Η Δημοκρατία του κ. Γαβρόγλου

Σε ευρύτερη προεκλογική περίοδο, ένας υπουργός Παιδείας αποφασίζει να βάλει όσους περισσότερους φοιτητές γίνεται στα κεντρικά ΑΕΙ με την μέθοδο των μετεγγραφων (επικαλούμενος δε και κοινωνικούς λόγους που έχουν απήχηση).

Ένα πανεπιστήμιο, που ήδη έχει δεχτεί σειρά μετεγγραφομένων από διάφορες κοινωνικές κατηγορίες, αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση καταγγέλλοντας μάλιστα «πελατειακές και ισοπεδωτικές λογικές του πολιτικού συστήματος που επιβαρύνουν σημαντικά το Ίδρυμα με επιπρόσθετα προβλήματα».

Και δηλώνοντας ότι «θα επιμείνει στο πλαίσιο του γενικότερου πνευματικού του ρόλου στην κοινωνία μας, στην εφαρμογή και ανάδειξη του ορθολογισμού και της αξιοκρατίας».

Ποιος έχει άδικο; Η εξουσία ή το πανεπιστήμιο; Χρειάζεται παιδεία χαμηλών προδιαγραφών μια κοινωνία σε κρίση που έχει ανάγκη να αναπτυχθεί και να αναπνεύσει ξανά, να απλωθεί και να επεκταθεί για να ρίξει τις νέες ρίζες της σε χωράφια γόνιμα;

Εκείνο που με ενοχλεί δεν είναι ότι η Πολιτεία προσπαθεί να εξαναγκάσει τα Ιδρύματα της ανώτατης εκπαίδευσης να ρίξουν εκπαιδευτική «ταχύτητα», ώστε να επωφεληθεί πολιτικά (πως να κανεις μαθημα σε 400 φοιτητες σε αμφιθεατρα των 200;) Εκείνο που με ενοχλεί, είναι ότι δηλώνει  ότι το κάνει στο «όνομα της Δημοκρατίας».

Γιατί η ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας για το θέμα αναφέρει «τέτοιες αποφάσεις πανεπιστημιακών απέχουν πολύ από το ακαδημαϊκό πνεύμα. Η Δημοκρατία δεν παρέχει σε κανέναν το δικαίωμα να μην τηρεί την ισχύουσα νομοθεσία». Το Δ με κεφαλαίο.

Από την άλλη πλευρά (την πλευρά της), η Κοσμητεία της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ και οι πολιτικοί μηχανικοί του, που φέτος βρέθηκαν στην 7η θέση παγκοσμίως στην επιστημονική κατάταξη της Σανγκάης, δηλώνουν ότι αυτές οι αλλαγές δεν γίνονται στο τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς και υπόσχονται την επόμενη να μελετήσουν το θέμα των μετεγγραφών συνολικά.

Αναφέρονται  στις επιστημονικές τους επιτυχίες και τονίζουν ότι «η Πολιτεία ουσιαστικά ακολούθησε λογική τιμωρίας, αντί επιβράβευσης γι’ αυτές  (η αύξηση του αριθμού φοιτητών συνοδεύεται με συνεχείς μειώσεις στην υλικοτεχνική υποδομή, το προσωπικό και τον προϋπολογισμό)».

Και τελικά οι πανεπιστημιακοί δηλώνουν ότι θα εξαντλήσουν κάθε νόμιμο μέσο.

Εάν βγάλει μια απόφαση το Συμβούλιο της Επικρατείας και  δικαιώσει τους πανεπιστημιακούς, να υποθέσω ο υπουργός Παιδείας θα απαντήσει ότι πρόκειται για σκοταδιστές δικαστικούς και «το κάνουν επίτηδες και βγάζουν μια απόφαση την εβδομάδα για να μην βαριόμαστε…» (βλ. χθεσινή δήλωση του για το θέμα των θρησκευτικών).

Όμως πόσο δημοκρατική είναι τελικά μια κοινωνία, οι λειτουργοί της οποίας δεν έχουν καμία διέξοδο αντίδρασης πλην των συνεχών προσφύγων στα δικαστήρια; Το Δ με κεφάλαιο…