Μεταπράτες μιας τραγωδίας

Το πρόβλημα δεν είναι ο Καμμένος. Έχει δώσει δείγματα γραφής όλα αυτά τα χρόνια, ξέρουμε ποιος είναι και τι πρεσβεύει.

Το πρόβλημα είναι η νοοτροπία. Οποιου πολιτικού ή όποιου δημοσιογράφου επιλέγει το ρόλο του μεταπράτη μιας τραγωδίας.

Οποιου σκυλεύει στο σώμα ενός νεκρού παιδιού, ενός ήρωα.

Άλλος για λίγες ψήφους ή για την προσωπική του προβολή. Άλλος για λίγα κλικ στο ίντερνετ κι άλλος γιατί έτσι νομίζει ότι κάνει το σωστό.

Ποιο είναι το σωστό; Το σωστό είναι ότι κανένας δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με το θάνατο ενός πιλότου.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στέλνει μηνύματα από το twitter και να ανακοινώνει το θάνατο του άτυχου παλικαριού όταν δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση.

Ακόμη κι αν αυτός είναι ο υπουργός Άμυνας κι έχει πληροφόρηση εκ των έσω. Δεν έχει το δικαίωμα να υποκαθιστά τις αρχές και τους θεσμούς. Βγάζει προσωπική ανακοίνωση ο κ. Καμμένος προτού το υπουργείο Άμυνας ή το ΓΕΕΘΑ δεν επιβεβαιώνουν το θάνατο του πιλότου;

Που ξανακούστηκε αυτό; Σε μια σοβαρή χώρα θα μπορούσε να σταθεί στην καρέκλα του ο υπουργός;

Γιατί; Γιατί; Μόνο και μόνο για να πλειοδοτήσει σε πατριωτισμό και δάκρυα; Μόνο και μόνο για να δείξει πόσο ευαίσθητος και στοργικός υπουργός είναι; Μόνο για να κερδίζει ψήφους και την πολιτική του επιβίωση;

Αλλά τι έκανε ο υπουργός στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας; Αυτό που γίνεται πολύ συχνά.

Λαϊκισμός. Αυτός που κατέστρεψε τη χώρα και συνεχίζει να τη διαλύει.

Όσο για τα μέσα ενημέρωσης; Οφείλουν να σέβονται τη μάνα που ελπίζει μέχρι την τελευταία στιγμή και να μην γίνονται φερέφωνα των λαϊκιστών. Ο υπουργός θα κριθεί από τον κόσμο. Οποιος ρίξει μια ματιά στα social media και στην κριτική που ασκείται στον κύριο Καμμένο θα καταλάβει.

Ομως, το πρόβλημα είναι τα… καμένα μυαλά. Αυτά που θα συνεχίσουν να να ρίχνουν ζάρια στις καθημερινές τραγωδίες.

Δυστυχώς, αποδείξαμε για ακόμη μια φορά ότι δεν υπάρχει κανένας σεβασμός.