Πιο φίφτι – φίφτι δεν γίνεται!

Την κουβέντα αυτή την άκουσα για πρώτη φορά πριν από χρόνια και ζαμάνια από το στόμα του ανθρώπου που έμελλε να δει τη φάτσα του να γίνεται το εξώφυλλο της Ευρωλίγκας…

Όσο απλοϊκό κι αν ακούγεται όντως είχε δίκιο ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς όταν προ αμνημονεύτων χρόνων έλεγε ότι «στα φάιναλ φορ οι πιθανότητες είναι 25% για κάθε ομάδα»!

Έλεγε και κάτι άλλο ο εννεάκις πρωταθλητής Ευρώπης ο οποίος απόψε και την Κυριακή το βράδυ στο Βελιγράδι θα επιδιώξει να προσθέσει τον δέκατο τίτλο στο ανεκτίμητο παλμαρέ του: «Κάθε χρόνο βγαίνει ένας παπαγάλος και επαναλαμβάνει πως στα φάιναλ φορ δεν υπάρχουν φαβορί»…

Το 31ο φάιναλ φορ στη σύγχρονη ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (και 33ο συμπεριλαμβανομένων των πρωτόλειων του 1966 και του 1967) δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα και είναι ανοικτό σε κάθε αποτέλεσμα…

Τυγχάνει μάλιστα να αναμετρώνται στους ημιτελικούς ανά ζεύγη ομάδες με το ίδιο αγωνιστικό στιλ, οπότε η υπόθεση μπερδεύεται περισσότερο!

Η υπερασπιζόμενη τα σκήπτρα της Φενέρμπαχτσε (με τον Ομπράντοβιτς στον πάγκο και με τον Κώστα Σλούκα να σημαδεύει το τέταρτο τρόπαιο του) αντιμετωπίζει την Ζαλγκίρις Κάουνας που έριξε στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό: Οι Τούρκοι διαθέτουν την εμπειρία και την τεχνογνωσία, ενώ οι Λιθουανοί σε ρόλο Σταχτοπούτας αντιπαραβάλλουν τον ενθουσιασμό, την άγνοια κινδύνου και τον Σαρούνας Γιασικέβιτσους ως υβρίδιον του Ζοτς.

Οι δυο ομάδες μοιάζουν στο αγωνιστικό στιλ, καθότι αμφότερες προτιμούν και βολεύονται στο καλό διάβασμα των φάσεων και στο σετ παιχνίδι, χωρίς να ανοίγουν τον ρυθμό τους.

Στον δεύτερο αποψινό ημιτελικό η μπαρουτοκαπνισμένη, αλλά και χαροκαμένη σε φάιναλ φορ, ΤΣΣΚΑ Μόσχας αντιμετωπίζει τη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία απέκλεισε τον Παναθηναϊκό και σημαδεύει τον δέκατο τίτλο της στα χρονικά του θεσμού.

Το αποψινό αντάμωμα τους αποτελεί ένα remake του τελικού του 1969 στη Βαρκελώνη όπου οι Μοσχοβίτες είχαν επιβληθεί με 103-99 και όπως είπε χθες ο (αγέννητος εκείνη την εποχή) Δημήτρης Ιτούδης, «μακάρι να επαναληφθεί αυτή η ιστορία».

Σε αντίθεση με την αγωνιστική φυσιογνωμία της Φενέρμπαχτσε και της Ζαλγκίρις, οι Μοσχοβίτες και οι Μαδριλένοι έχουν ως κοινά σημεία αναφοράς στην τεχνοτροπία τους τον υψηλό ρυθμό, την έφεση στο παιχνίδι στο ανοικτό γήπεδο και την επιθετικότητα.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλούστατα το ίδιο στιλ των ομάδων στους δυο ημιτελικούς καθιστά ακόμη πιο περίπλοκη και ασαφή την υπόθεση. Τούτου δοθέντος, πιο φίφτι φίφτι  δεν γίνεται!