Μόδα στα χαλάσματα

Αντικρίζοντας τα εγκαταλελειμμένα κτήρια στην πόλη μας και όλες τις φθίνουσες κατασκευές, οι περισσότεροι από εμάς βλέπουμε δυστυχία, βρωμιά και πολλές φορές κακά «πνεύματα». Την εποχή που ολοένα και περισσότεροι εμπορικοί δρόμοι ερημώνουν, κτήρια αδειάζουν και κατασκευές μένουν στην μέση κάποιοι αποκαρδιώνονται από την στοιχειωμένη εικόνα, ενώ κάποιοι άλλοι δημιουργούν τέχνη.

Όταν ο καλλιτέχνης του δρόμου Θρασμπέρντ κοιτάζει τα χαλάσματα, βλέπει την ιστορία ενός τόπου και του λαού που ζούσε εκεί. Αισθάνεται την ιστορία του, έπειτα βλέπει τις δυνατότητες του χώρου σε αυτό που θα μπορούσε να είναι τώρα, αντιλαμβάνεται  την ομορφιά στην καταστροφή.

Αναζητώντας εγκαταλελειμμένα σύγχρονα ερείπια, αναζητά ενδιαφέρουσες και μοναδικές  καλλιτεχνικές  δομές. Αφήνοντας  τη φαντασία του να κυκλοφορεί ελεύθερη και μετατρέποντας το παιχνίδι σε τέχνη μεταμορφώνει το τοπίο με τον πιο μοδάτο τρόπο. Ο καλλιτέχνης  προσπαθεί να φέρει αυτές τις περιπέτειες στη ζωή, μπλέκοντας με έναν ενδιαφέροντα τρόπο την εγκατάλειψη και την υψηλή ραπτική.  Όλες  του οι δουλειές αφορούν τα εμπορικά σλόγκαν, τον κόσμο του θεάματος, τη μόδα και όλα αντικατοπτρίζουν την πολιτική του θέση, τις ιδέες του και το ταλέντο του.

Σε  αυτή τη νέα σειρά από έργα, που δημιούργησε με το όνομα «Η κοιλάδα των μυστικών αξιών»,  ανέλαβε μια σειρά μονόλιθων σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο σκυροδέματος στο Όρεγκον, την οποία έχει μετατρέψει σε ταμπλό για τσάντες πολυτελείας.

Με σπρέι και υλικά όπως ελαστικά αυτοκινήτων, αλυσίδες  και πέτρες σαν χάντρες διακόσμησε τα έργα του με αποτέλεσμα να μοιάζουν με τεράστιες τσάντες  σχεδιαστών, από διάσημους οίκους όπως τον Γκόυτσι, την Πράντα, την Λουί Βιττόν και άλλες.

Το μήνυμα που θέλει να περάσει είναι διττό: από την μία να αναδείξει την ιστορία του εγκαταλελειμμένου εργοστάσιου δέρματος και από την άλλη πως σε μια κοινωνία η κατανάλωση των αγαθών αντικατοπτρίζει την κοινωνική μας στάση.

Ο μεγάλος όγκος  των πλίνθων και ο μετασχηματισμός τους  σε επώνυμα αντικείμενα μιλάει για την πολυτέλεια που συνεχώς αναζητούμε και πως αυτό προβάλλει το εγώ και την μεγαλοπρέπεια μας, ενώ το απόκοσμο μέρος του εργοστασίου δηλώνει τις καταστρεπτικές συνέπειες που έχει η υπερπαραγωγή εφήμερων αγαθών στον πλανήτη μας.