Συναυλία με «Συνθέσεις 19ου-20ού-21ου αιώνα» στο Μικρό Θέατρο Κατουνίων

Η συναυλία «Συνθέσεις 19ου-20ού-21ου αιώνα», με έργα Τσαϊκόφσκι, Σοστακόβιτς και Παναγιωτόπουλου, κυριαρχεί στις εκδηλώσεις του Μικρού Θεάτρου Κατουνίων, στη Λίμνη Ευβοίας, το Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου, στις 20.30 μ.μ., σ’ έναν υποβλητικό χώρο πάνω στα ερείπια του παλαιού μεταλλείου λευκόλιθου που τα τελευταία χρόνια μετατρέπουν το μέρος σε νησίδα πολιτισμού.

«Πρόκειται για τρία έργα, το πρώτο είναι του Σοστακόβιτς για πιάνο, βιολί και τσέλο των αρχών του 20ού αιώνα και το τελευταίο του Τσαϊκόφσκι για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο των τελών του 19ου αιώνα. Οι μουσικοί που παίζουν είναι ο Νώε Ινουί βιολί, ο Βασίλης Βαρβαρέσσος πιάνο και ο Άγγελος Λιακάκης βιολοντσέλο. Ανάμεσα σε αυτά συμμετέχει κι ένα δικό μου έργο, που έχει γραφτεί το 2017 και παίζουν σε αυτό ο Νώε Ινουί και ο Γιώργος Δεμερτζής», εξηγεί ο αρχιτέκτονας-συνθέτης Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος, ψυχή της διοργάνωσης αλλά και της υποδειγματικής αρχιτεκτονικής επέμβασης στο τοπίο.

Είναι ο όγδοος χρόνος που πραγματοποιούνται εκδηλώσεις στο Μικρό Θέατρο Κατουνίων, «ένας χώρος με ιδιαίτερη αύρα», όπως τον χαρακτηρίζει ο συνθέτης, με την παραπάνω συναυλία να αποτελεί τη μοναδική για φέτος. Συνήθως γίνονται δύο ως τρεις εκδηλώσεις, αλλά φέτος ο χρόνος δεν επαρκεί για περισσότερες, καθώς μια βδομάδα μετά, το έργο του κ. Παναγιωγόπουλου θα παιχτεί στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής-γλυπτικής της συζύγου του Βάνας Ξένου στο Παρίσι.

«Αυτό ήταν που με έκανε να τολμήσω να παιχτεί εδώ. Θα δίσταζα να συμπεριλάβω στις εκδηλώσεις αυτές ένα δικό μου έργο, ειδικά σε μια συναυλία με έργα τόσο σημαντικών συνθετών. Αλλά επειδή πρόκειται να παιχτεί ακριβώς σε μια βδομάδα, προτίμησα να το παρουσιάσω στην Ελλάδα -θα είναι παγκόσμια πρώτη-, για να είναι έτοιμο και για μετά», συμπληρώνει.

Όσο για τον σκοπό των εκδηλώσεων στον χώρο, ο ίδιος αναφέρει ότι αφορά «την ψυχαγωγία, αλλά με την αρχική της σημασία. Δηλαδή την αγωγή ψυχής και όχι ψυχαγωγία όπως συνήθως εννοούμε σήμερα, εποχή που όλο και περισσότερο το μοναδικό βίωμα και χαρά ζωής είναι η μεγιστοποίηση της καταναλωτικής ευχέρειας. Γι αυτό προσπαθούμε να προβάλουμε κάποιες άλλες παραμέτρους του κοινού βίου, πέρα από την οικονομία που μας καταδυναστεύει, όπως η παιδεία, η καλλιέργεια, η αναζήτηση της ποιότητας, η ομορφιά, η γνώση και η ευγένεια» τονίζει. Και η πρόσληψη των εκδηλώσεων; «Στις εκδηλώσεις, που είναι ανοιχτές για όλο τον κόσμο, έρχονται και άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με τη «σοβαρή» μουσική. Τους έχω δει να συγκινούνται πραγματικά, να βουρκώνουν, η στάση τους είναι εξαιρετική, κάθονται με συγκέντρωση, με προσήλωση», δηλώνει.

Το βιομηχανικό μεταλλείο των αρχών του 20ού αιώνα, με τις υψικάμινους και τα βαγονέτα της Anglo-Greek Co. Ltd., εταιρείας Λευκολίθου, εγκαταλειμμένα στην τύχη τους και ερειπωμένα από καιρό, έγιναν για τον Αλέξανδρο Παναγιωτόπουλο, προσωπικό στοίχημα. Το όραμά του να συνδυάσει τις μεγάλες του αγάπες, την αρχιτεκτονική και τη μουσική, πήρε σάρκα και οστά και μαζί με τη σύζυγό του, γλύπτρια και καθηγήτρια στο ΕΜΠ, Βάνα Ξένου, υποδέχονται κάθε χρόνο κατοίκους της Λίμνης Ευβοίας και των γύρω χωριών, αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας προσφέροντας τις εκδηλώσεις που διοργανώνουν, με ελεύθερη είσοδο.

«Υπάρχει κάτι στον χώρο, γι αυτό και τον επέλεξε ο μεγάλος Βρετανός ελληνιστής Φίλιπ Σέραρντ (1922-1995), ο οποίος ήρθε και έζησε εδώ, σε αυτά τα μεταλλεία, που ήταν σε μορφή ερειπίων. Εδώ δούλεψε, έκανε κήπους, διασκεύασε κάποια σπίτια. Ο Σέραρντ ήταν ο πρώτος που μετέφρασε Έλληνες ποιητές, όπως Σικελιανό, Καβάφη, Σεφέρη, Ρίτσο στην αγγλική γλώσσα. Έγινε ορθόδοξος και έχει γράψει πολλά βιβλία σε σχέση με την ορθοδοξία και τις διαφορές που έχει ο ανατολικός με τον δυτικό τρόπο σκέψης», καταλήγει ο κ. Παναγιωτόπουλος.

Στην εκδήλωση θα παιχτούν τα έργα των Ντ. Σοστακόβιτς για βιολί, τσέλο και πιάνο, αρ. 1 σε ντο μείζονα, op. 8 (1923), Π. Ι. Τσαϊκόφσκι τρίο για πιάνο, βιολί, βιολοντσέλο, op. 50 (1881-82) και Αλ. Παναγιωτόπουλου «Η Βυθισμένη Αυλή», έργο για δυο βιολιά (2017).

ΑΠΕ-ΜΠΕ