Γιατί αυτοκτονούν οι νέοι;

Πριν μερικά χρόνια μια κοντινή μου οικογένεια έζησε μια τραγωδία. Οι γονείς είχαν φύγει για Σαββατοκύριακο και όταν επέστρεψαν βρήκαν την 16χρονη κόρη τους κρεμασμένη στο μπάνιο.

Δεν υπήρχε κανένα σημείωμα που να εξηγεί την πράξη της, αλλά ούτε και είχε δώσει κάποια σημάδια ότι συνέβαινε κάτι περίεργο στη ζωή της.

Οι επιδόσεις της στο σχολείο ήταν εξαιρετικές και είχε έναν αρκετά μεγάλο κύκλο φίλων με τους οποίους συναναστρέφονταν τις ελεύθερες ώρες της.

Η αστυνομία, αφού ερεύνησε το περιστατικό, το καταχώρησε σαν αυτοκτονία κι έκλεισε τον φάκελο της υπόθεσης χωρίς περαιτέρω έρευνες.

Η όλη υπόθεση με είχε βάλει σε σκέψεις κι έκτοτε κάθε φορά που διάβαζα στις ειδήσεις για αυτοκτονία νέου ανθρώπου, χωρίς σημείωμα και χωρίς προηγούμενα σημάδια που να εξηγούν την πράξη του το καταχωρούσα σε έναν φάκελο στον υπολογιστή μου.

Μέσα σε λίγα μόνο χρόνια, από το 2014, έχω συγκεντρώσει δεκάδες παρόμοια περιστατικά, με κοινά χαρακτηριστικά το νεαρό της ηλικίας των αυτοχείρων και την έλλειψη οποιασδήποτε προειδοποίησης στο κοντινό τους περιβάλλον που να δικαιολογεί την πράξη τους.

Σε ολόκληρη την Ελλάδα, από την Αθήνα μέχρι πόλεις και χωριά της επαρχίας θα έλεγε κανείς ότι έχει πέσει μια επιδημία αυτοκτονιών με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Αγόρια και κορίτσια, στο άνθος της ηλικίας τους, αποφασίζουν να βάλουν τέρμα στη ζωή τους, στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς λόγο και εμφανή αφορμή.

Το τραγικό συμβάν με τον 17χρονο που έπεσε από τον δεύτερο όροφο πολυκατοικίας στην οποία διέμενε με την οικογένεια του στη Μυτιλήνη, είναι το πιο πρόσφατο.

Σε αυτή την περίπτωση οι αρχές εξετάζουν την περίπτωση η πράξη του να οφείλεται στο γνωστό διαδικτυακό «παιχνίδι» Γαλάζια Φάλαινα, κατά τη διάρκεια του οποίου νεαροί παίχτες βάζουν τον εαυτό τους σε επικίνδυνες περιπέτειες, που πολύ συχνά έχουν μοιραίο αποτέλεσμα.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο φορητός υπολογιστής του νεαρού από τη Μυτιλήνη στάλθηκε σε ειδικά εργαστήρια της Αστυνομίας προκειμένου να ελεγχθούν οι διαδικτυακές επικοινωνίες του νεαρού πριν την πτώση του.

Θα μπορούσε κάτι ανάλογο να συμβαίνει και σε πολλές άλλες περιπτώσεις αυτοκτονιών;

Δεν ισχυρίζομαι ότι όλα τα περιστατικά οφείλονται σε διαδικτυακά «παρατράγουδα». Σαφώς μεγάλο ποσοστό αφορά σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα ή δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις.

Αλλά όταν λείπουν αυτοί οι παράγοντες, πόσο πιθανόν είναι οι νεαροί αυτόχειρες να έχουν οδηγηθεί στη μοιραία πράξη τους καθοδηγούμενοι από αγνώστους μέσω του Διαδικτύου;

Δυστυχώς δεν πρόκειται να το μάθουμε ποτέ, καθώς όταν ένα περιστατικό καταγράφεται σαν αυτοκτονία δεν γίνεται καμία περαιτέρω έρευνα από την αστυνομία.

Είναι τραγικό, αλλά μπορεί η εξάπλωση του Ιντερνετ να έχει φέρει μεγάλες θετικές αλλαγές στη ζωή μας, όμως την ίδια στιγμή πολλοί νεαροί χρήστες βρίσκονται ευάλωτοι και απροστάτευτοι απέναντι σε κινδύνους που μπορεί να απειλήσουν ακόμα και τη ζωή τους.

Νομίζω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρξουν εκστρατείες ενημέρωσης για τους κινδύνους αυτούς ακόμα και στα σχολεία.

Επίσης είναι πολύ σημαντικό η Αστυνομία να κάνει εξαντλητικές έρευνες σε ανάλογα περιστατικά.

Οι διαδικτυακές επικοινωνίες ενός νέου ανθρώπου που αυτοκτονεί, μπορεί να ρίξουν φως όχι μόνο στα αίτια που τον οδήγησαν σε αυτή την τραγική πράξη, αλλά και να σώσει πιθανόν τις ζωές άλλων νέων ανθρώπων.