«Διακρίσεις» δύο ταχυτήτων

Επιβράβευση Ή κίνητρο; Σε ποια χαραμάδα των δύο λέξεων κρύβεται η αλήθεια για τα προνόμια που προσφέρει η πατρίδα στα άξια τέκνα της που την εκπροσωπούν στους αθλητικούς στίβους;

Και γιατί να θεωρούνται «άξια τέκνα» μόνο οι πρωταθλητές του αθλητισμού και όχι οι διακριθέντες επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, οι ποιητές;

Ποιος μπορεί να κρίνει τον βαθμό δυσκολίας μιας προσπάθειας;

Να ζυγίσει διαφορετικά τα ταλέντα, τη σκληρή δουλειά, τον πρωταθλητισμό σε διαφορετικούς στίβους της ζωής. Ποιος έχει το ηθικό ανάστημα να συγκρίνει έναν αριστούχο που μπαίνει πρώτος στην ιατρική, στη νομική, στο πολυτεχνείο και έναν αθλητή που διακρίνεται στο αγώνισμά του;

Γιατί να θεωρείται ο πρωταθλητής σημαντικότερο πρότυπο για τη νεολαία απ’ ό,τι ο μαθητής που έβγαλε κάλους στα πισινά του διαβάζοντας από το πρωί μέχρι το βράδυ κυνηγώντας τα δικά του όνειρα;

Εν τέλει, ο δρόμος που ακολούθησαν και οι δύο ήταν προσωπική επιλογή τους. Και οι κάλοι στα πισινά για τον έναν και τα ματωμένα πόδια, τα ροζιασμένα χέρια, οι χιλιάδες ώρες προπόνησης για τον άλλον.

Η απόφαση του ΣτΕ πως η ρύθμιση που επιτρέπει την εισαγωγή διακριθέντων αθλητών σε σχολές ΑΕΙ και ΤΕΙ της προτίμησής τους καθ’ υπέρβαση του προβλεπόμενου αριθμού εισακτέων παραβιάζει τις συνταγματικές Αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας προκαλεί τριγμούς. Και είναι απόλυτα φυσιολογικό. Οι αντιδράσεις πρωταθλητών του αναστήματος του Λευτέρη Πετρούνια και της Κατερίνας Στεφανίδη μπορούν να θεωρηθούν ωστόσο άκυρες προσπάθειες.

Μέσα στον ορυμαγδό είχαν την ευκαιρία να θέσουν τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Να τοποθετήσουν το θέμα στη σωστή του διάσταση και όχι να μιλήσουν για πρότυπα και αγραμματοσύνη.

Γιατί στο επιχείρημα του κορυφαίου αθλητή του κόσμου στους κρίκους πως «δεν κόβουν ένα προνόμιο, αλλά ακυρώνουν μια επιβράβευση», υπάρχει η πικρή πραγματικότητα της φάμπρικας «πρωταθλητών» που πριμοδοτούνταν με μόρια για τις Πανελλαδικές Εξετάσεις.

Πριν από τέσσερα χρόνια αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο με τις ομάδες χόκεϊ σε χόρτο στην Αργολίδα στην οποία υπήρχαν 12 σωματεία που εγγράφονταν μαθητές με αντίτιμο 800 ευρώ. Φυσικά δεν διοργανώνονταν πρωταθλήματα, αλλά οι επιτήδειοι έπαιρναν τη μοριοδότηση. Καταγγελίες για παρόμοια φάμπρικα έχουν γίνει και για άλλα αθλήματα. Αθλητές -μαϊμούδες εκμεταλλεύονταν τα κενά του νόμου και παραβίαζαν κάθε αρχή ισότητας και αξιοκρατίας.

Το υπουργείο Παιδείας αφήνει ένα ανοιχτό παράθυρο ότι θα βρεθεί λύση ώστε οι πρωταθλητές να συνεχίσουν να απολαμβάνουν προνομιακή μεταχείριση στην είσοδό τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Ιδού λοιπόν η ευκαιρία για όλους: να καθαρίσουν την ήρα από το στάρι, να τεθούν πιο αυστηρά κριτήρια και να επανακαθοριστεί αυτό που για όλους τους υπόλοιπους είναι αυτονόητο: ποια είναι η πραγματική αθλητική διάκριση που «δικαιούται» προνομιακή μεταχείριση.