μέγαρο της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή, ο Αλέξης Τσίπρας ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Θα μπορούσε να έχει αποφύγει κάθε απάντηση. Ή να έχει κάνει μία δήλωση του τύπου: «τα ‘χουμε πει αυτά». Ή απλώς να έχει χαμογελάσει.

Αντί γι’ αυτά έκανε μία σχετικά εκτενή δήλωση, μάλλον ενδεικτική ανησυχίας, αγωνίας και σκέψης για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

«Η θητεία της κυβέρνησής μας ολοκληρώνεται το 2019. Παλεύουμε για να βγει η χώρα από τα μνημόνια. Εχουμε μπροστά μας άλλο ένα χρόνο για να υλοποιήσουμε τα σχέδιά μας και να μπορούμε να λαμβάνουμε τις δικές μας αποφάσεις. Θα έπρεπε να ήμουν ανόητος να μην το ζήσω αυτό, να είμαι πρωθυπουργός μέχρι το τέλος. Δεν καταλαβαίνω γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει σε αυτό», είπε ο Πρωθυπουργός.

Κατ’ αρχάς, το «έχουμε άλλον έναν χρόνο μπροστά μας», σημαίνει ότι ούτως ή άλλως δεν σκέφτεται πλέον ο κ. Τσίπρας να εξαντλήσει την θητεία του.

Σε έναν χρόνο θα έχουμε Μάιο του 2019, η θητεία της κυβέρνησης λήγει τον Σεπτέμβριο.

Πέραν τούτου όμως, η απάντηση του φανερώνει και κάτι άλλο. Είτε ένα σκεπτικό «τώρα είμαι χαμένος από χέρι, ας παίξω όλα τα χαρτιά στην παράταση», είτε την αντίληψή του για την θέση που κατέχει.

Ότι την βλέπει δηλαδή ως θέμα προσωπικό, κάτι που έχει να κάνει με τις ατομικές του εμπειρίες και φιλοδοξίες από την ζωή ετούτη. Ακούστηκε σαν κυνική παραδοχή η φράση του. Σαν να λέει: «δεν καταλαβαίνετε πόσο το απολαμβάνω; Μην με ξυπνάτε από το όνειρο».

Όσο και να θέλει όμως να το αποφύγει, το όνειρο κάπου τελειώνει. Και στις περισσότερες περιπτώσεις, τον χρόνο όπου συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν τον επιλέγουμε μόνοι μας…