ΜΑΤ, γκιουζλεμέδες και φιλότιμο

Για την επίσκεψη του πρωθυπουργού στη Μυτιλήνη γνωρίζουμε την αφορμή της, πόσες διμοιρίες ΜΑΤ θα τον συνοδεύουν, την αιτιολόγηση της ισχυρής αστυνομικής παρουσίας από το Μαξίμου και ότι η δημοτική αρχή θα αποφύγει τα ακριβά τραπέζια αλλά σκοπεύει να κεράσει γκιουζλεμέδες κι αναψυκτικά. Κρίσιμα όλα αυτά, δεν λέω, αλλά κρισιμότερο είναι κάτι άλλο: τι θα πει ο πρωθυπουργός για το προσφυγικό στο νησί που είναι στην πιο κρίσιμη κατάσταση, όπως παραδέχτηκε κι ο ίδιος ο αρμόδιος υπουργός του;

Λίγες ώρες πριν φτάσει στο νησί ο Αλέξης Τσίπρας, ο Δημήτρης Βίτσας έδωσε μια συνέντευξη στο Κόκκινο στην οποία παραδέχτηκε ότι υπάρχει άμεση ανάγκη αποσυμφόρησης των χώρων φιλοξενίας στα νησιά, ειδικά στη Μόρια όπου η κατάσταση «δεν είναι καλή». Όταν λέμε για «συμφόρηση» μιλάμε για χώρους που φιλοξενούν ως και τον τριπλάσιο αριθμό προσφύγων και μεταναστών από αυτόν για τον οποίο είχαν σχεδιαστεί. Για χώρους οριακά κατάλληλους, μέσα στους οποίους έχουν πεθάνει άνθρωποι. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τους πρόσφυγες στη Μόρια να ζουν μέσα σε σκηνές καλυμμένες από χιόνια και πάγους μέσα στο βαρύ χειμώνα; Το μεταβολίσαμε κι αυτό, σαν το απάνθρωπο αίσχος της Ειδομένης.

Ο κ. Βίτσας είπε, λοιπόν, με απλά λόγια το σχέδιο της κυβέρνησης προκειμένου να πετύχει την αποσυμφόρηση. Ανέφερε τρία αυτονόητα μέτρα, την ταχύτερη επεξεργασία των αιτήσεων ασύλου, τις οικειοθελείς ή αναγκαστικές επιστροφές και τη δυνατότητα οι ευάλωτοι, οι ανήλικοι κι όσοι έχουν πάρει άσυλο να πηγαίνουν γρήγορα στην ενδοχώρα.

Αν σας φαίνεται κάτι περίεργο σε αυτά είναι γιατί, ναι, υπάρχει κάτι περίεργο, κι αν δεν σας φαίνεται ίσως έχετε χάσει την αίσθηση του χρόνου που τραβάει αυτή η ιστορία (και δεν σας αδικώ, το παθαίνουμε όλοι που και που). Έχουμε 2018, το προσφυγικό τραβάει τουλάχιστον τρία χρόνια γεμάτα, τα νησιά έχουν τιγκάρει ανθρώπους τους οποίους έχουμε χρέος να φιλοξενούμε σε ανθρώπινες συνθήκες και εξαγγέλλεται τώρα, το 2018 επαναλαμβάνω, ότι πρέπει ευάλωτοι, ανήλικοι κι όσοι έχουν πάρει άσυλο να φεύγουν από τα κέντρα των νησιών και να μετακινούνται στην ενδοχώρα. Επίσης έπρεπε να φτάσουμε στο απροχώρητο (και να αλλάξει κι η ηγεσία του υπουργείου) για να προχωρήσουν τα μέτρα επιτάχυνσης της διαδικασίας ασύλου (ελπίζοντας πάντοτε ότι η επιτάχυνση δεν θα γίνει εις βάρος της ορθής εφαρμογής του).

Εν τω μεταξύ το επιχείρημα της υπεράνθρωπης προσπάθειας μας κάπως αδυνατίζει αν κοιτάξει κανείς τους πίνακες με τα επίσημα στοιχεία ανα χώρα της ΕΕ. Χώρες μικρότερες από την Ελλάδα και με δική τους γραφειοκρατία (σε αντίθεση με κάποιες δημοφιλείς κραυγές, όχι, δεν έχει μόνο η Ελλάδα σκληρή γραφειοκρατία) και με μικρότερη βοήθεια από την ΕΕ έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν ίδιο και μεγαλύτερο ως και πολύ μεγαλύτερο αριθμό αιτήσεων ασύλου μέσα στο 2017. Γιατί αυτοί κι όχι εμείς;

Επίσης πρέπει κάποτε να δοθεί μια εξήγηση για το τι ακριβώς έγινε το 1,3 δις ευρώ (ναι, 1,3 δις, καλά διαβάζετε) που έχει διατεθεί από την ΕΕ στην Ελλάδα για το προσφυγικό. Η απάντηση που ακούγαμε στο παρελθόν ότι δεν έχουν εκταμιευθεί όλα δεν αρκεί γιατί πρέπει να ακολουθηθεί από απαντήσεις στο τι κάναμε εμείς γι’αυτό, που πήγαν, γιατί πήγαν εκεί που πήγαν κλπ. Είναι ευθύνη του κράτους κι άρα ευθύνη δική του και να το απαντήσει. Ούτε η δαιμονοποίηση των ΜΚΟ όποτε βολεύει μπορεί πλέον να ξεγελάσει κανέναν όταν τους έχει ανατεθεί μεγάλο μέρος της «δουλειάς».

Είναι ειλικρινής ο κ. Βίτσας, στη Μόρια η κατάσταση «δεν είναι καλή». Ακριβέστερα, στη Μόρια η κατάσταση είναι κακή. Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από εκείνο το σχιζοφρενικό και φοβερό σκηνικό που είδαμε στις τηλεοράσεις μας, φασίστες να φωνάζουν «να καούν» οι μετανάστες κι οι πρόσφυγες, να συγκρούονται μαζί τους, να πλακώνονται και να βρίζονται ενώ κι οι δυο ομάδες – η μια χυδαία κι απάνθρωπη, η άλλη ζυμωμένη στον πόνο και το φευγιό – θέλουν να φύγει η μια μακριά από την άλλη.

Δεν μπορείς στο όνομα του αποτροπιασμού, του δίκαιου αποτροπιασμού, για τον τρόπο «διαμαρτυρίας» των χυδαίων να παραβλέψεις τον λόγο διαμαρτυρίας των άλλων, των αδικημένων αυτής της υπόθεσης, των ανθρώπων που ζουν ο ένας πάνω στον άλλον στους χώρους φιλοξενίας. Ούτε είναι πολύ όμορφο, όταν φτάνει στο σημείο ο πρωθυπουργός της αριστερής κυβέρνησης να χρειάζεται να περιτριγυρίζεται από ΜΑΤ για να φάει γκιουζλεμέδες και να γιορτάσει την ανάπτυξη στο νησί, να συγκρίνει με ειρωνεία διμοιρίες με offshore. Αν και γενικώς από ειρωνείες έχουμε περίσσεια, στο να στεγάσουμε με αξιοπρέπεια αυτούς που βρέθηκαν στην ανάγκη μας δυσκολευόμαστε λιγάκι.