Η μεσογειακή διατροφή σύμμαχος στην υγιή γήρανση

Έξι μελέτες που δημοσιεύθηκαν το Μάρτιο στο επιστημονικό έντυπο The Journals of Gerontology, Series A: Biological Sciences and Medical Sciences εντοπίζουν νέους συσχετισμούς μεταξύ της μεσογειακής διατροφής και της υγιούς γήρανσης, ενώ υπογραμμίζουν και την ανάγκη για προσεκτική προσέγγιση των δεδομένων στην αποτίμηση των πιθανών ωφελειών για την υγεία.

Μεταξύ των ευρημάτων, οι νέες μελέτες αναφέρουν τη θετική σχέση μεταξύ διατροφής και σωματικής και γνωστικής λειτουργικότητας, την αξία της λήψης του συνένζυμου Q10 συνδυαστικά με τη μεσογειακή διατροφή και τον ρόλο της στη μείωση της φλεγμονής. Αλλά σε αρκετές από τις μελέτες το όφελος απέρρεε από τον βαθμό συμμόρφωσης στον συγκεκριμένο τρόπο διατροφής.

Μεταξύ των κύριων χαρακτηριστικών της μεσογειακής διατροφής είναι τα δημητριακά ολικής άλεσης και τα όσπρια, τα άφθονα φρέσκα λαχανικά σε καθημερινή βάση, τα φρέσκα φρούτα ως επιδόρπιο, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο ψυχρής έκθλιψης, οι ξηροί καρποί ως βασική πηγή λιπαρών, η μέτρια κατανάλωση ψαριών, η μικρή ποσότητα γαλακτοκομικών και κόκκινου κατεργασμένου κρέατος, καθώς και το κρασί σε μικρές έως μέτριες ποσότητες μόνον με το φαγητό.

Αναφορικά με τη συμμόρφωση στο προαναφερόμενο πλαίσιο διατροφής υπάρχουν διάφορες κλίμακες. Σε μια από τις μελέτες που έγινε από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού 13, φάνηκε ότι μεταξύ των συμμετεχόντων στο δείγμα, το υψηλότερο Σκορ Συμμόρφωσης Μεσογειακής Διατροφής σχετίστηκε με μεγαλύτερες πιθανότητες επίτευξης συγκεκριμένων κριτηρίων υγιούς γήρανσης. Όμοια αποτελέσματα προέκυψαν και από έναν άλλον δείκτη, το Σκορ  Μεσογειακής Διατροφής. Όμως, η Κλίμακα Μεσογειακής Δίαιτας δεν είχε εξίσου ισχυρό συσχετισμό. Σε άλλη μελέτη του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, η στενή συμμόρφωση συσχετίστηκε με χαμηλότερη πιθανότητα σωματικής εξασθένησης στους ηλικιωμένους.

Ο ακριβής μηχανισμός δια του οποίου η αυξημένη συμμόρφωση στη μεσογειακή διατροφή έχει επιθυμητά αποτελέσματα στην υγεία, είναι προς το παρόν άγνωστος. Όμως, όπως αναφέρουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σεντ Λούις, υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι συντελεί στη μείωση των λιπιδίων του αίματος, στην προστασία από το οξειδωτικό στρες και τη φλεγμονή, τροποποιεί τους αυξητικούς παράγοντες που σχετίζονται με τον καρκίνο, ενώ περιορίζει τα αμινοξέα και τη διαμεσολαβούμενη από τα βακτήρια του εντέρου παραγωγή μεταβολιτών.