Η γυναίκα του Καίσαρα, το Πολυτεχνείο και το Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Η είδηση δεν είναι καινοφανής στο ελλαδικό πολιτικό κατεστημένο. Η σύζυγος του Πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, με το ΦΕΚ Β’ 1225/2-4-2018, μεταπήδησε τη Μεγάλη Δευτέρα από θέση διοικητικού προσωπικού, σε θέση ειδικού διδακτικού προσωπικού του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ).

Πριν από αρκετά χρόνια, όταν η κοινωνία διέθετε ακόμη συνεκτικούς δεσμούς και πίστευε σε κάποιο αφήγημα, η αναφερόμενη προαγωγή θα προκαλούσε αντιδράσεις και συζητήσεις. Η Βουλή θα εγκαλούσε τον Πρωθυπουργό και τα Μέσα Ενημέρωσης θα συζητούσαν τις λεπτομέρειες των στοιχείων που περιέχει το ΦΕΚ και προβλέπει την αντίστοιχη προαγωγή άλλων 17 ατόμων. Θα ζητούσε ο πολίτης απαντήσεις για το σκεπτικό της απόφασης και θα ανησυχούσε για το περιστατικό δεδομένου ότι οι νέοι επιστήμονες έχουν προδιαγράψει ότι το μέλλον τους βρίσκεται εκτός των εθνικών συνόρων.

Θα είχε κληθεί ο Πρύτανης του ΕΜΠ να απαντήσει γιατί εντάσσει τη μόνιμη υπάλληλο του Ιδρύματος, Μπαζιάνα Περιστέρα του Αχιλλέα, σε οργανική θέση της κατηγορίας Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.ΔΙ.Π) και σε μόνιμη θέση της Α ́ βαθμίδας, ΠΕ Κατηγορίας, του Τομέα «Επικοινωνιών, Ηλεκτρονικής και Συστημάτων Πληροφορικής» της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Ε.Μ. Πολυτεχνείου.

Δεν υπάρχουν στην ελεύθερη αγορά καλύτεροι και πιο ενημερωμένοι επιστήμονες από τη σύζυγο του Πρωθυπουργού; Πόσο στενά παρακολουθεί τις εξελίξεις στην επιστήμη της τα τελευταία τρία χρόνια που ασκεί καθήκοντα «Πρώτης Κυρίας»; Γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις δεν διεξάγονται ανοικτοί διαγωνισμοί που να διακρίνονται από διαφάνεια; Και από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι η προαγωγή αυτή διαθέτει τα ηθικά ερείσματα που (πρέπει να) διαπερνούν μια δημοκρατική και φιλελεύθερη κοινωνία; Μπορεί άραγε να πείσει τους πολίτες ότι η ανέλιξη της συζύγου του είναι «καθαρή» από παρεμβάσεις και αβρότητες που έχουν σχέση με την πρωθυπουργική εξουσία και το κομματικό κράτος;

Τα ερωτήματα είναι –προφανώς- ρητορικά. Η κα Μπαζιάνα πιθανώς να διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα για τη νέα της θέση όμως το πρόβλημα δεν είναι αυτό: η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να είναι και να φαίνεται τίμια. Όταν χιλιάδες νέοι επιστήμονες εκδιώκονται καθημερινά από τη χώρα του, συντετριμμένοι από τη συντεχνιακή νοοτροπία  που επικρατεί σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, του Πανεπιστημίου συμπεριλαμβανομένου, προτεραιότητα του Αλέξη Τσίπρα θα έπρεπε να είναι η διεύρυνση του πεδίου δράσης των επιστημόνων, όχι η εξασφάλιση της καριέρας της γυναίκας του. Αν πίστευε στην ηθική και στην αξιοκρατία δεν θα επέτρεπε –για όσο είναι Πρωθυπουργός- τα στενά του πρόσωπα να διορίζονται. Θα έδινε το καλό παράδειγμα.

H Παιδεία νοσεί και αυτή είναι πιο σημαντική καθυστέρηση και από την οικονομική. Με απογοήτευση βλέπουμε καθημερινά τέτοιους διορισμούς «τύπου Μπαζιάνα», όπως αυτός που έκανε το Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου τον περασμένο Οκτώβριο.

Στο πλαίσιο της Πράξης «Απόκτηση Ακαδημαϊκής Διδακτικής Εμπειρίας σε Νέους Επιστήμονες Κατόχους Διδακτορικού» προσελήφθη για το μάθημα «Μεταπολεμική Ιστορία» υποψήφια που ειδικεύεται στην Ιστορία της Ψυχιατρικής στην Ελλάδα και τη Σκωτία των αρχών του 20ου αιώνα, καθώς η Επιτροπή έκρινε ότι υπάρχει απόλυτη συνάφεια αντικειμένου!

Και μάλιστα, πριν ακόμα εκδοθεί η απόφαση είχε αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Τμήματος το πρόγραμμα εξαμήνου που συμπεριελάμβανε –ως δια μαγείας- την εν λόγω υποψήφια. Η δε Αντιπρύτανης κραύγαζε έξαλλη από τηλεφώνου στον υπογράφοντα, ο οποίος προσέφυγε στη δικαιοσύνη, ότι δικαιούται να διορίσει όποιον θέλει, «ακόμη κι αν είναι εξωγήινος». Στην ένσταση που υπεβλήθη, την οποία η υπάλληλος της Γραμματείας προσπάθησε να εμποδίσει,  το Τμήμα δεν απάντησε ποτέ!

Από το Μαξίμου έως τη Μυτιλήνη, η απόσταση είναι μικρή. Ζούμε τις συνέπειες της παρακμής. Ο κος Τσίπρας, όπως και οι προκάτοχοί του νωρίτερα, δεν κάνουν πολιτική για τις επόμενες γενιές. Η σκέψη τους φτάνει μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Ο Αθανάσιος Γραμμένος είναι Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Μακεδονίας και συγγραφέας του βιβλίου «Ορθόδοξος Αμερικανός» (εκδόσεις Επίκεντρο)