Και οι Κλασσικές σπουδές; Το σκέφτηκε αυτό κανείς;

Η αλήθεια είναι ότι κανείς υπουργός Παιδείας την τελευταία δεκαετία δεν είχε πετύχει ως σήμερα, αυτό που πέτυχε ο Κώστας Γαβρόγλου. Να βάλει πρυτάνεις Πανεπιστημίων και ΤΕΙ (ονόμασε δε «πρυτάνεις» και τους προέδρους των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων για να αισθάνονται επιτυχείς), σε …αναγκαστικές διαπραγματεύσεις.

Ολόκληρο το ακαδημαϊκό σύμπαν της χώρας αυτή τη στιγμή φουσκώνει και συστρέφεται, μπροστά το μεγάλο «Big Bang» που αναμένεται να αλλάξει τα πάντα. Σε όλη τη χώρα, ομάδες πανεπιστημιακών, καθηγητών ΤΕΙ, τοπικών παραγόντων ζωγραφίζουν και ξανασβήνουν την εικόνα των Ιδρυμάτων της ανώτατης εκπαίδευσης της χώρας με το ίδιο -ελληνικότατο- κριτήριο: πελατειακά συμφέροντα. «Δώσε μου ένα νέο τμήμα για να πάρω τρία της Χαλκίδας». Ή «συνεργάσου με το ΤΕΙ σας για να σου δώσω μια νέα Σχολή»…

Τα ΤΕΙ εξαφανίζονται. Αυτό πια είναι σαφές. Οι «τυχεροί» ανάμεσα τους θα γίνουν πανεπιστημιακοί (χωρίς ιδιαίτερη αξιολόγηση), οι …άτυχοι, καθηγητές σε διετούς διάρκειας κύκλους σπουδών τύπου ΙΕΚ, μέσα στα ΑΕΙ. Πολλά τμήματα που θα συμπληρώσουν φέτος στα μηχανογραφικά τους οι υποψήφιοι πιθανότατα την επόμενη χρονιά δεν θα υπάρχουν.

Το ερώτημα στο οποίο κανείς δεν απαντάει είναι ένα: υπήρξε μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας για τη δημιουργία νέων πανεπιστημιακών τμημάτων ή τις συγχωνεύσεις πανεπιστημίων και ΤΕΙ; Μελετήθηκαν οι ανάγκες της ελληνικής αγοράς ή του παγκόσμιου ακαδημαϊκού χάρτη και οι νέοι  δρόμοι που χαράσσονται διεθνώς;

Γιατί στον υπόλοιπο κόσμο, έξω από το «γαλατικό χωριό» που έστησε στη χώρα μας ο υπουργός Παιδείας, οι προβληματισμοί είναι τελείως διαφορετικοί: επιστροφή  στις Κλασσικές σπουδές. Στα επαγγέλματα που απαιτούν ενσυναίσθηση, κριτική σκέψη, συναισθηματική νοημοσύνη, και που θα αναχαιτίσουν την επέλαση της Τεχνητής Νοημοσύνης στην καθημερινότητα μας.

Και ενώ στις υπόλοιπες χώρες η συζήτηση είναι αλλού, η Ελλάδα -η μόνη χώρα παγκοσμίως με το διεθνές brand των Κλασσικών σπουδών και της Φιλοσοφίας- συζητάει για το αν θα κάνει τέταρτη Νομική Σχολή, αν θα ενώσει το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με το ΤΕΙ της περιοχής ή αν θα συγχωνεύσει το Γεωπονικό πανεπιστήμιο (το μόνο που έχει αναπτυξιακή προοπτική με βάση το ενδιαφέρον για το εξειδικευμένο αντικείμενο σπουδών του) με την ΑΣΠΑΙΤΕ…

Μνημονιακές υποχρεώσεις υποθέτω ναι, όμως αδιόρθωτη η κυβέρνηση, αδιόρθωτη και η αντιπολίτευση. Βουλευτής του κεντρώου χώρου μου έλεγε πρόσφατα:  «Έπρεπε να σκεφτούμε εμείς πρώτοι να πάμε την Νομική στην Πάτρα»…

Η χώρα μας έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή να προβάλει διεθνώς τις Κλασσικές σπουδές. Να κάνει προπτυχιακά προγράμματα στην αγγλική γλώσσα, με δίδακτρα (χαμηλά αν ενοχλεί η ιδέα, αλλά πάντως υπαρκτά) που θα απευθύνονται σε όλη την υφήλιο.

Η παιδεία είναι εφαλτήριο για την ανάπτυξη της χώρας. Δεν είναι χώρος άσκησης προεκλογικών υποσχέσεων (που βεβαίως αντιλαμβάνομαι, είναι τεράστιας σημασίας για κάποιους σήμερα).

Για τον υπουργό Παιδείας μπορώ να καταλάβω ότι είναι ένας έξυπνος πολιτικός (που εκμεταλλεύεται πελατειακά τα πάντα και αποδεικνύεται αποτελεσματικός στη μικροπολιτική στόχευση του). Αλλά οι ηγεσίες των ΑΕΙ;

Νομίζω ότι τα παραπάνω δείχνουν πόσο λίγοι είναι πράγματι στην πλειονότητα τους οι πρυτάνεις των πανεπιστημίων σήμερα…